Przejdź do zawartości

Metaponto: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Sztefinek (dyskusja | edycje)
m Usunięto kategorię "Miejscowości we Włoszech"; Dodano kategorię "Miejscowości w regionie Basilicata" za pomocą HotCat
kat.
Linia 1: Linia 1:
[[Plik:Metapontum 2013.JPG|thumb|Ruiny archaicznej świątyni Hery z VI w. p.n.e.]]
[[Plik:Metapontum 2013.JPG|thumb|Ruiny archaicznej świątyni Hery z VI w. p.n.e.]]
'''Metaponto''' – [[Włochy|włoskie]] miasteczko położone w [[Prowincja Matera|prowincji Matera]]. Populacja miasta wynosi około 1000 mieszkańców. Około 1 km od miasta znajduje się plaża nad [[Zatoka Tarencka|Zatoką Tarencką]].
'''Metaponto''' – [[Włochy|włoskie]] miasteczko położone w [[Prowincja Matera|prowincji Matera]]. Populacja miasta wynosi około 1000 mieszkańców. Około 1 km od miasta znajduje się plaża nad [[Zatoka Tarencka|Zatoką Tarencką]].


W mieście znajdują się ruiny [[Metaponto|Metapontion]], [[kolonia (starożytna Grecja)|kolonii]] starożytnej [[Nomos Achaja|Achai]] na terenie dawnej [[Lukania|Lukanii]], założonej w latach [[690 p.n.e.|690]]–[[680 p.n.e.]]<ref>{{cytuj książkę|autor=N. G. L. Hammond|tytuł=Dzieje Grecji|miejsce=Warszawa|wydawca=[[Państwowy Instytut Wydawniczy]]|rok=1994|isbn=83-06-02383-8}}</ref> Było to jedno z miast tworzących w starożytności obszar [[Wielka Grecja|Wielkiej Grecji]]. Stałym symbolem pojawiającym się na antycznych monetach z Metapontu (takim jakim dla [[Ateny|Aten]] sowa) był kłos zboża<ref>R. Kiersnowski, ''Moneta w kulturze wieków średnich'', Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1988, s. 413</ref>. Technika ich produkcji była bardzo skomplikowana technicznie: motyw kłosa z jednej strony był wklęsły, a z drugiej wypukły<ref>''Vademecum historyka starożytnej Grecji i Rzymu. Tom I'' (red. E. Wipszycka), Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1982, s. 244</ref>.
W mieście znajdują się ruiny Metapontion, [[kolonia (starożytna Grecja)|kolonii]] starożytnej [[Nomos Achaja|Achai]] na terenie dawnej [[Lukania|Lukanii]], założonej w latach [[690 p.n.e.|690]]–[[680 p.n.e.]]<ref>{{cytuj książkę|autor=N. G. L. Hammond|tytuł=Dzieje Grecji|miejsce=Warszawa|wydawca=[[Państwowy Instytut Wydawniczy]]|rok=1994|isbn=83-06-02383-8}}</ref> Było to jedno z miast tworzących w starożytności obszar [[Wielka Grecja|Wielkiej Grecji]]. Stałym symbolem pojawiającym się na antycznych monetach z Metapontu (takim jakim dla [[Ateny|Aten]] sowa) był kłos zboża<ref>R. Kiersnowski, ''Moneta w kulturze wieków średnich'', Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1988, s. 413</ref>. Technika ich produkcji była bardzo skomplikowana technicznie: motyw kłosa z jednej strony był wklęsły, a z drugiej wypukły<ref>''Vademecum historyka starożytnej Grecji i Rzymu. Tom I'' (red. E. Wipszycka), Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1982, s. 244</ref>.


== Przypisy ==
== Przypisy ==
Linia 8: Linia 8:


{{Kontrola autorytatywna}}
{{Kontrola autorytatywna}}

[[Kategoria:Prowincja Matera]]
[[Kategoria:Miejscowości w regionie Basilicata]]

Wersja z 19:01, 19 lut 2023

Ruiny archaicznej świątyni Hery z VI w. p.n.e.

Metapontowłoskie miasteczko położone w prowincji Matera. Populacja miasta wynosi około 1000 mieszkańców. Około 1 km od miasta znajduje się plaża nad Zatoką Tarencką.

W mieście znajdują się ruiny Metapontion, kolonii starożytnej Achai na terenie dawnej Lukanii, założonej w latach 690680 p.n.e.[1] Było to jedno z miast tworzących w starożytności obszar Wielkiej Grecji. Stałym symbolem pojawiającym się na antycznych monetach z Metapontu (takim jakim dla Aten sowa) był kłos zboża[2]. Technika ich produkcji była bardzo skomplikowana technicznie: motyw kłosa z jednej strony był wklęsły, a z drugiej wypukły[3].

Przypisy

  1. N. G. L. Hammond: Dzieje Grecji. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1994. ISBN 83-06-02383-8.
  2. R. Kiersnowski, Moneta w kulturze wieków średnich, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1988, s. 413
  3. Vademecum historyka starożytnej Grecji i Rzymu. Tom I (red. E. Wipszycka), Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1982, s. 244