Przejdź do zawartości

Tyssageci: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
drobne merytoryczne - nie pustynia, a pustkowie, chodzi o rozległą pustkę osadniczą odkrytą na wschód od rzeki Worskli i domniemanego Gelonos
Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje)
Przekształcam cytat na na nową formę Szablon:Cytat z nazwanymi parametrami
 
Linia 1: Linia 1:
[[Plik:Orbis Herodoti.jpg|thumb|350px|Tyssageci/''Thyssagetae'' na mapie „Świat Herodota” z XIX wieku]]
[[Plik:Orbis Herodoti.jpg|thumb|350px|Tyssageci/''Thyssagetae'' na mapie „Świat Herodota” z XIX wieku]]
'''Tyssageci''' ([[język grecki|gr.]] ''Θυσσαγέται'') – [[starożytność|starożytny]] lud żyjący na pograniczu [[Europa|Europy]] i [[Azja|Azji]], wzmiankowany przez [[Herodot]]a. Mieli mieszkać na północny wschód od [[Budynowie|Budynów]], siedem dni marszu przez dzielącą ich [[pustkowie]]:
'''Tyssageci''' ([[język grecki|gr.]] ''Θυσσαγέται'') – [[starożytność|starożytny]] lud żyjący na pograniczu [[Europa|Europy]] i [[Azja|Azji]], wzmiankowany przez [[Herodot]]a. Mieli mieszkać na północny wschód od [[Budynowie|Budynów]], siedem dni marszu przez dzielącą ich [[pustkowie]]:
{{Cytat
{{Cytat|(...) a za pustynią, więcej ku wschodowi, mieszkają Tyssageci, liczny i odrębny lud, żyjący z łowów.<ref>{{Cytuj książkę| autor = Herodot| tytuł = Dzieje| inni = z języka greckiego przełożył i opracował Seweryn Hammer| miejsce = Warszawa| wydawca = Czytelnik| rok = 2007| strony = 236}}</ref>}}
|treść = (...) a za pustynią, więcej ku wschodowi, mieszkają Tyssageci, liczny i odrębny lud, żyjący z łowów.<ref>{{Cytuj książkę| autor = Herodot| tytuł = Dzieje| inni = z języka greckiego przełożył i opracował Seweryn Hammer| miejsce = Warszawa| wydawca = Czytelnik| rok = 2007| strony = 236}}</ref>
}}


Ich siedziby lokalizowane są przy południowo-zachodnich stokach [[Ural]]u, w rejonie [[Ufa|Ufy]] i [[Orenburg]]a. Nie jest znana etniczna atrybucja Tyssagetów. Wiązano ich z [[Finowie|Finami]]<ref>{{Cytuj książkę| autor = Kazimierz Tymaniecki| tytuł = Ziemie polskie w starożytności| miejsce = Poznań| wydawca = Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk| rok = 1951| strony = 444}}</ref>, co inni odrzucają<ref>{{Cytuj książkę| tytuł = The Cambridge History of Iran| tom = 2| miejsce = Cambridge| wydawca = Cambridge University Press| rok = 1985| strony = 188}}</ref>. Utożsamiani są także z [[Mansowie|Mansami]].
Ich siedziby lokalizowane są przy południowo-zachodnich stokach [[Ural]]u, w rejonie [[Ufa|Ufy]] i [[Orenburg]]a. Nie jest znana etniczna atrybucja Tyssagetów. Wiązano ich z [[Finowie|Finami]]<ref>{{Cytuj książkę| autor = Kazimierz Tymaniecki| tytuł = Ziemie polskie w starożytności| miejsce = Poznań| wydawca = Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk| rok = 1951| strony = 444}}</ref>, co inni odrzucają<ref>{{Cytuj książkę| tytuł = The Cambridge History of Iran| tom = 2| miejsce = Cambridge| wydawca = Cambridge University Press| rok = 1985| strony = 188}}</ref>. Utożsamiani są także z [[Mansowie|Mansami]].

Aktualna wersja na dzień 10:17, 5 kwi 2021

Tyssageci/Thyssagetae na mapie „Świat Herodota” z XIX wieku

Tyssageci (gr. Θυσσαγέται) – starożytny lud żyjący na pograniczu Europy i Azji, wzmiankowany przez Herodota. Mieli mieszkać na północny wschód od Budynów, siedem dni marszu przez dzielącą ich pustkowie:

(...) a za pustynią, więcej ku wschodowi, mieszkają Tyssageci, liczny i odrębny lud, żyjący z łowów.[1]

Ich siedziby lokalizowane są przy południowo-zachodnich stokach Uralu, w rejonie Ufy i Orenburga. Nie jest znana etniczna atrybucja Tyssagetów. Wiązano ich z Finami[2], co inni odrzucają[3]. Utożsamiani są także z Mansami.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Herodot: Dzieje. z języka greckiego przełożył i opracował Seweryn Hammer. Warszawa: Czytelnik, 2007, s. 236.
  2. Kazimierz Tymaniecki: Ziemie polskie w starożytności. Poznań: Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk, 1951, s. 444.
  3. The Cambridge History of Iran. T. 2. Cambridge: Cambridge University Press, 1985, s. 188.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Ellis Hovell Minns: Scythians and Greeks. Cambridge: Cambridge University Press, 2000.