Reprezentacja Walii w piłce nożnej mężczyzn
Przydomek | |||
---|---|---|---|
Związek |
ang. Football Association of Wales | ||
Sponsor techniczny | |||
Trener |
wakat[1] | ||
Skrót FIFA |
WAL | ||
Ranking FIFA |
| ||
Miejsce w rankingu Elo |
| ||
Zawodnicy | |||
Kapitan |
Aaron Ramsey | ||
Najwięcej występów |
Gareth Bale (111) | ||
Najwięcej bramek |
Gareth Bale (41) | ||
Mecze | |||
Pierwszy mecz (Glasgow, Szkocja; 26.03.1876) | |||
Najwyższe zwycięstwo (Wrexham, Walia; 03.03.1888) | |||
Najwyższa porażka (Glasgow, Szkocja; 23.03.1878) | |||
Medale | |||
Mistrzostwa Europy | |||
| |||
Strona internetowa | |||
|
Reprezentacja Walii w piłce nożnej (ang. The Wales national football team, wal. Tîm pêl-droed cenedlaethol Cymru) – zespół piłkarski, biorący udział w imieniu Walii w meczach i sportowych imprezach międzynarodowych, powoływany przez selekcjonera, w którym mogą występować wyłącznie zawodnicy posiadający brytyjskie obywatelstwo i walijskie pochodzenie. Reprezentacja rozgrywa swoje mecze od 1876 roku, od 1910 roku jest członkiem FIFA, a od 1954 – UEFA.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Tylko raz grała na mistrzostwach świata. Na Mundialu 1958 w Szwecji, reprezentacja Walii prowadzona przez Jimmy’ego Murphy’ego w fazie grupowej zanotowała trzy remisy (1:1 z reprezentacją Węgier, 1:1 z reprezentacją Meksyku oraz 0:0 ze reprezentacją Szwecji). Między reprezentacją Walii a reprezentacją Węgier rozegrano więc dodatkowy mecz (baraż o awans), w którym lepsi okazali się Walijczycy, którzy wygrali 2:1 i awansowali do ćwierćfinału, w którym ulegli 0:1 przyszłym mistrzom świata – reprezentacji Brazylii.
Od tego momentu reprezentacji Walii przez 58 lat nie udało się awansować ani na mistrzostwa świata ani na mistrzostwa Europy, mimo że w reprezentacji Walii grali piłkarze odnoszący spore sukcesy w karierze klubowej tacy, jak m.in.: John Charles (gwiazda Juventusu Turyn, król strzelców Serie A w sezonie 1957/1958), pomocnik Terry Yorath (finalista Pucharu Zdobywców Pucharów 1973 i Pucharu Europy: 1975 z Leeds United), Joey Jones i John Toshack (dwukrotni zdobywcy Pucharu Europy: 1977, 1978 z FC Liverpool), Ian Rush (jeden z najlepszych napastników Europy w latach 80., dwukrotny zdobywca Pucharu Europy: 1981, 1984 z FC Liverpool), bramkarz Neville Southall (zdobywca Pucharu Zdobywców Pucharów 1985 z Evertonem), napastnik Mark Hughes (dwukrotny zdobywca Pucharu Zdobywców Pucharów: w 1991 z Manchesterem United, i w 1998 z Chelsea F.C.), oraz Ryan Giggs (zawodnik Manchesteru United, dwukrotny zdobywca Ligi Mistrzów: 1999, 2008). Europejskie puchary zdobywali także bramkarz Gary Sprake (dwukrotny zdobywca Pucharu Miast Targowych: 1968, 1971 z Leeds United) oraz stoper Mike England (zdobywca Pucharu UEFA 1973 z Tottenhamem Hotspur).
Najbliżej awansu na mistrzostwa Europy reprezentacja Walii była w 1976 i 2003 roku. W fazie ćwierćfinałowej eliminacji do turnieju 1976 w Jugosławii, reprezentacja Walii prowadzona przez Mike’a Smitha przegrała dwumecz z reprezentacją Jugosławii (0:2, 1:1), natomiast w barażach do turnieju 2004 w Portugalii reprezentacja Walii prowadzona przez Marka Hughesa przegrała dwumecz z reprezentacją Rosji (0:0, 0:1).
Mark Hughes był selekcjonerem reprezentacji Walii w latach 1999–2004, następnie w latach 2005–2010 reprezentację Walii prowadził reprezentant kraju, najbardziej utytułowany walijski szkoleniowiec – John Toshack, potem w 2010 roku reprezentację Walii w dwóch meczach prowadził Brian Flynn, dnia 14 grudnia 2010 roku selekcjonerem reprezentacji Walii został reprezentant kraju – Gary Speed, który dnia 27 listopada 2011 roku popełnił samobójstwo[2].
Po samobójczej śmierci Gary’ego Speeda, dnia 19 stycznia 2012 roku selekcjonerem reprezentacji Walii został Chris Coleman[3], pod którego wodzą w eliminacjach do mistrzostw świata 2014 w Grupie A zajęła ona 5. miejsce i nie awansowała do turnieju w Brazylii, jednak w eliminacjach do mistrzostw Europy 2016 w grupie B zajęła 2. miejsce (za reprezentacją Belgii), dzięki czemu po raz pierwszy w historii awansowała na mistrzostwa Europy. Na turnieju 2016 we Francji reprezentacja Walii mająca w składzie takich zawodników, jak m.in.: Gareth Bale czy Aaron Ramsey okazała się najlepsza w grupie B, wygrywając 2 mecze i 1 przegrywając (2:1 z reprezentacją Słowacji, 3:0 z reprezentacją Rosji, 1:2 z reprezentacją Anglii), dzięki czemu awansowała do 1/8 finału. W tej fazie turnieju Walijczycy spotkali się z reprezentacją Irlandii Północnej. Dzięki samobójczemu trafieniu Garetha McAuleya wygrali to spotkanie 1:0, awansując tym samym do ćwierćfinału. Zmierzyli się w nim z reprezentacją Belgii, z którą wygrali 3:1 po golach Ashleya Williamsa, Hala Robsona-Kanu, oraz Sama Vokesa. Znaleźli się tym samym w półfinale, w którym zagrali z Portugalią. Przegrali ten mecz 0:2 i odpadli z turnieju.
Po nieudanych dla Walijczyków eliminacjach do mundialu w Rosji 2018 (trzecie miejsce w grupie z siedemnastoma punktami na koncie po czterech zwycięstwach, pięciu remisach i porażce w dziesięciu meczach), Chris Coleman przestał być trenerem reprezentacji[4]. Na tym stanowisku zastąpił go Ryan Giggs[5].
Eliminacje do Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 2010
[edytuj | edytuj kod]Grupa D
[edytuj | edytuj kod]- Osobny artykuł:
Stan na: 15 października 2009 Uwagi: |
|
Eliminacje do Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej 2012
[edytuj | edytuj kod]Grupa G
[edytuj | edytuj kod]- Osobny artykuł:
Stan po zakończeniu eliminacji
|
|
Eliminacje do Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 2014
[edytuj | edytuj kod]Grupa A
[edytuj | edytuj kod]- Osobny artykuł:
|
|
Eliminacje do Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej 2016
[edytuj | edytuj kod]Grupa B
[edytuj | edytuj kod]
|
|
Grupa B
[edytuj | edytuj kod]Zespół | Pkt | M | W | R | P | Br+ | Br− | +/− |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
6 | 3 | 2 | 0 | 1 | 6 | 3 | +3 | |
5 | 3 | 1 | 2 | 0 | 3 | 2 | +1 | |
4 | 3 | 1 | 1 | 1 | 3 | 3 | 0 | |
1 | 3 | 0 | 1 | 2 | 2 | 6 | -4 |
Mecze Walijczyków w ramach Euro 2016
[edytuj | edytuj kod]3 11 czerwca 2016 18:00 CEST
|
Walia |
2:1 (1:0)
|
Stade Matmut-Atlantique, Bordeaux Widzów: 37 831[6] Sędzia: | |
16 16 czerwca 2016 15:00 CEST
|
Anglia |
2:1 (0:1)
|
Stade Bollaert-Delelis, Lens Widzów: 34 033[7] Sędzia: | |
27 20 czerwca 2016 21:00 CEST
|
Rosja |
0:3 (0:2)
|
Stadium Municipal, Tuluza Widzów: 28 840[8] Sędzia: | |
1/8 finału
[edytuj | edytuj kod]38 25 czerwca 2016 18:00 CEST
|
Walia |
1:0 (0:0)
|
Parc des Princes, Paryż Widzów: 44 342[9] Sędzia: | |
Ćwierćfinał
[edytuj | edytuj kod]46 1 lipca 2016 21:00 CEST
|
Walia |
3:1 (1:1)
|
Stade Pierre-Mauroy, Lille Widzów: 45 936[10] Sędzia: | |
Półfinał
[edytuj | edytuj kod]49 6 lipca 2016 21:00 CEST
|
Portugalia |
2:0 (0:0)
|
Parc OL, Lyon Widzów: 55 679[11] Sędzia: | |
Eliminacje do Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 2018
[edytuj | edytuj kod]Grupa D
[edytuj | edytuj kod]- Osobny artykuł:
|
|
Eliminacje do Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej 2020
[edytuj | edytuj kod]Grupa E
[edytuj | edytuj kod]- Osobny artykuł:
|
|
Eliminacje do Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 2022
[edytuj | edytuj kod]Grupa E
[edytuj | edytuj kod]
|
|
Baraże
[edytuj | edytuj kod]- Osobny artykuł:
24 marca 2022 20:45 CET
|
Walia |
2:1 (1:0)
|
Cardiff City Stadium, Cardiff Widzów: 32 053 Sędzia: | |
5 czerwca 2022 18:00 CEST
|
Walia |
1:0 (1:0)
|
Cardiff City Stadium, Cardiff Widzów: 32 660 Sędzia: | |
Udział w międzynarodowych turniejach
[edytuj | edytuj kod]
Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]
|
Mistrzostwa Europy[edytuj | edytuj kod]
|
Aktualna kadra
[edytuj | edytuj kod]26 osobowa kadra na Mistrzostwa Europy 2020, które odbywają się w dniach 11 czerwca 2021–11 lipca 2021[12]. Występy i gole aktualne na 20 czerwca 2021.
Nr | Imię i
nazwisko |
Data
urodzenia |
Występy | Gole | Klub |
---|---|---|---|---|---|
Bramkarze | |||||
1 | Wayne Hennessey | 24 stycznia 1987 | 96 | 0 | |
12 | Danny Ward | 22 czerwca 1993 | 16 | 0 | |
21 | Adam Davies | 17 lipca 1992 | 2 | 0 | |
Obrońcy | |||||
2 | Chris Gunter | 21 lipca 1989 | 102 | 0 | |
3 | Neco Williams | 13 kwietnia 2001 | 13 | 1 | |
4 | Ben Davies | 24 kwietnia 1993 | 63 | 0 | |
5 | Tom Lockyer | 3 grudnia 1994 | 13 | 0 | |
6 | Joe Rodon | 22 października 1997 | 17 | 0 | |
14 | Connor Roberts | 23 września 1995 | 29 | 2 | |
17 | Rhys Norrington-Davies | 22 kwietnia 1999 | 5 | 0 | |
22 | Chris Mepham | 5 listopada 1997 | 20 | 0 | |
24 | Ben Cabango | 30 maja 2000 | 3 | 0 | |
Pomocnicy | |||||
7 | Joe Allen | 14 marca 1990 | 62 | 2 | |
8 | Harry Wilson | 22 marca 1997 | 28 | 5 | |
10 | Aaron Ramsey | 26 grudnia 1990 | 66 | 17 | |
15 | Ethan Ampadu | 14 września 2000 | 26 | 0 | |
16 | Joe Morrell | 3 stycznia 1997 | 18 | 0 | |
18 | Jonny Williams | 9 października 1993 | 28 | 1 | |
19 | David Brooks | 8 lipca 1997 | 20 | 2 | |
20 | Daniel James | 10 listopada 1997 | 23 | 4 | |
23 | Dylan Levitt | 17 listopada 2000 | 9 | 0 | |
25 | Rubin Colwill | 27 kwietnia 2002 | 1 | 0 | |
26 | Matthew Smith | 22 listopada 1999 | 14 | 0 | |
Napastnicy | |||||
9 | Tyler Roberts | 12 stycznia 1999 | 13 | 0 | |
11 | Gareth Bale (c) | 16 lipca 1989 | 95 | 33 | |
13 | Kieffer Moore | 8 sierpnia 1992 | 20 | 6 |
Rekordziści
[edytuj | edytuj kod]Kolorem niebieskim zaznaczono wciąż aktywnych piłkarzy
Najwięcej występów w kadrze[edytuj | edytuj kod]
Aktualizacja: 29 listopada 2022 |
Najwięcej goli w kadrze[edytuj | edytuj kod]
Aktualizacja: 29 listopada 2022 |
|
Selekcjonerzy reprezentacji Walii
[edytuj | edytuj kod]Trener | Kariera | Mecze | Wygrane | Zremisowane | Przegrane | Bramki zdobyte | Bramki stracone | % Zwycięstw |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1954–1956 | 9 | 2 | 1 | 6 | 10 | 17 | 22 | |
1956–1964 | 43 | 11 | 13 | 19 | 59 | 79 | 26 | |
1964 | 1 | 0 | 0 | 1 | 2 | 3 | 0 | |
1964–1974 | 53 | 10 | 13 | 30 | 49 | 84 | 20 | |
1974–1979 | 40 | 15 | 11 | 14 | 49 | 39 | 38 | |
1980–1987 | 56 | 21 | 18 | 17 | 68 | 52 | 38 | |
1988 | 1 | 0 | 0 | 1 | 1 | 2 | 0 | |
1988–1993 | 41 | 16 | 8 | 17 | 48 | 54 | 39 | |
1994 | 1 | 0 | 0 | 1 | 1 | 3 | 0 | |
1994–1995 | 10 | 3 | 1 | 6 | 9 | 19 | 30 | |
1995–1999 | 24 | 7 | 4 | 13 | 32 | 47 | 29 | |
1999–2004 | 41 | 11 | 15 | 15 | 46 | 49 | 27 | |
2005–2010 | 53 | 22 | 8 | 23 | 61 | 56 | 42 | |
2010 | 2 | 0 | 0 | 2 | 1 | 5 | 0 | |
2010–2011 | 10 | 5 | 0 | 5 | 13 | 13 | 50 | |
2011–2017 | 50 | 19 | 13 | 18 | 53 | 57 | 38 | |
2018–2022 | 32 | 16 | 6 | 10 | 28 | 20 | 53 |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Telewizja Polska S.A , Rywale reprezentacji Polski zwolnili selekcjonera! [online], sport.tvp.pl, 21 czerwca 2024 [dostęp 2024-06-21] (pol.).
- ↑ Gary Speed nie żyje. Były piłkarz i trener Walii popełnił samobójstwo [data dostępu: 2011-11-28]
- ↑ Coleman trenerem reprezentacji Walii [data dostępu: 2012-01-19]
- ↑ Architekt sukcesów Walii odchodzi! Coleman poprowadzi Sunderland, „PrzegladSportowy.pl” [dostęp 2017-11-18] (pol.).
- ↑ Ryan Giggs selekcjonerem reprezentacji Walii, „Sport.pl” [dostęp 2018-01-18] (pol.).
- ↑ Full Time Report Wales–Slovakia.
- ↑ Full Time Report England–Wales.
- ↑ Full Time Raport Russia–Wales.
- ↑ Full Time Report Wales–Northern Ireland.
- ↑ Full Time Report Wales–Belgium
- ↑ Full Time Report Portugal–Wales
- ↑ Reprezentacja Walii – informacje, skład, terminarz, grupa A [online], Mistrzostwa Europy – terminarz euro 2021, tabele, grupy [dostęp 2021-02-05] (pol.).
- ↑ a b c d eu-football.info. [dostęp 2012-05-29]. (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Oficjalna strona związku (ang.)
- Profil na stronie FIFA. fifa.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-09-21)]. (ang.).
- Profil na National Football Teams (ang.)
- RSSSF – archiwum wyników (ang.)
- RSSSF – archiwum zawodników z największą liczbą meczów i goli (ang.)
- Planet World Cup – archiwum wyników reprezentacji na Mundialu 1958 (ang.)
- Planet World Cup – kadra reprezentacji Walii z Mundialu 1958 (ang.)
- Planet World Cup – archiwum wyników z eliminacji do mistrzostw świata (ang.)