Przejdź do zawartości

Guangzhou FC

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Guangzhou Evergrande)
Guangzhou FC
广州
ilustracja
Pełna nazwa

广州足球俱乐部
Guangzhou Football Club

Przydomek

华南虎 (trb. Huánán hǔ, pol. Tygrysy południowochińskie)

Barwy

       
czerwono-białe

Data założenia

czerwiec 1954 jako Guangzhou Football Team

Liga

Chinese Super League

Państwo

 Chińska Republika Ludowa

Adres

Tianhe, 510075 Guangzhou

Stadion

Tianhe Stadium

Właściciel

Evergrande Real Estate Group (56,71%)
Alibaba Group (37,81%)
inni (5,48%)

Prezes

Gao Han[1]

Trener

Zheng Zhi (tymczasowo)[2]

Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe
Strona internetowa

Guangzhou Football Club (chiń. upr. 广州祖秋朱勒布; chiń. trad. 廣州祖秋朱勒布; pinyin Guǎngzhōu Zúqiú Jùlèbù) – wcześniej znany jako Guangzhou Evergrande Taobao Football Club, chiński klub piłkarski z siedzibą w Guangzhou mający siedzibę w mieście Kanton, stolicy prowincji Guangdong.

Klub został założony w 1954 roku. W 2010 roku Evergrande Real Estate Group zdecydowała się na zakup klubu i wpompowała w zespół znaczne środki. Od razu wywalczyli awans i zdobyli swój pierwszy tytuł mistrzowski w sezonie 2011. Klub jest jedynym chińskim klubem piłkarskim, który dwukrotnie wygrał Ligę Mistrzów AFC, w 2013 i 2015 roku. Klub jest także pierwszym chińskim klubem, który wziął udział w Klubowych Mistrzostwach Świata FIFA, po raz pierwszy występując w 2013 roku. W latach 2011–2019 Guangzhou zdobył osiem tytułów chińskiej Super League.

Według raportu Forbesa z 2016 roku, zespół został wyceniony na 282 mln USD, najwięcej ze wszystkich chińskich drużyn piłkarskich, z odnotowaną stratą operacyjną w wysokości ponad 200 mln USD w 2015 r.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Klub został założony w czerwcu 1954. Po przejęciu przez Apollo Group, w styczniu 1993, został pierwszą profesjonalną drużyna piłkarską w Chinach.

21 lutego 2010 klub został zdegradowany do China League One, w związku z aferą korupcyjną. W 2006 Guangzhou miało zapłacić swoim rywalom 200,000 CNY by zapewnić sobie wygraną w meczu na własnym stadionie.

Po wykroczeniu uczestników skazanych na karę więzienia za oszustwa klub został wystawiony na sprzedaż. W dniu 28 lutego 2010 r. Evergrande Real Estate Group przejęła klub za opłatą w wysokości 100 milionów jenów. Xu Jiayin, prezes Evergrande Group, powiedział, że będą pompować więcej funduszy na rynek transferowy. W letnim okienku transferowym 2010 klub pozyskał Sun Xianga, pierwszego chińskiego piłkarza, który grał w Lidze Mistrzów UEFA z PSV Eindhoven i kapitana reprezentacji Chin Zheng Zhi.

W dniu 30 czerwca 2010 r. Guangzhou potwierdziło, że podpisało kontrakt z Muriqui na czteroletnią umowę z Atlético Mineiro, za rekordową w kraju opłatę w wysokości 23 milionów jenów. 30 października 2010 r. Guangzhou po raz drugi zostało mistrzem League One i wróciło do Super League po wygranej 3: 1 z Hunan Billows.

Krajowa dominacja i międzynarodowy sukces

[edytuj | edytuj kod]

W sezonie 2011 Guangzhou Evergrande wzmocniło swój skład, kupując Argentyńczyka Dario Concę i Brazylijczyka Cléo. Chociaż drużyna awansowała do Superligi w pierwszym roku, zdobyła tytuł mistrzowski pod koniec września 2011 r., chociaż do rozegrania pozostały jeszcze cztery mecze. W marcu 2012 roku Guangzhou rozegrał i wygrał swój pierwszy mecz w Lidze Mistrzów AFC, pokonując mistrzów Korei Południowej Jeonbuka Hyundai 5: 1. Ponadto, Paragwajczyk Lucas Barrios opuścił mistrza Niemiec Borussię Dortmund latem 2012 roku, aby dołączyć do Guangzhou Evergrande. Marcello Lippi zastąpił Lee Jang-soo na stanowisku głównego trenera i sprowadził południowokoreańskiego obrońcę Kim Young-gwona oraz chińskiego pomocnika Huang Bowena. Guanghzou odpadło z Ligi Mistrzów AFC 2012, kiedy przegrał w dwumeczu 5: 4 z Al-Ittihad w ćwierćfinale. Jako pierwszy chiński zespół awansował do ćwierćfinału od 2006 roku. W sezonie 2012 Guangzhou wygrało ligę po raz drugi z rzędu, stając się pierwszym chińskim zespołem, który dwukrotnie zdobył tytuł Super League z rzędu, jednocześnie zapewniając sobie jeszcze chiński puchar krajowy.

W sezonie 2013 Guangzhou Evergrande wzmocniło swój skład, podpisując kontrakt z chińskim bramkarzem Zeng Chengiem i Brazylijczykiem Elkesonem. Okazało się to korzystne dla Guangzhou, ponieważ jako pierwszy zespół w Chinach wygrał Super League trzy razy z rzędu. Klub wygrał także Ligę Mistrzów AFC 2013, pokonując FC Seoul w finale na zasadzie bramek na wyjeździe, po remisie 2: 2 w pierwszym meczu w Seulu i 1: 1 w rewanżu w Kantonie, stając się pierwszym Strona chińska wygrywa turniej od 1990 roku. Wygrywając Ligę Mistrzów AFC, Kanton zapewnił sobie miejsce w Klubowych Mistrzostwach Świata FIFA 2013, wchodząc do ćwierćfinału, pokonując mistrzów Afryki Al-Ahly 2: 0. W półfinale przegrali z mistrzem Europy Bayernem Monachium 3:0. W meczu o trzecie miejsce klub przegrał z mistrzem Ameryki Południowej Atlético Mineiro 3: 2 i zajął czwarte miejsce. Guangzhou zdobyło czwarty i piąty z rzędu tytuł Chińskiej Superligi odpowiednio w 2014 i 2015 roku. W dniu 21 listopada 2015 roku klub zdobył swoje drugie mistrzostwo kontynentalne, pokonując Al-Ahli 1: 0 w dwumeczu w finale Ligi Mistrzów AFC 2015. W Klubowych Mistrzostwach Świata FIFA 2015 Kanton wygrał 2: 1 z Club América w ćwierćfinale, po czym przegrał 3: 0 z FC Barceloną w półfinale. Do 2020 roku Guangzhou Evergrande zdobyło łącznie osiem mistrzostw Super League, w tym siedem kolejnych tytułów w latach 2011–2017.

Kłopoty finansowe i degradacja

[edytuj | edytuj kod]

Przed sezonem 2021 nazwa zespołu została zmieniona na Guangzhou FC ze względu na prośbę Chińskiego Związku Piłki Nożnej o „neutralne” nazwy, które pomijałyby odniesienia do inwestorów i firm będących właścicielami klubu. W tym samym roku chiński kryzys finansowy i problemy Grupy Evergrande spowodowały upadek finansowy klubu. Po stracie kilku kluczowych graczy zespół spadł z Superligi w 2022 roku, kończąc dwunastoletni pobyt w najwyższej klasie rozgrywkowej.

Stadion

[edytuj | edytuj kod]

Guangzhou FC rozgrywa swoje mecze u siebie na stadionie Tianhe, który może pomieścić 54 856 widzów. W kwietniu 2020 roku rozpoczęto prace budowlane nad nowym stadionem piłkarskim Guangzhou Evergrande na 100 000 miejsc. Zakończenie zaplanowano na grudzień 2022 r., aby zdążyć na ceremonię otwarcia Pucharu Azji 2023 AFC. Jednak ze względu na kryzys chińskiego sektora nieruchomości, wywołany przez Grupę Evergrande, projekt został odwołany w połowie 2022 roku.

Piłkarze

[edytuj | edytuj kod]
 Z tym tematem związana jest kategoria: Piłkarze Guangzhou FC.

Pierwszy skład[3]

[edytuj | edytuj kod]
Nr Poz. Piłkarz
1 BR Liu Shibo
3 OB Zhao Wenzhe
4 OB Chen Quanjiang
6 OB Li Yang
7 NA Wei Shihao
8 PO Zhang Xiuwei
9 PO Huang Bowen
10 PO Zheng Zhi
11 NA Xie Zifeng
13 OB Wan Likai
14 PO Zhang Zili
15 PO Yan Dinghao
17 NA Yang Liyu
18 NA Fan Hengbo
19 BR Zhang Jianzhi
20 OB Wang Shilong
21 PO Zheng Shengxiong
22 NA Afrden Asqer
23 NA Li Jiaheng
Nr Poz. Piłkarz
24 PO He Xinjie
26 NA Chen Long
27 OB Wei Suowei
28 NA Ling Jie
31 PO Wang Shijie
32 BR Huo Shenping
33 PO Cai Mingmin
34 PO Hou Yu
35 OB Wang Wenxuan
36 OB Wei Minghe
38 OB Chen Rijin
39 PO Huang Guangliang
40 PO Tan Kaiyuan
41 PO Xu Bin
42 BR Zhang Jihao
43 OB Zhang Chenglin
44 OB Rong Hao
45 PO Li Xuepeng
46 PO Hao Junmin

Sztab Szkoleniowy

[edytuj | edytuj kod]
Rola Imię i Nazwisko
Trener Zheng Zhi
Dyrektor Techiczny Fu Bo
Asystent Trenera Huang Bowen
Asystent Trenera Mei Fang
Asystent Trenera Zhang Chenglin
Trener Bramkarzy Wang Weiman

Historia kadry trenerskiej

[edytuj | edytuj kod]

Amatorski okres (1954–1993)

[edytuj | edytuj kod]
Trener Okres
Luo Dizhi 1954–1956
Zeng Peifu 1956
Zheng Deyao 1956
Luo Rongman 1956–1961
Li Wenjun 1964
Lin Xiaocai 1966–1976
Luo Rongman 1977
Feng Meilu 1977
Luo Rongman 1978–1982
Cai Tangyao 1983–1984
Chen Yiming 1985
Qi Wusheng 1986–1988
Xie Zhiguang 1989
Chen Yiming 1990
Zhou Sui'an 1991–1993

Profesjonalny okres (1994–nadal)

[edytuj | edytuj kod]
Trener Okres Sukces
Zhou Sui'an[4] 1994 – 7 czerwca 1995
Zhang Jingtian[5] 8 czerwca 1995 – 28 grudnia 1995
Xie Zhiguang styczeń 1996 – 15 kweicień 1996
Xian Dixiong[6] 16 kwietnia 1996 – grudzień 1996
Chen Yiming[7] Styczeń 1997 – 13 sierpnia 1997
Mai Chao[8] 13 siepień 1997 – 12 czerwca 1998
Chen Xirong[9] 12 czerwca 1998 – 4 maja 1999
Zhao Dayu[10] 5 maja 1999 – grudzień 1999
Brazylia Gildo Rodrigues[11] styczeń 2000 – 19 kwietnia 2000
Zhou Sui'an[4] 19 kwietnia 2000 – 23 września 2000
Brazylia Edson Tavares (tymczasowy)[12] 13 listopada 2000 – 11 grudnia 2000
Liu Kang[13] 11 grudzień2000 – 25 lipca 2001
Zhou Sui'an[4] 25 lipca 2001 – 2 września 2002
Wu Qunli[14] 2 września 2002 – 19 grudnia 2002
Zhou Sui'an[4] 19 grudnia 2002 – 18 lutego 2003
Mai Chao[8] 18 lutego 2003 – 31 grudnia 2005
Chorwacja Drago Mamić (tymczasowy)[15] 25 listopada 2005 – 25 lutego 2006
Qi Wusheng[16] 25 lutego 2006 – 31 grudnia 2006
Shen Xiangfu[17] 4 stycznia 2007 – 30 listopada 2009 2007 China League One
Peng Weiguo (tymczasowy)[18] 1 grudnia 2009 – 25 marca 2010
Korea Południowa Lee Jang-soo[19] 25 marca 2010 – 16 maja 2012 2010 China League One
2011 Chinese Super League
2012 Chinese FA Super Cup
Włochy Marcello Lippi[20] 17 maja 2012 – 2 listopada 2014 2012 Chinese Super League
2012 Chinese FA Cup
2013 Chinese Super League
2013 AFC Champions League
2014 Chinese Super League
Włochy Fabio Cannavaro[21] 5 listopada 2014 – 4 czerwca 2015
Brazylia Luiz Felipe Scolari[22] 4 czerwca 2015 – 5 listopada 2017 2015 Chinese Super League
2015 AFC Champions League
2016 Chinese FA Super Cup
2016 Chinese Super League
2016 Chinese FA Cup
2017 Chinese FA Super Cup
2017 Chinese Super League
Włochy Fabio Cannavaro[23] 9 listopada 2017 – 28 września 2021 2018 Chinese FA Super Cup
2019 Chinese Super League
Zheng Zhi (Tymczasowy)[24] 7 grudnia 2021 – Styczeń 2022
Liu Zhiyu[25] 1 maja 2022 – 13 sierpnia 2022
Zheng Zhi[26] 13 sierpnia 2022 – nadal

Sukcesy

[edytuj | edytuj kod]
Zwycięzcy (8): 2011, 2012, 2013, 2014, 2015, 2016, 2017, 2019
Drugie miejsce (4): 1992, 1994, 2018, 2020
Zwycięzcy (5): 1956, 1958, 1981, 2007, 2010
Drugie miejsce (2): 1983, 1990
Trzecie miejsce (2): 2003, 2006
Zwycięzcy (2): 2012, 2016
Drugie miejsce (1): 1991, 2013
Zwycięzcy (4): 2012, 2016, 2017, 2018
Drugie miejsce (3) 2013, 2014, 2015
Zwycięzcy (2): 2013, 2015

Czwarte miejsce (2): 2013, 2015

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. 许家印铁腕改革 恒大足球管理层“闪电换血”. Sina Sports, 2017-11-10. [dostęp 2020-11-16]. (chiń.).
  2. Guangzhou FC, [w:] baza Transfermarkt (drużyny-sztab trenerski) [dostęp 2022-01-15].
  3. 一线队 [online], gzfc.evergrande.com [dostęp 2023-01-22] (chiń.).
  4. a b c d 周穗安 [online], gzfc.evergrande.com [dostęp 2021-02-18] (chiń.).
  5. 张京天 [online], gzfc.evergrande.com [dostęp 2021-02-18] (chiń.).
  6. 冼迪雄 [online], gzfc.evergrande.com [dostęp 2021-02-18] (chiń.).
  7. 陈亦明 [online], gzfc.evergrande.com [dostęp 2021-02-18] (chiń.).
  8. a b 麦超 [online], gzfc.evergrande.com [dostęp 2021-02-18] (chiń.).
  9. 陈熙荣 [online], gzfc.evergrande.com [dostęp 2021-02-18] (chiń.).
  10. 赵达裕 [online], gzfc.evergrande.com [dostęp 2021-02-18] (chiń.).
  11. 吉尔度·罗杰里格斯 [online], gzfc.evergrande.com [dostęp 2021-02-18] (chiń.).
  12. 埃德森·塔瓦雷斯 (代理) [online], gzfc.evergrande.com [dostęp 2021-02-18] (chiń.).
  13. 刘康 [online], gzfc.evergrande.com [dostęp 2021-02-18] (chiń.).
  14. 吴群立 [online], gzfc.evergrande.com [dostęp 2021-02-18] (chiń.).
  15. 德拉戈·马米奇 (代理) [online], gzfc.evergrande.com [dostęp 2021-02-18] (chiń.).
  16. 戚务生 [online], gzfc.evergrande.com [dostęp 2021-02-18] (chiń.).
  17. 沈祥福 [online], gzfc.evergrande.com [dostęp 2021-02-18] (chiń.).
  18. 彭伟国 (代理) [online], gzfc.evergrande.com [dostęp 2021-02-18] (chiń.).
  19. 李章洙 [online], gzfc.evergrande.com [dostęp 2021-02-18] (chiń.).
  20. 马塞洛·里皮 (Marcello Lippi) [online], gzfc.evergrande.com [dostęp 2021-02-18] (chiń.).
  21. 法比奥·卡纳瓦罗 (Fabio Cannavaro) [online], gzfc.evergrande.com [dostęp 2021-02-18] (chiń.).
  22. Luiz Felipe Scolari to leave Guangzhou Evergrande but may return to China [online], ESPN.com, 2017 [dostęp 2022-12-05] (ang.).
  23. Fabio Cannavaro leaves position as Guangzhou head coach [online], beIN Sports, 2021 [dostęp 2022-12-05] (ang.).
  24. Zheng Zhi takes over as acting Guangzhou FC head coach [online], the-afc.com, 7 grudnia 2022 [dostęp 2022-12-05] (ang.).
  25. Guangzhou FC appoints lesser-known head coach [online], english.news.cn, 4 maja 2022 [dostęp 2022-12-05].
  26. Michael Church, Former Asian Player of the Year Zheng named Guangzhou coach [online], Reuters, 2022 [dostęp 2022-12-05] (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]