Roman Kryże: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Nie podano opisu zmian Znaczniki: Wycofane VisualEditor Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) |
Nie podano opisu zmian Znaczniki: Wycofane VisualEditor Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) |
||
Linia 20: | Linia 20: | ||
{{fakt|Aplikację, asesurę i pierwsze lata w zawodzie sędziego odbył w sądzie grodzkim Sądu Okręgowego w [[Grudziądz]]u|data=2019-02}}. W Wojsku Polskim II RP został awansowany na stopień podporucznika piechoty ze [[Starszeństwo oficerów|starszeństwem]] z dniem 1 grudnia 1932{{odn|Rocznik Oficerski Rezerw|1934|s=110}}. W latach 30. był oficerem rezerwy [[63 Toruński Pułk Piechoty|63 Toruńskiego pułku piechoty]]{{odn|Rocznik Oficerski Rezerw|1934|s=525}}. Podczas [[kampania wrześniowa|kampanii wrześniowej]] pełnił służbę w stopniu podporucznika w szeregach [[65 Starogardzki Pułk Piechoty|65 pułku piechoty]]. Od 18 września 1939 do 5 lutego 1945 przebywał w niewoli niemieckiej – w oflagu VII C Laufen (numer jeńca 32058)<ref>{{Cytuj |autor = |tytuł = szukaj w bazie |data = |data dostępu = 2018-09-18 |opublikowany = straty.pl |url = https://straty.pl/szukaj-osoby.php |język = pl}}</ref>. Po oswobodzeniu brał udział w walkach o przełamanie [[Wał Pomorski|Wału Pomorskiego]]. |
{{fakt|Aplikację, asesurę i pierwsze lata w zawodzie sędziego odbył w sądzie grodzkim Sądu Okręgowego w [[Grudziądz]]u|data=2019-02}}. W Wojsku Polskim II RP został awansowany na stopień podporucznika piechoty ze [[Starszeństwo oficerów|starszeństwem]] z dniem 1 grudnia 1932{{odn|Rocznik Oficerski Rezerw|1934|s=110}}. W latach 30. był oficerem rezerwy [[63 Toruński Pułk Piechoty|63 Toruńskiego pułku piechoty]]{{odn|Rocznik Oficerski Rezerw|1934|s=525}}. Podczas [[kampania wrześniowa|kampanii wrześniowej]] pełnił służbę w stopniu podporucznika w szeregach [[65 Starogardzki Pułk Piechoty|65 pułku piechoty]]. Od 18 września 1939 do 5 lutego 1945 przebywał w niewoli niemieckiej – w oflagu VII C Laufen (numer jeńca 32058)<ref>{{Cytuj |autor = |tytuł = szukaj w bazie |data = |data dostępu = 2018-09-18 |opublikowany = straty.pl |url = https://straty.pl/szukaj-osoby.php |język = pl}}</ref>. Po oswobodzeniu brał udział w walkach o przełamanie [[Wał Pomorski|Wału Pomorskiego]]. |
||
Od 14 maja 1945 był sędzią kolejno: Sądu Grodzkiego w Grudziądzu (do 3 lipca 1945), Wydziału I [[Najwyższy Sąd Wojskowy|Najwyższego Sądu Wojskowego]] (do 31 października 1950) i Wydziału II NSW (do 11 sierpnia 1955). 11 sierpnia 1955 został przeniesiony do rezerwy. W latach 1955–1977 był sędzią [[Sąd Najwyższy (Polska)|Sądu Najwyższego]]. Brał udział w orzekaniu wyroków skazujących, w tym również na karę śmierci, w sprawach przeciwko działaczom podziemia niepodległościowego, m.in. rotmistrza [[Witold Pilecki|Witolda Pileckiego]]<ref>{{Cytuj stronę |url = https://www.tvp.info/37344605/mordercy-w-togach-za-smierc-rtm-pileckiego-nie-odpowiedzial-nikt |tytuł = Mordercy w togach. Za śmierć rtm. Pileckiego nie odpowiedział nikt |data = 2018-05-25 |opublikowany = tvp.info |data dostępu = 2019-08-26}}</ref> i majora [[Tadeusz Pleśniak|Tadeusza Pleśniaka]]. W 1964 był przewodniczącym składu sędziowskiego, który wydał wyroki skazujące w sprawie tzw. [[afera mięsna|afery mięsnej |
Od 14 maja 1945 był sędzią kolejno: Sądu Grodzkiego w Grudziądzu (do 3 lipca 1945), Wydziału I [[Najwyższy Sąd Wojskowy|Najwyższego Sądu Wojskowego]] (do 31 października 1950) i Wydziału II NSW (do 11 sierpnia 1955). 11 sierpnia 1955 został przeniesiony do rezerwy. W latach 1955–1977 był sędzią [[Sąd Najwyższy (Polska)|Sądu Najwyższego]]. Brał udział w orzekaniu wyroków skazujących, w tym również na karę śmierci, w sprawach przeciwko działaczom podziemia niepodległościowego, m.in. rotmistrza [[Witold Pilecki|Witolda Pileckiego]]<ref>{{Cytuj stronę |url = https://www.tvp.info/37344605/mordercy-w-togach-za-smierc-rtm-pileckiego-nie-odpowiedzial-nikt |tytuł = Mordercy w togach. Za śmierć rtm. Pileckiego nie odpowiedział nikt |data = 2018-05-25 |opublikowany = tvp.info |data dostępu = 2019-08-26}}</ref> i majora [[Tadeusz Pleśniak|Tadeusza Pleśniaka]]. W 1964 był przewodniczącym składu sędziowskiego, który wydał wyroki skazujące w sprawie tzw. [[afera mięsna|afery mięsnej]]. |
||
W 1946 został odznaczony [[Krzyż Zasługi|Srebrnym Krzyżem Zasługi]]<ref>{{Monitor Polski|1947|51|332}}.</ref>. |
W 1946 został odznaczony [[Krzyż Zasługi|Srebrnym Krzyżem Zasługi]]<ref>{{Monitor Polski|1947|51|332}}.</ref>. |
Wersja z 18:56, 2 kwi 2023
Data i miejsce urodzenia |
4 lipca 1907 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
23 lutego 1983 |
Zawód, zajęcie |
prawnik |
Odznaczenia | |
Roman Józef Kryże (ur. 4 lipca 1907 we Lwowie, zm. 23 lutego 1983 w Warszawie) – polski prawnik, sędzia wojskowy orzekający w procesach politycznych.
Życiorys
Syn Tomasza Kryżego i Aleksandry z d. Jóźwiak.
Aplikację, asesurę i pierwsze lata w zawodzie sędziego odbył w sądzie grodzkim Sądu Okręgowego w Grudziądzu[potrzebny przypis]. W Wojsku Polskim II RP został awansowany na stopień podporucznika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 grudnia 1932[1]. W latach 30. był oficerem rezerwy 63 Toruńskiego pułku piechoty[2]. Podczas kampanii wrześniowej pełnił służbę w stopniu podporucznika w szeregach 65 pułku piechoty. Od 18 września 1939 do 5 lutego 1945 przebywał w niewoli niemieckiej – w oflagu VII C Laufen (numer jeńca 32058)[3]. Po oswobodzeniu brał udział w walkach o przełamanie Wału Pomorskiego.
Od 14 maja 1945 był sędzią kolejno: Sądu Grodzkiego w Grudziądzu (do 3 lipca 1945), Wydziału I Najwyższego Sądu Wojskowego (do 31 października 1950) i Wydziału II NSW (do 11 sierpnia 1955). 11 sierpnia 1955 został przeniesiony do rezerwy. W latach 1955–1977 był sędzią Sądu Najwyższego. Brał udział w orzekaniu wyroków skazujących, w tym również na karę śmierci, w sprawach przeciwko działaczom podziemia niepodległościowego, m.in. rotmistrza Witolda Pileckiego[4] i majora Tadeusza Pleśniaka. W 1964 był przewodniczącym składu sędziowskiego, który wydał wyroki skazujące w sprawie tzw. afery mięsnej.
W 1946 został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi[5].
Zmarł w 1983 i został pochowany w Kwaterze Ł Cmentarza Wojskowego na Powązkach[6].
Przypisy
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 110.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 525.
- ↑ szukaj w bazie [online], straty.pl [dostęp 2018-09-18] (pol.).
- ↑ Mordercy w togach. Za śmierć rtm. Pileckiego nie odpowiedział nikt. tvp.info, 2018-05-25. [dostęp 2019-08-26].
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 51, poz. 332.
- ↑ „Pod tymi grobami leżą Żołnierze Wyklęci” – to apel do władz. Nie wyklinajcie ich ponownie!. wpolityce.pl, 2014-08-28. [dostęp 2015-10-08].
Bibliografia
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.
- Krzysztof Szwagrzyk, Prawnicy czasu bezprawia: sędziowie i prokuratorzy wojskowi w Polsce 1944–1956, Instytut Pamięci Narodowej – Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, 2005, ISBN 83-88385-65-8.
- Jeńcy polscy w niewoli niemieckiej (kampania wrześniowa)
- Ludzie urodzeni we Lwowie
- Ludzie związani z Grudziądzem
- Odznaczeni Srebrnym Krzyżem Zasługi (Polska Ludowa)
- Pochowani na Powązkach-Cmentarzu Wojskowym w Warszawie
- Podporucznicy piechoty II Rzeczypospolitej
- Sędziowie Polski Ludowej
- Sędziowie i prokuratorzy aparatu represji w Polsce (1944–1956)
- Sędziowie ludowego Wojska Polskiego
- Sędziowie sądów grodzkich II Rzeczypospolitej
- Sędziowie Sądu Najwyższego (Polska Ludowa)
- Uczestnicy kampanii wrześniowej (strona polska)
- Uczestnicy walk o przełamanie Wału Pomorskiego (1945)
- Urodzeni w 1907
- Zmarli w 1983