Międzynarodowa Unia Chemii Czystej i Stosowanej: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
GrouchoBot (dyskusja | edycje) m r2.6.4) (robot dodaje th:สหภาพเคมีบริสุทธิ์และเคมีประยุกต์ระหว่างประเทศ |
m r2.7.2) (robot poprawia ta:பன்னாட்டு தனி மற்றும் பயன்பாட்டு வேதியியல் ஒன்றியம் |
||
| Linia 87: | Linia 87: | ||
[[fi:IUPAC]] |
[[fi:IUPAC]] |
||
[[sv:International Union of Pure and Applied Chemistry]] |
[[sv:International Union of Pure and Applied Chemistry]] |
||
[[ta:தனி மற்றும் பயன்பாட்டு வேதியியல் |
[[ta:பன்னாட்டு தனி மற்றும் பயன்பாட்டு வேதியியல் ஒன்றியம்]] |
||
[[th:สหภาพเคมีบริสุทธิ์และเคมีประยุกต์ระหว่างประเทศ]] |
[[th:สหภาพเคมีบริสุทธิ์และเคมีประยุกต์ระหว่างประเทศ]] |
||
[[tr:Uluslararası Temel ve Uygulamalı Kimya Birliği]] |
[[tr:Uluslararası Temel ve Uygulamalı Kimya Birliği]] |
||
Wersja z 03:40, 2 sie 2011
Międzynarodowa Unia Chemii Czystej i Stosowanej (ang. International Union of Pure and Applied Chemistry, w skrócie IUPAC [aj-ju-pak]) – międzynarodowa organizacja zajmująca się przede wszystkim standaryzacją symboliki, nazewnictwa i wzorców wielkości fizycznych stosowanych przez chemików na całym świecie. Oprócz tego IUPAC zajmuje się koordynacją badań naukowych oraz organizacją międzynarodowych kongresów i konferencji o tematyce chemicznej.
IUPAC powstał w 1918 w Londynie z inicjatywy towarzystw chemicznych z Niemiec, Francji i Wielkiej Brytanii.
Struktura
Jego członkami (po jednym z danego kraju) są albo narodowe towarzystwa chemiczne, albo narodowe komitety IUPAC (w krajach, gdzie nie ma narodowych towarzystw chemicznych lub gdzie zdecydowano, aby zamiast towarzystwa kraj był reprezentowany przez osobny komitet).
Polskę (która należy do tej organizacji od 1919 roku) reprezentuje właśnie taki odrębny od Polskiego Towarzystwa Chemicznego narodowy komitet IUPAC.
Przedstawiciele organizacji członkowskich tworzą Radę IUPAC, która podejmuje większość wiążących decyzji normalizacyjnych. Propozycje tych decyzji są ustalane przez komisje, w których zasiadają zwykle najlepsi specjaliści z danej dziedziny.
Publikacje
Oficjalnymi czasopismami IUPAC, w których publikowane są wszystkie nowe ustalenia normalizacyjne, a także dyskusje i polemiki na ich temat, są Pure and Applied Chemistry i Chemistry International.
Oprócz tego IUPAC wydaje zeszyty terminologiczne (ostatnie pochodzą z 2003 roku), dokładnie wyjaśniające zasady nomenklatury związków chemicznych, zwane "kolorowymi księgami" oraz Solubility Data Series - zbiory danych fizykochemicznych związków i pierwiastków chemicznych, które są podstawą międzynarodowych norm analitycznych.
Kolorowe księgi IUPAC
- Księga Złota - Kompendium terminologii chemicznej
- Księga Zielona - Nomenklatura w chemii fizycznej
- Księga Czerwona - Nomenklatura w chemii nieorganicznej
- Księga Niebieska - Nomenklatura w chemii organicznej
- Księga Purpurowa - Nomenklatura makromolekularna
- Księga Pomarańczowa - Nomenklatura w chemii analitycznej
- Księga Srebrna - Nomenklatura w naukach klinicznych
- Księga Biała - Nomenklatura biochemiczna
Konferencje IUPAC w Polsce
- 14th International Symposium on the Chemistry of Natural Products, Poznań, 9-14 lipca 1984.