Rewolwer Typ 26

Rewolwer Meiji 26-Shiki

Państwo	{{{państwo}}}
Rodzaj	Rewolwer
Historia
Prototypy	1893
Wyprodukowano	59 200
Dane techniczne
Kaliber	9 mm
Nabój	9 x 22 mm R
Magazynek	Bęben, 6 nabojów
Wymiary
Długość	230 mm

{{Broń palna infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | masa wyposażenia = | commons = | długość lufy = | przebijalność pancerza = | zasięg skuteczny = | masa broni = | długość linii celowniczej = | produkcja seryjna = | alt grafiki = | masa lufy = | zasięg maksymalny = | szybkostrzelność teoretyczna = | zasada działania = | masa podstawy = | masa karabinu właściwego = | zasilanie = | użytkownicy = | siła spustu = | liczba luf = | państwo = | opis grafiki = | taśma nabojowa = | masa pocisku = | szybkostrzelność praktyczna = | platformy strzeleckie = | odmiany broni = Nieznane pola: "produkcja_seryjna", "masa_kb_właściwego", "galeria_commons", "masa_wyp_dod", "dł_linii_cel", "zasięg_max", "opis", "kraj", "szybk_prakt", "taśma", "masabroń", "długość_lufy", "masa_podstawy", "szybk_teoret", "siła_spustu", "przeb_panc", "masa_lufy" oraz "zasięg_skuteczny". Nieoczekiwana grafika: "grafika".

Meiji 26-Shiki – japoński rewolwer kalibru 9 mm zaprojektowany w 1893. Oznaczenie „26” pokazuje, że został zaprojektowany w 26 roku okresu Meiji. Produkowany do 1920 w arsenale Koishikawa w Tokio był używany jeszcze w czasie II wojny światowej. Wyprodukowano 59 200 sztuk rewolweru Meiji 26-Shiki.

Historia

Po objęciu w 1868 władzy cesarz Mutsuhito rozpoczął reformy mające przekształcić zacofane państwo w regionalną potęgę. Reforma objęła także siły zbrojne które otrzymały nowoczesne uzbrojenie. Długa broń strzelecka była produkcji krajowej (karabiny jednostrzałowe Meiji 13 i 18-Shiki oraz powtarzalne Meiji 22-Shiki), broń krótką (rewolwery Smith & Wesson Model 3 i Smith & Wesson New Model Number 3) importowano. Po zakupie około 16 tysięcy rewolwerów S&W zdecydowano się na opracowanie rewolweru w kraju i uniezależnienie się w ten sposób od importu.

Prace nad nowym rewolwerem prowadzono od 1887 w Tokio Hohei Zoheisho (Tokijskim Arsenale Artylerii). Rewolwer miał zamknięty, łamany w przód szkielet wzorowany na szkielecie rewolweru S&W Model 3, wyposażony w boczna pokrywkę kryjącą mechanizm spustowy (rozwiązanie zbliżone do zastosowanego w rewolwerze MAS Mle1892) i uproszczony mechanizm spustowy systemu Schmidta-Galanda który pozwalał na prowadzenie ognia wyłącznie z samonapinaniem (DAO). Rezygnację z mechanizmu spustowego SA/DA uzasadniano przeznaczeniem broni dla kawalerzystów (którzy mogli mieć problemy z napinaniem kurka osobnym ruchem), ale możliwe że uproszczenie miało na celu ominięcie zastrzeżeń patentowych. Iglica znajdowała się na główce kurka. 26-Shiki miał bęben sześcionabojowy. Lufa długości 120 mm, posiadała cztery bruzdy prawoskrętne. Rewolwer zasilany był nabojem 9 x 22 mm R. Amunicja początkowo była elaborowana prochem czarnym, po 1900 zastąpionym bezdymnym.

29 marca 1894 rewolwer został oficjalnie przyjęty do uzbrojenia. Ponieważ był to 26 rok ery Meiji otrzymał oznaczenie Nijyurokunen Shiki (typ z 26 roku). Później był nazywany również Kaiten Kenju Meiji i Nenshiki Kenju.

Produkcję rewolweru 26-Shiki uruchomiono w Tokijskim Arsenale Artylerii i Arsenale Koishikawa. Kilkaset powstało także w latach 1933–1935 w Arsenale w Kokura. Pierwsze seryjne pistolety trafiły w ręce żołnierzy w 1893, jeszcze przed oficjalnym przyjęciem do uzbrojenia i zostały użyte podczas wojny chińsko-japońskiej toczonej w latach 1894–1895. Następnym konfliktem w czasie którego zostały użyte była wojna rosyjsko-japońska (1904–1905).

Rewolwery 26-Shiki były przydzielane głównie podoficerom, rzadziej żołnierzom funkcyjnym i załogom pojazdów pancernych. Używany był także przez japońską żandarmerię. Po 1925 pewna liczba tych rewolwerów została sprzedana przez armię na rynku cywilnym. Rewolwery te trafiły wtedy do uzbrojenia japońskiej policji.

Nasycenie Cesarskiej Armii Japońskiej bronią krótka było niewielkie, dlatego w 1920 zakończono produkcję 26-Shiki w Arsenale Koishikawa. Po przyjęciu w 1925 do uzbrojenia armii japońskiej pistoletu samopowtarzalnego 14 nenshiki zaczęto wygaszać produkcję także w Arsenale Tokijskim. Pomimo przygotowań do zakończenia produkcji udało się w latach 30. XX wieku sprzedać 4700 nowych rewolwerów 26-Shiki armii Tajlandii. Na bazie rewolweru 26-Shiki opracowano także pistolet sygnałowy Taishō 10-Shiki. Ostatecznie produkcję rewolwerów 26-Shiki w Arsenale Tokijskim zakończono w 1935. Po zakończeniu produkcji w Arsenale Nagoya rozpoczęto naprawy uszkodzonych rewolwerów Meiji 26.

W czasie II wojny światowej rewolwer 26-Shiki znajdował się na uzbrojeniu armii japońskiej, tajskiej oraz podporządkowanej Japończykom chińskiej Armii Nankińskiej dowodzonej przez Wang Jingweia. W tym czasie była to już broń przestarzała, strzelająca amunicją której pociski miały energię wylotową o ponad 30% niższą od powszechnie używanej amunicji pistoletowej.

Bibliografia

• Jarek (JABU) Jabłoński. Rewolwer typ 26 (Meiji 26). „Broń i amunicja”. 2007. Numer 4. s. 24–26. ISSN 1644-339X.