Wieczna zmarzlina (opowiadanie): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Skomasowanie kategorii |
drobne redakcyjne |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{inne znaczenia|opowiadania Rogera Zelazny’ego|[[Wieczna zmarzlina]]}} |
{{inne znaczenia|opowiadania Rogera Zelazny’ego|[[Wieczna zmarzlina]]}} |
||
'''Wieczna zmarzlina''' (inny tytuł ''Wieczna marzłoć''; |
'''Wieczna zmarzlina''' (inny tytuł ''Wieczna marzłoć''; tyt. oryg. ''Permafrost'') – opowiadanie [[Roger Zelazny|Rogera Zelazny’ego]], otwierające zbiór ''[[Mróz i ogień]]''. Zostało ono wydane po raz pierwszy w kwietniu [[1986]] roku w magazynie ''[[Omni (czasopismo)|Omni]]'', a rok później nagrodzone [[Nagroda Hugo za najlepszą nowelę|nagrodą Hugo]]. |
||
Jego geneza sięga pobytu autora w Zatoce Lodowców w maju 1980 roku, kiedy to pojawiły się pierwsze zamysły opowiadania. Miesiąc później Roger Zelazny brał udział jako gość honorowy w konwencie [[Westercon]] w [[Los Angeles]], skąd pojechał wynajętym samochodem w podróż w głąb [[Kalifornia Dolna|Baja California]], aż do San Q. Podczas pobytu w starym hotelu Zelazny miał wrażenie, że jest tam praktycznie sam. Na to wrażenie nałożyły się wspomnienia z lodowca oraz odbytej na konwencie dyskusji o [[sztuczna inteligencja|sztucznej inteligencji]]. Katalizatorem do napisania opowiadania stała się kłótnia pomiędzy pewną parą, której świadkiem był po powrocie, na lotnisku w Los Angeles - jednak zaczął je pisać dopiero 2 lata później. |
Jego geneza sięga pobytu autora w Zatoce Lodowców w maju 1980 roku, kiedy to pojawiły się pierwsze zamysły opowiadania. Miesiąc później Roger Zelazny brał udział jako gość honorowy w konwencie [[Westercon]] w [[Los Angeles]], skąd pojechał wynajętym samochodem w podróż w głąb [[Kalifornia Dolna|Baja California]], aż do San Q. Podczas pobytu w starym hotelu Zelazny miał wrażenie, że jest tam praktycznie sam. Na to wrażenie nałożyły się wspomnienia z lodowca oraz odbytej na konwencie dyskusji o [[sztuczna inteligencja|sztucznej inteligencji]]. Katalizatorem do napisania opowiadania stała się kłótnia pomiędzy pewną parą, której świadkiem był po powrocie, na lotnisku w Los Angeles - jednak zaczął je pisać dopiero 2 lata później. |
||
Aktualna wersja na dzień 20:24, 6 lip 2024
Wieczna zmarzlina (inny tytuł Wieczna marzłoć; tyt. oryg. Permafrost) – opowiadanie Rogera Zelazny’ego, otwierające zbiór Mróz i ogień. Zostało ono wydane po raz pierwszy w kwietniu 1986 roku w magazynie Omni, a rok później nagrodzone nagrodą Hugo.
Jego geneza sięga pobytu autora w Zatoce Lodowców w maju 1980 roku, kiedy to pojawiły się pierwsze zamysły opowiadania. Miesiąc później Roger Zelazny brał udział jako gość honorowy w konwencie Westercon w Los Angeles, skąd pojechał wynajętym samochodem w podróż w głąb Baja California, aż do San Q. Podczas pobytu w starym hotelu Zelazny miał wrażenie, że jest tam praktycznie sam. Na to wrażenie nałożyły się wspomnienia z lodowca oraz odbytej na konwencie dyskusji o sztucznej inteligencji. Katalizatorem do napisania opowiadania stała się kłótnia pomiędzy pewną parą, której świadkiem był po powrocie, na lotnisku w Los Angeles - jednak zaczął je pisać dopiero 2 lata później.
Wieczna Zmarzlina została ukończona na dwa dni przed konwentem w Taos, na którym po raz pierwszy została przeczytana, a Roger Zelazny dokonywał drobnych korekt już w trakcie czytania. Następnego dnia zadzwoniła do niego Ellen Datlow – redaktorka magazynu Omni zainteresowana kupnem opowiadania.
Z powodu opóźnienia technicznego opowiadanie ukazało się drukiem dopiero w kwietniu 1986 roku, natomiast rok później (zgodnie z zapowiedzią George’a R.R. Martina, przyjaciela Rogera, który usłyszał opowiadanie w Taos) zostało ono nagrodzone nagrodą Hugo. Ponieważ Zelazny nie mógł pojechać na konwent do Anglii, nagrodę odebrała w jego imieniu Ellen Datlow, a Melinda Snodgrass przywiozła mu ją do Nowego Meksyku.
Nagrody i nominacje
[edytuj | edytuj kod]W kategorii najlepszej noweli utwór zdobył następujące laury:
- nagroda Hugo 1987,
- nominacja do nagrody Nebula 1986,
- 5. miejsce w głosowaniu na nagrodę Locusa 1987.
Polskie wydania
[edytuj | edytuj kod]w przekładzie Wiktora Bukato
- w antologii: Don Wollheim proponuje 1987, pod red. Donalda A. Wollheima i Arthura W. Sahy, Alfa, Warszawa 1987, ISBN 83-7001-182-9 (pod tytułem Wieczna marzłoć)
w przekładzie Macieja Raginiaka
- w zbiorze opowiadań: Roger Zelazny, Mróz i ogień, Rebis, Poznań 2000, ISBN 83-7120-625-9