Przejdź do zawartości

Benowo (gromada)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Benowo
gromada
1954–1973
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

gdańskie

Powiat

sztumski

Data powstania

5 października 1954

Data likwidacji

1 stycznia 1973

Siedziba

Benowo

Szczegółowy podział administracyjny (1954)
Liczba sołectw

6

Liczba reprezentantów
Liczba członków GRN (1954)

21

brak współrzędnych

Benowo – dawna gromada, czyli najmniejsza jednostka podziału terytorialnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1954–1972.

Gromady, z gromadzkimi radami narodowymi (GRN) jako organami władzy najniższego stopnia na wsi, funkcjonowały od reformy reorganizującej administrację wiejską przeprowadzonej jesienią 1954[1] do momentu ich zniesienia z dniem 1 stycznia 1973[2], tym samym wypierając organizację gminną w latach 1954–1972[3][4].

Gromadę Benowo z siedzibą GRN w Benowie utworzono – jako jedną z 8759 gromad na obszarze Polski[3] – w powiecie sztumskim w woj. gdańskim na mocy uchwały nr 24/III/54 WRN w Gdańsku z dnia 5 października 1954. W skład jednostki wszedł obszar dotychczasowej gromady[5] Biała Góra ze zniesionej gminy Gościszewo w powiecie sztumskim; obszar dotychczasowej gromady Piekło ze zniesionej gminy Mątowy Wielkie w powiecie malborskim w tymże województwie; oraz z powiatu kwidzyńskiego w tymże województwie: obszary dotychczasowych gromad Barcice, Benowo i Rudniki ze zniesionej gminy Ryjewo, miejscowość Jarzębina z dotychczasowej gromady Jarzębina ze zniesionej gminy Korzeniewo i grunty o powierzchni 452,32 ha położone między Wałem Nadwiślańskim a Wisłą z dotychczasowej gromady Małe Pólko ze zniesionej gminy Janowo (te ostatnie przeniesione 1 stycznia 1954 do powiatu kwidzyńskiego z powiatu tczewskiego[6])[7]. Dla gromady ustalono 21 członków gromadzkiej rady narodowej[8].

Gromada przetrwała do końca 1972 roku, czyli do kolejnej reformy gminnej[9].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191
  2. Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312
  3. a b Podział administracyjny Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Warszawa: Urząd Rady Ministrów – Biuro do spraw Prezydiów Rad Narodowych, 1956.
  4. Mała Encyklopedia Powszechna PWN. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1959.
  5. Gromady istniały także po II wojnie światowej jako jednostka pomocnicza gmin.
  6. Dz.U. z 1953 r. nr 41, poz. 185
  7. Uchwała Nr 24/III/54 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku z dnia 5 października 1954 r. w sprawie podziału na nowe gromady powiatu sztumskiego; w ramach Zarządzenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku z dnia 22 listopada 1954 r. w sprawie ogłoszenia uchwał Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku z dnia 5 października 1954 r., dotyczących reformy podziału administracyjnego wsi (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Olsztynie z dnia 30 listopada 1954 r., Nr. 16, Poz. 91)
  8. Uchwała Nr 144/54 Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Sztumie z dnia 1 października 1954 r. w sprawie ustalenia liczby członków gromadzkich rad narodowych (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku z dnia 7 października 1954 r., Nr. 14, Poz. 81)
  9. Wykaz miast, osiedli i gromad: stan z dn. 1 I 1971 r., Cz. 1. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny – Biuro Spisów, 1971.