Ucho wewnętrzne

Budowa ucha wewnętrznego

Ucho wewnętrzne (łac. auris interna) (błędnik łac. labirynthus – zwany tak z powodu skomplikowanej budowy anatomicznej) – wewnętrzna część ucha. Jest jednym z elementów (receptorem) zmysłu równowagi i zmysłu słuchu.

Budowa

Składa się z:

• Przedsionka wypełnionego płynem, prowadzi do niego okienko owalne. Jego funkcja to odbieranie drgań mechanicznych, wzbudzanie drgań cząsteczek mechanicznych.

• Ślimaka – zwinięty kanał zawierający właściwy narząd słuchu. Jego funkcja to odbieranie drgań cieczy wzbudzanie impulsów nerwowych, które nerwem słuchowym biegną do ośrodka słuchu.

• Kanałów półkolistych – błędnik błoniasty, wypełniony płynem i zawierający ziarenko węglanu wapnia – otolit. Jest to narząd równowagi. Jego funkcja to informowanie o położeniu ciała w przestrzeni.

Ucho wewnętrzne:

• ślimak
• trzy kanały półkoliste

Ruchy głowy powodują przemieszczanie sie płynu i substancji galaretowatej aparatu przedsionkowego, co wywołuje pobudzenie komórek zmysłowych. Powstają impulsy nerwowe przekazywane nerwem równowagi do mózgu gdzie są analizowane. Szablon:Hmed