Siergiej Czepikow

Siergiej Czepikow

Data i miejsce urodzenia	30 stycznia 1967 Chabarowsk
Klub	Dynamo Jekaterynburg
Wzrost	182 cm
Debiut w PŚ	22.01 1987, Ruhpolding (22. miejsce - b.indywidualny)
Pierwsze punkty w PŚ	22.01 1987, Ruhpolding (22. miejsce - b.indywidualny)
Pierwsze podium w PŚ	23.02 1988, Calgary (3. miejsce - sprint)
Dorobek medalowy
do 1991 Reprezentacja ZSRR 1991-1992 Reprezentacja WNP od 1992 Reprezentacja Rosja Igrzyska olimpijskie złoto Calgary 1988 sztafeta złoto Lillehammer 1994 sprint srebro Albertville 1992 sztafeta srebro Lillehammer 1994 sztafeta srebro Turyn 2006 sztafeta brąz Calgary 1988 sprint Mistrzostwa świata złoto Feistritz 1989 b.drużynowy złoto Pokljuka 2006 szt.mieszana srebro Feistritz 1989 sztafeta srebro Oslo 1990 b.indywidualny srebro Lahti 1991 sztafeta srebro Borowec 1993 sztafeta srebro Borowec 1993 b.drużynowy srebro Chanty-Mansyjsk 2003 sztafeta srebro Hochfilzen 2005 b.pościgowy srebro Hochfilzen 2005 sztafeta srebro Chanty-Mansyjsk 2005 szt.mieszana brąz Mińsk 1990 sprint brąz Lahti 1991 b.drużynowy brąz Borowec 1993 b.indywidualny Mistrzostwa świata juniorów złoto Lahti 1987 b.indywidualny złoto Lahti 1987 sprint złoto Lahti 1987 sztafeta brąz Falun 1986 sztafeta Puchar Świata Kryształowa kula 1989/1990 Kryształowa kula 1990/1991 3. miejsce 1988/1989 Puchar Świata (b.indywidualny) Mała Kryształowa Kula 1989/1990 2. miejsce 1988/1989 2. miejsce 1990/1991 2. miejsce 1991/1992 Puchar Świata (sprint) Mała Kryształowa Kula 1990/1991
Strona internetowa

Siergiej Władimirowicz Czepikow (ros. Сергей Владимирович Чепиков, ur. 30 stycznia 1967 r. w Chabarowsku) – rosyjski biathlonista i biegacz narciarski, reprezentujący też ZSRR i WNP, wielokrotny medalista igrzysk olimpijskich i mistrzostw świata, a także dwukrotny zdobywca Pucharu Świata.

Kariera

Pierwszy sukces osiągnął w 1986 roku, zdobywając brązowy medal w sztafecie podczas mistrzostw świata juniorów w Falun. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata juniorów w Lahti zwyciężył w biegu indywidualnym, sprincie i sztafecie. W Pucharze Świata zadebiutował 22 stycznia 1987 roku w Ruhpolding, zajmując 22. miejsce w biegu indywidualnym. Tym samym już w swoim debiucie zdobył pierwsze punkty. Na podium zawodów tego cyklu po raz pierwszy stanął 23 lutego 1988 roku w Calgary, zajmując 3. miejsce w sprincie. Wyprzedzili go jedynie Frank-Peter Roetsch z NRD i kolejny reprezentant ZSRR - Walerij Miedwiedcew. W kolejnych startach jeszcze 27 razy stawał na podium, odnosząc przy tym siedem zwycięstw. Czterokrotnie triumfował w sprincie: 15 grudnia 1990 roku w Les Saisies, 26 stycznia 1991 roku w Anterselvie, 23 lutego 1994 roku w Lillehammer i 24 stycznia 2004 roku Anterselvie, a trzy razy był najlepszy w biegu indywidualnym: 9 marca 1989 roku w Östersund, 25 stycznia 1990 roku w Ruhpolding i 13 grudnia 1990 roku w Les Saisies. Ostatnie podium w zawodach tego cyklu wywalczył 15 stycznia 2006 roku w Ruhpolding, zajmując trzecie miejsce w biegu pościgowym. Najlepsze wyniki osiągał w sezonach 1989/1990 i 1990/1991, kiedy zwyciężał w klasyfikacji generalnej. Był też trzeci w sezonie 1988/1989, za Eirikiem Kvalfossem z Norwegii oraz innym reprezentantem ZSRR - Aleksandrem Popowem.

W 1988 roku wystartował na igrzyskach olimpijskich w Calgary, zdobywając dwa medale. Zajął tam trzecie miejsce w sprincie, za Frankiem-Peterem Roetschem i Walerijem Miedwiedcewem, a razem z Dmitrijem Wasiljewem, Aleksandrem Popowem i Miedwiedcewem zdobył złoty medal w sztafecie. Na tej samej imprezie był też czwarty w biegu indywidualnym, przegrywając walkę o podium z Włochem Johannrm Passlerem o 7,4 s. Rok później, podczas mistrzostw świata w Feistritz zdobył złoto w biegu drużynowym i srebro w sztafecie.

Z mistrzostw świata w Mińsku/Oslo/Kontiolahti w 1990 roku wrócił z dwoma medalami. W biegu indywidualnym był drugi, plasując się między Miedwiedcewem a kolejnym rodakiem, Anatolijem Żdanowiczem. Następnie zajął trzecie miejsce w sprincie, za Markiem Kirchnerem z NRD i Eirikiem Kvalfossem. Kolejne dwa medale zdobył podczas mistrzostw świata w Lahti w 1991 roku, gdzie oprócz srebra w sztafecie zdobył też brązowy medal w biegu drużynowym.

Jako reprezentant WNP Czepikow zajął drugie miejsce w sztafecie na igrzyskach olimpijskich w Albertville w 1992 roku. Był tam też dziesiąty w biegu indywidualnym i czwarty w sprincie, w którym w walce o brązowy medal lepszy był Harri Eloranta z Finlandii. Za to podczas mistrzostw świata w Borowcu w 1993 roku zdobył medale w trzech z czterech konkurencji. Oprócz srebrna w sztafecie, był też drugi w biegu drużynowym, a biegu indywidualnym zajął trzecią pozycję, ulegając tylko Włochowi Andreasowi Zingerle i innemu Rosjaninowi - Siergiejowi Tarasowowi. Ponadto na igrzyskach w Lillehammer zwyciężył w sprincie, zostając tym samym pierwszym w historii rosyjskim mistrzem olimpijskim w tej konkurencji. Pozostałe miejsca na podium zajęli Niemiec Ricco Groß oraz Siergiej Tarasow. Wspólnie z kolegami z reprezentacji po raz kolejny był drugi w sztafecie.

Od sezonu 1994/1995 startował w biegach narciarskich. W Pucharze Świata zadebiutował 26 listopada 1995 roku w Vuokatti, gdzie zajął 21. miejsce w biegu na 10 km techniką klasyczną. Tym samym już w debiucie zdobył pierwsze punkty. Nigdy nie stanął na podium indywidualnych zawodów tego cyklu, jednak w sztafecie dokonał tego kilkukrotnie, w tym 7 grudnia 1997 roku w Santa Caterina wraz z kolegami był najlepszy. Najlepsze wyniki osiągał w sezonie 1995/1996, gdy zajął 19. miejsce w klasyfikacji generalnej. W 1995 roku wystąpił na mistrzostwach świata w Thunder Bay, gdzie był między innymi trzynasty na dystansie 50 km stylem dowolnym i szósty w sztafecie. Podczas mistrzostw świata w Trondheim dwa lata później był szesnasty w biegu na 10 km klasykiem, czternasty w biegu łączonym, osiemnasty w biegu na 50 km klasykiem oraz czwarty w sztafecie. Wystąpił też na igrzyskach olimpijskich w Nagano w 1998 roku, plasując się między innymi na dziewiątej pozycji w biegu łączonym i piątej w sztafecie.

Od sezonu 2001/2002 powrócił do rywalizacji w biathlonie. W lutym 2002 roku startował na igrzyskach w Salt Lake City, zajmując ósme miejsce w biegu indywidualnym i czwarte w sztafecie. Już rok później zdobył srebrny medal w sztafecie na mistrzostwach świata w Chanty-Mansyjsku. Wynik ten powtórzył podczas mistrzostw świata w Hochfilzen w 2005 roku, zdobywając tam też srebro w biegu pościgowym. Rozdzielił tam Norwega Ole Einara Bjørndalena i Niemca Svena Fischera. W tym samym roku wystąpił również na mistrzostwach świata sztafet mieszanych w Chanty-Mansyjsku, zajmując drugie miejsce. Brał też udział w igrzyskach olimpijskich w Turynie w 2006 roku, zdobywając między innymi trzeci srebrny medal olimpijski w sztafecie. W startach indywidualnych zajął czwarte miejsce w biegu indywidualnym, piąte w biegu masowym oraz 23. miejsce w sprincie. Ostatni medal zdobył podczas mistrzostw świata sztafet mieszanych w Pokljuce w tym samym roku, zwyciężając razem z Anną Bogalij, Iriną Malginą i Nikołajem Krugłowem.

Jego żoną jest Jelena Mielnikowa.

Osiągnięcia w biathlonie

Igrzyska olimpijskie

Rok	Miejscowość	Konkurencje
		IN	SP	PU	MS	RL	MR	SR
1988	Calgary	4.	3.	nd.	nd.	1.	nd.	–
1992	Albertville	10.	4.	nd.	nd.	2.	nd.	–
1994	Lillehammer	8.	1.	nd.	nd.	2.	nd.	–
2002	Salt Lake City	8.	–	–	nd.	4.	nd.	–
2006	Turyn	4.	23.	–	5.	2.	nd.	–

Mistrzostwa świata

Rok	Miejscowość	Konkurencje
		IN	SP	PU	MS	RL	MR	SR
1989	Feistritz	7.	7.	nd.	nd.	2.	nd.	–
1990	Mińsk/Oslo/Kontiolahti	2.	3.	nd.	nd.	5.	nd.	–
1991	Lahti	5.	15.	nd.	nd.	2.	nd.	–
1993	Borowec	3.	5.	nd.	nd.	2.	nd.	–
2003	Chanty-Mansyjsk	–	52.	32.	10.	2.	nd.	–
2004	Oberhof	40.	–	–	24.	–	nd.	–
2005	Hochfilzen	32.	4.	2.	8.	2.	nd.	–
2005	Chanty-Mansyjsk	nd.	nd.	nd.	nd.	nd.	2.	–
2006	Pokljuka	nd.	nd.	nd.	nd.	nd.	1.	–

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
1986/1987	71.
1987/1988	59.
1988/1989	3.
1989/1990	1.
1990/1991	1.
1991/1992	11.
1992/1993	9.
1993/1994	31.
2001/2002	23.
2002/2003	7.
2003/2004	16.
2004/2005	4.
2005/2006	14.
2006/2007	57.

Miejsca na podium chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Lokata	Pudła	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
1.	23 lutego	1988	Calgary	Sprint na 10 km	2.	0+0	25:08,1	+21,3	Frank-Peter Roetsch
2.	2 marca	1989	Hämeenlinna	Bieg indywidualny na 20 km	3.	0+0+0+1	1:06:02,0	+1:01,3	Aleksandr Popow
3.	9 marca	1989	Östersund	Bieg indywidualny na 20 km	1.	0+0+0+0	54:06,4	–	–
4.	18 marca	1989	Steinkjer	Sprint na 10 km	2.	0+0	28:41,0	+32,0	Fritz Fischer
5.	19 stycznia	1990	Anterselva	Sprint na 10 km	2.	0+1	28:50,6	+4,3	Jurij Kaszkarow
6.	25 stycznia	1990	Ruhpolding	Bieg indywidualny na 20 km	1.	1	58:19,7	–	–
7.	20 lutego	1990	Mińsk	Bieg indywidualny na 20 km	2.	0+0+0+0	1:06:39,7	+23,3	Walerij Miedwiedcew
8.	10 marca	1990	Oslo	Sprint na 10 km	3.	1+1	25:48,9	+32,0	Mark Kirchner
9.	15 marca	1990	Kontiolahti	Bieg indywidualny na 20 km	2.	1+1+0+0	59:24,2	+30,3	Eirik Kvalfoss
10.	13 grudnia	1990	Les Saisies	Bieg indywidualny na 20 km	1.	0+0+0+0	1:08:31,8	–	–
11.	15 grudnia	1990	Les Saisies	Sprint na 10 km	1.	0+1	29:40,9	–	–
12.	24 stycznia	1991	Anterselva	Bieg indywidualny na 20 km	2.	0+2+1+0	59:03,6	+1:03,4	Aleksandr Popow
13.	26 stycznia	1991	Anterselva	Sprint na 10 km	1.	0+0	27:45,1	–	–
14.	23 stycznia	1992	Anterselva	Bieg indywidualny na 20 km	2.	0+2+0+0	57:43,5	+33,3	Walerij Kirijenko
15.	10 marca	1992	Fagernes	Bieg indywidualny na 20 km	2.	0+1+1+0	1:01:52,0	+44,0	Mark Kirchner
16.	14 marca	1992	Fagernes	Bieg indywidualny na 20 km	3.	1+2+0+1	1:01:59,0	+2:03,0	Geir Einang
17.	11 lutego	1993	Borowec	Bieg indywidualny na 20 km	3.	1+0+0+0	53:05,4	+1:32,9	Andreas Zingerle
18.	16 grudnia	1993	Pokljuka	Sprint na 10 km	2.	0+1+0+0	53:51,4	+11,1	Patrice Bailly-Salins
19.	23 lutego	1994	Lillehammer	Sprint na 10 km	1.	0+0	28:07,0	–	–
20.	9 stycznia	2003	Oberhof	Sprint na 10 km	2.	0+0	26:08,3	+4,2	Ole Einar Bjørndalen
21.	8 lutego	2003	Lahti	Sprint na 10 km	2.	0+0	26:27,5	+4,5	Alexander Wolf
22.	19 grudnia	2003	Osrblie	Sprint na 10 km	3.	0+1	24:05,4	+21,2	Siergiej Rożkow
23.	10 stycznia	2004	Pokljuka	Bieg pościgowy na 12,5 km	3.	1+1+0+1	36:18,8	+11,5	Ole Einar Bjørndalen
24.	24 stycznia	2004	Anterselva	Sprint na 10 km	1.	0+0	25:09,6	–	–
25.	23 stycznia	2005	Anterselva	Bieg pościgowy na 12,5 km	2.	0+0+0+1	32:16,5	+1:52,4	Ole Einar Bjørndalen
26.	9 lutego	2005	Pragelato	Bieg indywidualny na 20 km	2.	1+0+0+0	53:18,7	+15,3	Michael Greis
27.	6 marca	2005	Hochfilzen	Bieg pościgowy na 12,5 km	2.	0+0+0+0	36:41,4	+39,2	Ole Einar Bjørndalen
28.	15 stycznia	2006	Ruhpolding	Bieg pościgowy na 12,5 km	3.	0+0+1+0	39:08,4	+0,6	Michael Rösch

Osiągnięcia w biegach narciarskich

Igrzyska olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
32.	9 lutego	1998	Nagano	30 km stylem klasycznym	1:33:55,8	+8:04,1	Mika Myllylä
22.	12 lutego	1998	Nagano	10 km stylem klasycznym	27:24,5	+1:31,4	Bjørn Dæhlie
18.	14 lutego	1998	Nagano	10+15 km pościgowy	1:07:01,7	+1:22,6	Thomas Alsgaard
5.	17 lutego	1998	Nagano	Sztafeta 4x10 km	1:40:55,7	+1:43,8	Norwegia

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
35.	11 marca	1995	Thunder Bay	10 km stylem klasycznym	24:52,3	+2:21,2	Władimir Smirnow
19.	13 marca	1995	Thunder Bay	10+15 km pościgowy	1:06:19,5	+2:14,5	Władimir Smirnow
11.	17 marca	1995	Thunder Bay	Sztafeta 4x10 km	1:34:27,1	+2:58,1	Norwegia
13.	19 marca	1995	Thunder Bay	50 km stylem dowolnym	1:56:36,0	+4:48,7	Silvio Fauner
16.	24 lutego	1997	Trondheim	10 km stylem klasycznym	23:41,8	+1:16,5	Bjørn Dæhlie
14.	25 lutego	1997	Trondheim	10+15 km pościgowy	1:00:11,1	+3:03,4	Bjørn Dæhlie
4.	28 lutego	1997	Trondheim	Sztafeta 4x10 km	1:37:06,1	+2:51,0	Norwegia
18.	2 marca	1997	Trondheim	50 km stylem klasycznym	2:16:37,5	+8:20,2	Mika Myllylä

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

• sezon 1994/1995: 50.
• sezon 1995/1996: 19.
• sezon 1996/1997: 21.
• sezon 1997/1998: 49.

Miejsca na podium

Czepikow nigdy nie stanął na podium indywidualnych zawodów PŚ.

Bibliografia

• Sergei Tchepikov (biathlon). skisport365.com. [dostęp 2019-08-22]. (ang.).
• Sergei Tchepikov (biegi). skisport365.com. [dostęp 2019-08-22]. (ang.).
• Profil na stronie IBU. data.biathlonworld.com. [dostęp 2019-06-23]. (ang.).
• Sergey Chepikov Biography and Olympic Results. Olympics at Sports-Reference.com. [dostęp 2010-11-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-11)]. (ang.).