kotwica

kotwica (język polski)

kotwica (1.1)

wymowa:

IPA: [kɔtˈfʲiʦ̑a], AS: [kotfʹica], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) przyrząd służący do unieruchomienia statku (czasem także innych pływających obiektów) przez zaczepienie o dno; zob. też kotwica w Wikipedii

(1.2) pojęcie z zakresu programowania neurolingwistycznego; zob. też kotwica (NLP) w Wikipedii

odmiana:

(1.1) lp kotwic|a, ~y, ~y, ~ę, ~ą, ~y, ~o; lm ~e, ~, ~om, ~e, ~ami, ~ach, ~e

przykłady:

(1.1) Kotwicę wydobytego wraku ustawiono na pamiątkę na trawniku przez Urzędem Morskim.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

wyrazy pokrewne:

czas. kotwiczyć

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) anchor
• chorwacki: (1.1) sidro n
• duński: (1.1) anker n
• francuski: (1.1) ancre ż
• interlingua: (1.1) ancora
• islandzki: (1.1) akkeri n
• niemiecki: (1.1) Anker m
• pruski: (1.1) ānkeris m
• rosyjski: (1.1) якорь m
• staropolski: (1.1) kotew
• włoski: (1.1) ancora

źródła: