Tadeusz Sztumberk-Rychter: Różnice pomiędzy wersjami

Tadeusz Sztumberk-Rychter
Miłosz, Tadeusz, Żegota
	; Tadeusz Sztumberk-Rychter w latach 60.
	major
Data i miejsce urodzenia	19 sierpnia 1907 ; Koluszki, Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	14 marca 1972 ; Warszawa, Polska
	Przebieg służby
Lata służby	1929–1948
Siły zbrojne	Wojsko Polskie ; Armia Krajowa
Stanowiska	dowódca 27 Dywizji Wołyńskiej
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa, kampania wrześniowa Akcja Burza
Późniejsza praca	członek Zarządu Głównego ZBoWiD
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Aktualna wersja na dzień 17:12, 21 wrz 2023

Grób Tadeusza Sztumberka-Rychtera na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie

Tadeusz Sztumberk-Rychter, ps. Miłosz, Tadeusz, Żegota, (s. Witolda i Stefanii, ur. 19 sierpnia 1907 w Koluszkach, zm. 14 marca 1972 w Warszawie) – oficer artylerii Wojska Polskiego, dowódca 27 Wołyńskiej Dywizji Piechoty Armii Krajowej, uczestnik kampanii wrześniowej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Podczas I wojny światowej przebywał z rodzicami w Rosji. Po powrocie do kraju ukończył w 1927 roku szkołę średnią we Włocławku. Porzucił studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim na rzecz kariery wojskowej. Skierowany został do Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim^[1]. W latach 1931 – 1933 ukończył Szkołę Oficerską Artylerii w Toruniu z wysoką siódmą lokatą i otrzymał przydział do 5 dywizjonu artylerii konnej w Krakowie^[1].

W 1939 roku w stopniu porucznika został przyjęty do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie^[1]. W kampanii wrześniowej w składzie Armii „Kraków” jako oficer sztabu dowódcy artylerii dywizyjnej 6 Dywizji Piechoty z którą przeszedł cały szlak bojowy^[1]. 20 września 1939 roku dostał się do niewoli niemieckiej w rejonie Zamościa. Z obozu jenieckiego uciekł 11 października 1939 roku i trafił do Krakowa, gdzie należał do pierwszych organizatorów Służby Zwycięstwu Polski, a później włączył się do konspiracji ZWZ^[1]. W końcu sierpnia 1940 roku, zagrożony aresztowaniem przeniósł się do Warszawy^[1], gdzie od września 1940 roku był szefem Oddziału II Okręgu Warszawskiego, następnie od kwietnia 1942 pracował jako szef wywiadu ofensywnego w Wydziale II Komendy Obszaru Warszawa Armii Krajowej^[1].

Od maja 1943 r. brał udział w walkach na Zamojszczyźnie, początkowo jako dowódca samodzielnej kompanii, następnie zastępca dowódcy 9 pp AK, za co został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari. 24 września 1943 jego oddział dokonał uwolnienia grupy 73 więźniów osadzonych w Biłgoraju (wśród nich był prof. Ludwik Ehrlich)^[2].

Po przeniesieniu na Wołyń, 28 lutego 1944 roku został szefem sztabu 27 Wołyńskiej Dywizji Piechoty AK i wziął udział w akcji „Burza” na Wołyniu. Po śmierci ppłk. Jana Kiwerskiego „Oliwy” od 4^[1] maja do 16 lipca 1944 r. pełnił obowiązki dowódcy dywizji. Po przekroczeniu Bugu w czerwcu 1944 roku brał udział w walkach na Lubelszczyźnie.

6 sierpnia 1944 roku aresztowany w Świdrze^[1] przez NKWD i zesłany początkowo do Charkowa, a następnie do obozu NKWD nr 179 w Diagilewie^[3]. Po ucieczce został ujęty na granicy i osadzony w obozie jeńców wojennych w Wystruciu na terenie dawnych Prus Wschodnich^[1]. W lipcu 1947 roku uwięziony w obozie NKWD nr 150 w Griazowcu^[4]. Do Polski wrócił w maju 1948 roku. Początkowo utrzymywał się z pracy fizycznej, później stopniowo awansując doszedł do stanowiska dyrektora chemicznego zakładu produkcyjnego w Górze Kalwarii. Działał w Stowarzyszeniu „PAX”, był członkiem Zarządu Głównego Związku Bojowników o Wolność i Demokrację.

Zmarł 14 marca 1972 roku i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kw.175-2-1)^[5]. .

Promocje[edytuj | edytuj kod]

Porucznik: 1935 r.
Kapitan: 22 stycznia 1941
Major: 12^[1] kwietnia 1944
Podpułkownik: 1968 r.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari V kl.
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (pośmiertnie)
Krzyż Walecznych (czterokrotnie^[1])
Krzyż Zasługi z Mieczami^[1]
Krzyż Partyzancki^[1]
Medal „Za zasługi dla obronności kraju”^[1]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o Michał Fijałka: 27. Wołyńska Dywizja Piechoty AK. s. 166.
↑ Edward Zając, Szkice z dziejów Sanoka, Sanok 1998, s. 30.
↑ Tadeusz Żenczykowski, Polska lubelska 1944, Warszawa 1990, s. 226.
↑ Dariusz Rogut, Internowani oficerowie Armii Krajowej w sowieckim obozie jenieckim nr 150 w Griazowcu w latach 1947-1948, w: Sowiecki system obozów i więzień, Łódź 2013, s. 88.
↑ Cmentarz Stare Powązki: Sztumberk-Rychterowie, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-05-15] .

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Józef Turowski, Pożoga. Walki 27 Wołyńskiej Dywizji AK, Wydawnictwo PWN, Warszawa 1990.
Michał Fijałka, 27 Wołyńska Dywizja Piechoty Armii Krajowej, Wydawnictwo PAX, 1987 s. 166-167 ISBN 83-211-0734-6.
Andrzej Krzysztof Kunert: Słownik biograficzny konspiracji warszawskiej 1939−1945 T.2. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1987, s. 177–179. ISBN 83-211-0758-3..

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Biogram Tadeusza Sztumberka-Rychtera

[fijałka-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o Michał Fijałka: 27. Wołyńska Dywizja Piechoty AK. s. 166.

[2] Edward Zając, Szkice z dziejów Sanoka, Sanok 1998, s. 30.

[3] Tadeusz Żenczykowski, Polska lubelska 1944, Warszawa 1990, s. 226.

[4] Dariusz Rogut, Internowani oficerowie Armii Krajowej w sowieckim obozie jenieckim nr 150 w Griazowcu w latach 1947-1948, w: Sowiecki system obozów i więzień, Łódź 2013, s. 88.

[5] Cmentarz Stare Powązki: Sztumberk-Rychterowie, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-05-15] .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

@@ Linia 5: / Linia 5: @@
  |rodzaj wojsk        = lądowe
  |zwycięstwa          =
- |grafika             =
+ |grafika             = Tadeusz Sztumberk-Rychter.jpg
- |opis grafiki        =
+ |opis grafiki        = Tadeusz Sztumberk-Rychter w latach 60.
  |stopień grafika     = Naramiennik Major land.png
  |stopień             = [[major]]
  |data urodzenia      = [[19 sierpnia]] [[1907]]
- |miejsce urodzenia   = [[Koluszki]], {{państwo|RUS|wariant=1721}}
+ |miejsce urodzenia   = [[Koluszki]], [[Imperium Rosyjskie]]
  |data śmierci        = [[14 marca]] [[1972]]
- |miejsce śmierci     = [[Warszawa]], {{Państwo|POL}}
+ |miejsce śmierci     = [[Warszawa]], [[Polska]]
- |lata służby         = od [[1929]]
+ |lata służby         = 1929–1948
+ |siły zbrojne        = [[Plik:Orzełek II RP.svg|20px]] [[Wojsko Polskie (II RP)|Wojsko Polskie]] <br />[[Plik:Kotwica symbol.svg|20px]] [[Armia Krajowa]]
- |siły zbrojne        =
  |jednostki           =
  |stanowiska          = dowódca [[27 Wołyńska Dywizja Piechoty|27 Dywizji Wołyńskiej]]
@@ Linia 20: / Linia 20: @@
  |późniejsza praca    = członek Zarządu Głównego [[Związek Bojowników o Wolność i Demokrację|ZBoWiD]]
  |odznaczenia         = {{order|VM|KS}} {{order|OOP|KK}} {{order|KW|4Z}} {{order|KZM|B}} {{order|KP}} {{order|MZOK|B}}
- |commons             =
+ |commons             = Category:Tadeusz Sztumberk-Rychter
 }}
-[[Plik:Sztuberk-Rychter grave powiazki.jpg|thumb|Grób Tadeusza Sztumberka-Rychtera na Powiązkach]]
+[[Plik:Sztuberk-Rychter grave powiazki.jpg|thumb|Grób Tadeusza Sztumberka-Rychtera na [[Cmentarz Powązkowski w Warszawie|cmentarzu Powązkowskim]] w [[Warszawa|Warszawie]]]]
+'''Tadeusz Sztumberk-Rychter''', [[Pseudonim|ps.]] ''Miłosz'', ''Tadeusz'', ''Żegota'', (s. Witolda i Stefanii, ur. [[19 sierpnia]] [[1907]] w [[Koluszki|Koluszkach]], zm. [[14 marca]] [[1972]] w [[Warszawa|Warszawie]]) – [[Oficer (wojsko)|oficer]] [[artyleria|artylerii]] [[Wojsko Polskie (II RP)|Wojska Polskiego]], dowódca [[27 Wołyńska Dywizja Piechoty|27 Wołyńskiej Dywizji Piechoty]] [[Armia Krajowa|Armii Krajowej]], uczestnik [[Kampania wrześniowa|kampanii wrześniowej]].
-'''Tadeusz Sztumberk-Rychter''', [[Pseudonim|ps.]] ''Miłosz'', ''Tadeusz'', ''Żegota'', (s. Witolda i Stefanii, ur. [[19 sierpnia]] [[1907]]  w [[Koluszki|Koluszkach]], zm. [[14 marca]] [[1972]] w [[Warszawa|Warszawie]]) – [[Oficer (wojsko)|oficer]] [[artyleria|artylerii]] [[Wojsko Polskie (II RP)|Wojska Polskiego]], dowódca [[27 Wołyńska Dywizja Piechoty|27 Wołyńskiej Dywizji Piechoty]] [[Armia Krajowa|Armii Krajowej]], uczestnik [[Kampania wrześniowa|kampanii wrześniowej]].
 == Życiorys ==
-Podczas [[I wojna światowa|I wojny światowej]] przebywał z rodzicami w [[Imperium Rosyjskie|Rosji]]. Po powrocie do kraju ukończył w 1927 roku szkołę średnią we [[Włocławek|Włocławku]]. Porzucił studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim na rzecz kariery wojskowej. Skierowany został do Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerii we [[Włodzimierz Wołyński|Włodzimierzu Wołyńskim]]<ref name="fijałka">{{Cytuj książkę | nazwisko=Fijałka| imię=Michał | autor= | tytuł=27. Wołyńska Dywizja Piechoty AK | strony=166}}</ref>. W latach 1931 – 1933 ukończył Szkołę Oficerską Artylerii w [[Toruń|Toruniu]] z wysoką siódmą lokatą i otrzymał przydział do [[5 Dywizjon Artylerii Konnej|5 dywizjonu artylerii konnej]] w [[Kraków|Krakowie]]<ref name="fijałka"/>.
+Podczas [[I wojna światowa|I wojny światowej]] przebywał z rodzicami w [[Imperium Rosyjskie|Rosji]]. Po powrocie do kraju ukończył w 1927 roku szkołę średnią we [[Włocławek|Włocławku]]. Porzucił studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim na rzecz kariery wojskowej. Skierowany został do [[Wołyńska Szkoła Podchorążych Rezerwy Artylerii|Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerii]] we [[Włodzimierz Wołyński|Włodzimierzu Wołyńskim]]<ref name="fijałka">{{Cytuj książkę | nazwisko=Fijałka| imię=Michał | autor= | tytuł=27. Wołyńska Dywizja Piechoty AK | strony=166}}</ref>. W latach 1931 – 1933 ukończył Szkołę Oficerską Artylerii w [[Toruń|Toruniu]] z wysoką siódmą lokatą i otrzymał przydział do [[5 Dywizjon Artylerii Konnej|5 dywizjonu artylerii konnej]] w [[Kraków|Krakowie]]<ref name="fijałka"/>.
-W 1939 roku w stopniu [[porucznik]]a został przyjęty do [[Wyższa Szkoła Wojenna|Wyższej Szkoły Wojennej]] w Warszawie<ref name="fijałka"/>. W [[Kampania wrześniowa|kampanii wrześniowej]] w składzie [[Armia Kraków|Armii "Kraków"]] jako oficer sztabu dowódcy artylerii dywizyjnej [[6 Dywizja Piechoty (II RP)|6 Dywizji Piechoty]] z którą przeszedł cały szlak bojowy<ref name="fijałka"/>. 20 września 1939 roku dostał się do niewoli niemieckiej w rejonie [[Zamość|Zamościa]]. Z obozu jenieckiego uciekł 11 października 1939 roku i trafił do Krakowa, gdzie należał do pierwszych organizatorów [[Służba Zwycięstwu Polski|Służby Zwycięstwu Polski]], a później włączył się do konspiracji [[Związek Walki Zbrojnej|ZWZ]]<ref name="fijałka"/>. W końcu sierpnia 1940 roku, zagrożony aresztowaniem przeniósł się do Warszawy<ref name="fijałka"/>, gdzie od września 1940 roku był szefem Oddziału II Okręgu Warszawskiego, następnie od kwietnia 1942 pracował jako szef wywiadu ofensywnego w Wydziale II Komendy Obszaru Warszawa [[Armia Krajowa|Armii Krajowej]]<ref name="fijałka"/>.
+W 1939 roku w stopniu [[porucznik]]a został przyjęty do [[Wyższa Szkoła Wojenna|Wyższej Szkoły Wojennej]] w Warszawie<ref name="fijałka"/>. W [[Kampania wrześniowa|kampanii wrześniowej]] w składzie [[Armia „Kraków”|Armii „Kraków”]] jako oficer sztabu dowódcy artylerii dywizyjnej [[6 Dywizja Piechoty (II RP)|6 Dywizji Piechoty]] z którą przeszedł cały szlak bojowy<ref name="fijałka"/>. 20 września 1939 roku dostał się do niewoli niemieckiej w rejonie [[Zamość|Zamościa]]. Z obozu jenieckiego uciekł 11 października 1939 roku i trafił do Krakowa, gdzie należał do pierwszych organizatorów [[Służba Zwycięstwu Polski|Służby Zwycięstwu Polski]], a później włączył się do konspiracji [[Związek Walki Zbrojnej|ZWZ]]<ref name="fijałka"/>. W końcu sierpnia 1940 roku, zagrożony aresztowaniem przeniósł się do Warszawy<ref name="fijałka"/>, gdzie od września 1940 roku był szefem Oddziału II Okręgu Warszawskiego, następnie od kwietnia 1942 pracował jako szef wywiadu ofensywnego w Wydziale II Komendy Obszaru Warszawa [[Armia Krajowa|Armii Krajowej]]<ref name="fijałka"/>.
 Od maja 1943 r. brał udział w [[Powstanie zamojskie|walkach na Zamojszczyźnie]], początkowo jako dowódca samodzielnej kompanii, następnie zastępca dowódcy 9 pp AK, za co został odznaczony [[Order Virtuti Militari|Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari]]. 24 września 1943 jego oddział dokonał uwolnienia grupy 73 więźniów osadzonych w [[Biłgoraj]]u (wśród nich był prof. [[Ludwik Ehrlich]])<ref>[[Edward Zając]], ''Szkice z dziejów Sanoka'', Sanok 1998, s. 30.</ref>.
-Po przeniesieniu na [[Wołyń]], 28 lutego 1944 roku został szefem sztabu 27 Wołyńskiej Dywizji Piechoty AK i wziął udział w [[Akcja Burza na Wołyniu|akcji "Burza" na Wołyniu]]. Po śmierci ppłk. [[Jan Wojciech Kiwerski|Jana Kiwerskiego]] ''"Oliwy"'' od 4<ref name="fijałka"/> maja do 16 lipca 1944 r. pełnił obowiązki dowódcy dywizji. Po przekroczeniu [[Bug]]u w czerwcu 1944 roku brał udział w walkach na [[Lubelszczyzna|Lubelszczyźnie]].
+Po przeniesieniu na [[Wołyń]], 28 lutego 1944 roku został szefem sztabu 27 Wołyńskiej Dywizji Piechoty AK i wziął udział w [[Akcja „Burza” na Wołyniu|akcji „Burza” na Wołyniu]]. Po śmierci ppłk. [[Jan Wojciech Kiwerski|Jana Kiwerskiego]] „''Oliwy”'' od 4<ref name="fijałka"/> maja do 16 lipca 1944 r. pełnił obowiązki dowódcy dywizji. Po przekroczeniu [[Bug]]u w czerwcu 1944 roku brał udział w walkach na [[Lubelszczyzna|Lubelszczyźnie]].
-sierpnia 1944 roku aresztowany w Świdrze<ref name="fijałka"/> przez [[NKWD]] i zesłany początkowo do Charkowa, a następnie do [[Obóz NKWD nr 179 w Diagilewie|obozu NKWD nr 179 w Diagilewie]]<ref>[[Tadeusz Żenczykowski]], Polska lubelska 1944, Warszawa 1990, s. 226.</ref>. Po ucieczce został ujęty na granicy i osadzony w obozie jeńców wojennych w [[Czerniachowsk|Wystruciu]] na terenie dawnych [[Prusy Wschodnie|Prus Wschodnich]]<ref name="fijałka"/>. W lipcu [[1947]] roku internowany w obozie NKWD nr 150 w Griazowcu<ref>Dariusz Rogut, Internowani oficerowie Armii Krajowej w sowieckim obozie jenieckim nr 150 w Griazowcu w latach 1947-1948, w: Sowiecki system obozów i więzień, Łódź 2013, s. 88.</ref>. Do Polski wrócił w maju 1948 roku. Początkowo utrzymywał się z pracy fizycznej, później stopniowo awansując doszedł do stanowiska dyrektora chemicznego zakładu produkcyjnego w [[Góra Kalwaria|Górze Kalwarii]]. Działał w [[Stowarzyszenie „Pax”|Stowarzyszeniu "PAX"]], był członkiem Zarządu Głównego [[Związek Bojowników o Wolność i Demokrację|Związku Bojowników o Wolność i Demokrację]].
+sierpnia 1944 roku aresztowany w Świdrze<ref name="fijałka"/> przez [[NKWD]] i zesłany początkowo do Charkowa, a następnie do [[Obóz NKWD nr 179 w Diagilewie|obozu NKWD nr 179 w Diagilewie]]<ref>[[Tadeusz Żenczykowski]], Polska lubelska 1944, Warszawa 1990, s. 226.</ref>. Po ucieczce został ujęty na granicy i osadzony w obozie jeńców wojennych w [[Czerniachowsk|Wystruciu]] na terenie dawnych [[Prusy Wschodnie|Prus Wschodnich]]<ref name="fijałka"/>. W lipcu 1947 roku uwięziony w obozie NKWD nr 150 w Griazowcu<ref>Dariusz Rogut, Internowani oficerowie Armii Krajowej w sowieckim obozie jenieckim nr 150 w Griazowcu w latach 1947-1948, w: Sowiecki system obozów i więzień, Łódź 2013, s. 88.</ref>. Do Polski wrócił w maju 1948 roku. Początkowo utrzymywał się z pracy fizycznej, później stopniowo awansując doszedł do stanowiska dyrektora chemicznego zakładu produkcyjnego w [[Góra Kalwaria|Górze Kalwarii]]. Działał w [[Stowarzyszenie „Pax”|Stowarzyszeniu „PAX”]], był członkiem Zarządu Głównego [[Związek Bojowników o Wolność i Demokrację|Związku Bojowników o Wolność i Demokrację]].
-Zmarł 14 marca 1972 roku i został pochowany na [[Cmentarz Wojskowy na Powązkach|Cmentarzu Wojskowym na Powązkach]] w [[Warszawa|Warszawie]].
+Zmarł 14 marca 1972 roku i został pochowany na [[Cmentarz Powązkowski w Warszawie|cmentarzu Powązkowskim]] w [[Warszawa|Warszawie]] (kw.175-2-1)<ref>{{Cmentarze Warszawa|id=6349|cmentarz=Cmentarz Stare Powązki|osoba=Sztumberk-Rychterowie|data dostępu=2020-05-15}}</ref>. .
 == Promocje ==
@@ Linia 57: / Linia 56: @@
 == Bibliografia ==
-* Józef Turowski, ''"Pożoga. Walki 27 Wołyńskiej Dywizji AK"'', Wyd. PWN, Warszawa 1990
+* Józef Turowski, ''Pożoga. Walki 27 Wołyńskiej Dywizji AK'', Wydawnictwo PWN, Warszawa 1990.
 * Michał Fijałka, ''27 Wołyńska Dywizja Piechoty Armii Krajowej'', Wydawnictwo PAX, 1987 s. 166-167 {{ISBN|83-211-0734-6}}.
-* {{cytuj książkę | autor =Andrzej Krzysztof Kunert | tytuł =Słownik biograficzny konspiracji warszawskiej 1939-1945 T.2 | wydawca =Instytut Wydawniczy PAX | miejsce =Warszawa | rok =1987 | strony =177–179 | isbn =83-211-0758-3}}
+* {{cytuj książkę | autor =Andrzej Krzysztof Kunert | tytuł =Słownik biograficzny konspiracji warszawskiej 1939−1945 T.2 | wydawca =Instytut Wydawniczy PAX | miejsce =Warszawa | rok =1987 | strony =177–179 | isbn =83-211-0758-3}}.
 == Linki zewnętrzne ==
 * [http://www.dws-xip.pl/PW/bio/s8.html Biogram Tadeusza Sztumberka-Rychtera]
+{{Kontrola autorytatywna}}
 {{SORTUJ:Sztumberk-Rychter, Tadeusz}}
 [[Kategoria:Członkowie ZBoWiD]]
+[[Kategoria:Dowódcy jednostek odtworzonych Armii Krajowej]]
 [[Kategoria:Działacze PAX]]
+[[Kategoria:Jeńcy polscy w niewoli niemieckiej (kampania wrześniowa)]]
 [[Kategoria:Ludzie związani z Wołyniem]]
-[[Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1944–1989)]]
+[[Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (Polska Ludowa)]]
-[[Kategoria:Oficerowie Armii Krajowej]]
+[[Kategoria:Oficerowie 27 Wołyńskiej Dywizji Piechoty AK]]
-[[Kategoria:Pochowani na Powązkach-Cmentarzu Wojskowym w Warszawie]]
+[[Kategoria:Pochowani na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie]]
 [[Kategoria:Polskie ofiary represji stalinowskich]]
+[[Kategoria:Polscy jeńcy wojenni – uciekinierzy z niewoli niemieckiej 1939–1945]]
-[[Kategoria:Uczestnicy kampanii wrześniowej]]
+[[Kategoria:Uczestnicy kampanii wrześniowej (strona polska)]]
 [[Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (władze RP na uchodźstwie)]]
 [[Kategoria:Uczestnicy akcji „Burza”]]
-[[Kategoria:Urodzeni w 1907]]
 [[Kategoria:Więźniowie Obozu NKWD nr 150 w Griazowcu]]
 [[Kategoria:Więźniowie Obozu NKWD nr 179 w Diagilewie]]
-[[Kategoria:Zmarli w 1972]]
 [[Kategoria:Ludzie urodzeni w Koluszkach]]
 [[Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Partyzanckim]]
@@ Linia 84: / Linia 86: @@
 [[Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Walecznych (czterokrotnie)]]
 [[Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Zasługi z Mieczami]]
+[[Kategoria:Urodzeni w 1907]]
+[[Kategoria:Zmarli w 1972]]