Tadeusz Sztumberk-Rychter: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m Usunięto kategorię "Odznaczeni Orderem Odrodzenia Polski"; Dodano kategorię "Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1944-1989)" za pomocą HotCat |
|||
Linia 24: | Linia 24: | ||
'''Tadeusz Sztumberk-Rychter''', [[Pseudonim|ps.]] ''Miłosz'', ''Tadeusz'', ''Żegota'', (s. Witolda i Stefanii, ur. [[19 sierpnia]] [[1907]] w [[Koluszki|Koluszkach]], zm. [[14 marca]] [[1972]] w [[Warszawa|Warszawie]]) – [[Oficer (wojsko)|oficer]] [[artyleria|artylerii]] [[Wojsko Polskie II RP|Wojska Polskiego]], dowódca [[27 Wołyńska Dywizja Piechoty|27 Wołyńskiej Dywizji Piechoty]] [[Armia Krajowa|Armii Krajowej]], uczestnik [[Kampania wrześniowa|kampanii wrześniowej]]. |
'''Tadeusz Sztumberk-Rychter''', [[Pseudonim|ps.]] ''Miłosz'', ''Tadeusz'', ''Żegota'', (s. Witolda i Stefanii, ur. [[19 sierpnia]] [[1907]] w [[Koluszki|Koluszkach]], zm. [[14 marca]] [[1972]] w [[Warszawa|Warszawie]]) – [[Oficer (wojsko)|oficer]] [[artyleria|artylerii]] [[Wojsko Polskie II RP|Wojska Polskiego]], dowódca [[27 Wołyńska Dywizja Piechoty|27 Wołyńskiej Dywizji Piechoty]] [[Armia Krajowa|Armii Krajowej]], uczestnik [[Kampania wrześniowa|kampanii wrześniowej]]. |
||
== Życiorys == |
|||
Podczas [[I wojna światowa|I wojny światowej]] przebywał z rodzicami w [[Imperium Rosyjskie|Rosji]]. Po powrocie do kraju ukończył szkołę średnią we [[Włocławek|Włocławku]]. Porzucił studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim na rzecz kariery wojskowej. W 1933 r. ukończył Szkołę Oficerską w [[Toruń|Toruniu]]. Służył w [[5 Dywizjon Artylerii Konnej|5 dyonie artylerii konnej]] w [[Kraków|Krakowie]]. |
Podczas [[I wojna światowa|I wojny światowej]] przebywał z rodzicami w [[Imperium Rosyjskie|Rosji]]. Po powrocie do kraju ukończył szkołę średnią we [[Włocławek|Włocławku]]. Porzucił studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim na rzecz kariery wojskowej. W 1933 r. ukończył Szkołę Oficerską w [[Toruń|Toruniu]]. Służył w [[5 Dywizjon Artylerii Konnej|5 dyonie artylerii konnej]] w [[Kraków|Krakowie]]. |
||
Linia 37: | Linia 37: | ||
Zmarł [[14 marca]] [[1972]] r. i został pochowany na [[Cmentarz Wojskowy na Powązkach|Cmentarzu Wojskowym na Powązkach]] w [[Warszawa|Warszawie]]. |
Zmarł [[14 marca]] [[1972]] r. i został pochowany na [[Cmentarz Wojskowy na Powązkach|Cmentarzu Wojskowym na Powązkach]] w [[Warszawa|Warszawie]]. |
||
== Promocje == |
|||
* Porucznik: [[1935]] r. |
* Porucznik: [[1935]] r. |
||
* Kapitan: [[22 stycznia]] [[1941]] |
* Kapitan: [[22 stycznia]] [[1941]] |
||
Linia 43: | Linia 43: | ||
* Podpułkownik: [[1968]] r. |
* Podpułkownik: [[1968]] r. |
||
== Odznaczenia == |
|||
* [[Order Virtuti Militari|Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari]] |
* [[Order Virtuti Militari|Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari]] |
||
* [[Order Odrodzenia Polski|Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski]] (pośmiertnie) |
* [[Order Odrodzenia Polski|Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski]] (pośmiertnie) |
||
Linia 49: | Linia 49: | ||
* [[Krzyż Zasługi]] |
* [[Krzyż Zasługi]] |
||
== Bibliografia == |
|||
{{Bibliografia start}} |
{{Bibliografia start}} |
||
* Józef Turowski, ''"Pożoga. Walki 27 Wołyńskiej Dywizji AK"'', Wyd. PWN, Warszawa 1990 |
* Józef Turowski, ''"Pożoga. Walki 27 Wołyńskiej Dywizji AK"'', Wyd. PWN, Warszawa 1990 |
||
{{Bibliografia stop}} |
{{Bibliografia stop}} |
||
== Linki zewnętrzne == |
|||
* [http://www.dws-xip.pl/PW/bio/s8.html Biogram Tadeusza Sztumberka-Rychtera] |
* [http://www.dws-xip.pl/PW/bio/s8.html Biogram Tadeusza Sztumberka-Rychtera] |
||
{{DEFAULTSORT:Sztumberk-Rychter, Tadeusz}} |
{{DEFAULTSORT:Sztumberk-Rychter, Tadeusz}} |
||
[[Kategoria:Ludzie związani z Wołyniem]] |
[[Kategoria:Ludzie związani z Wołyniem]] |
||
[[Kategoria:Odznaczeni |
[[Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1944-1989)]] |
||
[[Kategoria:Ofiary represji komunistycznych w Polsce 1939-1989]] |
[[Kategoria:Ofiary represji komunistycznych w Polsce 1939-1989]] |
||
[[Kategoria:Pochowani na Powązkach-Cmentarzu Wojskowym w Warszawie]] |
[[Kategoria:Pochowani na Powązkach-Cmentarzu Wojskowym w Warszawie]] |
Wersja z 22:10, 5 mar 2011
major | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby |
od 1929 |
Stanowiska |
dowódca 27 Dywizji Wołyńskiej |
Główne wojny i bitwy | |
Późniejsza praca |
członek Zarządu Głównego ZBoWiD |
Odznaczenia | |
Tadeusz Sztumberk-Rychter, ps. Miłosz, Tadeusz, Żegota, (s. Witolda i Stefanii, ur. 19 sierpnia 1907 w Koluszkach, zm. 14 marca 1972 w Warszawie) – oficer artylerii Wojska Polskiego, dowódca 27 Wołyńskiej Dywizji Piechoty Armii Krajowej, uczestnik kampanii wrześniowej.
Życiorys
Podczas I wojny światowej przebywał z rodzicami w Rosji. Po powrocie do kraju ukończył szkołę średnią we Włocławku. Porzucił studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim na rzecz kariery wojskowej. W 1933 r. ukończył Szkołę Oficerską w Toruniu. Służył w 5 dyonie artylerii konnej w Krakowie.
W kampanii wrześniowej w składzie Armii "Kraków" jako oficer sztabu dowódcy artylerii dywizyjnej 6 Dywizji Piechoty. 20 września 1939 r. dostał się do niewoli niemieckiej w rejonie Zamościa. Z obozu jenieckiego uciekł 11 października 1939 r. i trafił do Krakowa, gdzie włączył się do konspiracji ZWZ. Od września 1940 r. był szefem Oddziału II Okręgu Warszawskiego, następnie pracował w oddziale I Komendy Głównej Armii Krajowej.
Od maja 1943 r. brał udział w walkach na Zamojszczyźnie, początkowo jako dowódca kompanii, następnie zastępca dowódcy 9 pp AK, za co został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari.
Po przeniesieniu na Wołyń, 28 lutego 1944 r. został szefem sztabu 27 Wołyńskiej Dywizji Piechoty AK i wziął udział w akcji "Burza" na Wołyniu. Po śmierci ppłk. Jana Kiwerskiego "Oliwy" od 3 maja do 16 lipca 1944 r. pełnił obowiązki dowódcy dywizji. Po przekroczeniu Bugu w czerwcu 1944 r. brał udział w walkach na Lubelszczyźnie.
6 sierpnia 1944 r. aresztowany przez NKWD i zesłany do Riazania. Do Polski wrócił w 1948 r. Początkowo utrzymywał się z pracy fizycznej, później stopniowo awansując doszedł do stanowiska dyrektora chemicznego zakładu produkcyjnego. Działał w Stowarzyszeniu "PAX", był członkiem Zarządu Głównego Związku Bojowników o Wolność i Demokrację.
Zmarł 14 marca 1972 r. i został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.
Promocje
- Porucznik: 1935 r.
- Kapitan: 22 stycznia 1941
- Major: 11 kwietnia 1944
- Podpułkownik: 1968 r.
Odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (pośmiertnie)
- Krzyż Walecznych (trzykrotnie)
- Krzyż Zasługi
Bibliografia
- Józef Turowski, "Pożoga. Walki 27 Wołyńskiej Dywizji AK", Wyd. PWN, Warszawa 1990
Linki zewnętrzne
- Ludzie związani z Wołyniem
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1944-1989)
- Ofiary represji komunistycznych w Polsce 1939-1989
- Pochowani na Powązkach-Cmentarzu Wojskowym w Warszawie
- Polskie ofiary represji stalinowskich
- Uczestnicy kampanii wrześniowej
- Żołnierze Armii Krajowej
- Odznaczeni Orderem Virtuti Militari (władze RP na uchodźstwie)
- Urodzeni w 1907
- Zmarli w 1972