Philippe Volter: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Odplewiacz (dyskusja | edycje) m drobne merytoryczne, wikizacja |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 19: | Linia 19: | ||
|www = |
|www = |
||
}} |
}} |
||
'''Philippe Volter''', właściwie '''Philippe Wolter''' (ur. [[23 marca]] [[1959 w filmie|1959]] w [[Uccle]], zm. [[13 kwietnia]] [[2005 w filmie|2005]] w [[Paryż]]u) – [[Belgia|belgijski]] [[aktor]] i reżyser teatralny. W 1990 był nominowany do [[Cezar (nagroda)| |
'''Philippe Volter''', właściwie '''Philippe Wolter''' (ur. [[23 marca]] [[1959 w filmie|1959]] w [[Uccle]], zm. [[13 kwietnia]] [[2005 w filmie|2005]] w [[Paryż]]u) – [[Belgia|belgijski]] [[aktor]] i reżyser teatralny. W 1990 był nominowany do [[Cezar (nagroda)|Cezara]] dla najbardziej obiecującego aktora<ref>{{cytuj stronę|url=https://www.tvguide.com/celebrities/philippe-volter/bio/3030267280/|tytuł=Philippe Volter Biography|opublikowany=„[[TV Guide]]”|język=en|data dostępu=2023-01-08}}</ref>. |
||
== Życiorys == |
== Życiorys == |
||
Aktualna wersja na dzień 21:04, 29 cze 2024
| Data i miejsce urodzenia |
23 marca 1959 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
13 kwietnia 2005 |
| Zawód |
aktor, reżyser teatralny |
| Lata aktywności |
1984–2005 |
Philippe Volter, właściwie Philippe Wolter (ur. 23 marca 1959 w Uccle, zm. 13 kwietnia 2005 w Paryżu) – belgijski aktor i reżyser teatralny. W 1990 był nominowany do Cezara dla najbardziej obiecującego aktora[1].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się i dorastał w Uccle[2] w Belgii jako syn aktorki Jacqueline Bir i reżysera teatralnego Claude’a Voltera[3]. Stawiał pierwsze kroki na scenie w wieku czterech lat[4].
W 1984 zadebiutował na ekranie jako Deschamps w dramacie wojennym Hugo Clausa Lew z Flandrii (De leeuw van Vlaanderen). Grywał też w teatrze[5]. Został zauważony dzięki roli młodego chuligana Jeana Nilsona, który uczył się śpiewu od barytona José van Dama w dramacie Gérarda Corbiau Nauczyciel muzyki (Le Maître de musique, 1988)[6]. Rola Gustave’a w Jacques’a Deraya Les bois noirs (1989) z Béatrice Dalle przyniosła mu nominację do César dla najbardziej obiecującego aktora[7]. W miniserialu France 2 Napoléon (2002) wystąpił jako Paul Barras.
W 2002, po śmierci ojca, objął kierownictwo założonego przez niego brukselskiego teatru Comédie Claude-Volter. Zrezygnował dwa lata później[4].
13 kwietnia 2005 Philippe Volter popełnił samobójstwo w wieku 45 lat[4].
Wybrana filmografia[edytuj | edytuj kod]
Filmy[edytuj | edytuj kod]
- 1990: Cyrano de Bergerac jako Vicomte de Valvert
- 1991: Podwójne życie Weroniki jako Alexandre Fabbri
- 1993: Hokus pokus jako Phil
- 1993: Trzy kolory. Niebieski jako agent nieruchomości
- 2005: Uczciwi ludzie żyją we Francji (Les gens honnêtes vivent en France) jako Bénolo
Seriale[edytuj | edytuj kod]
- 1995: Tatort: Eine todsichere Falle jako Vincent
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Philippe Volter Biography. „TV Guide”. [dostęp 2023-01-08]. (ang.).
- ↑ Philippe Volter. Rotten Tomatoes. [dostęp 2023-01-08]. (ang.).
- ↑ Philippe Volter (1959–2005). Find A Grave. [dostęp 2023-01-08]. (ang.).
- ↑ a b c Philippe Volter Biography. AlloCiné. [dostęp 2023-01-08]. (fr.).
- ↑ Philippe Volter. FamousFix.com. [dostęp 2023-01-08]. (ang.).
- ↑ Philippe Volter. Listal. [dostęp 2023-01-08]. (ang.).
- ↑ Philippe Volter Awards. FamousFix.com. [dostęp 2023-01-08]. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Philippe Volter w bazie IMDb (ang.)
- Philippe Volter w bazie Filmweb