Saltar para o conteúdo

Mike Watt: diferenças entre revisões

Origem: Wikipédia, a enciclopédia livre.
Conteúdo apagado Conteúdo adicionado
m
Jean ML (discussão | contribs)
Linha 16: Linha 16:
|gênero = [[Punk rock]], [[alternative rock]], [[art rock]], [[pós-punk]]
|gênero = [[Punk rock]], [[alternative rock]], [[art rock]], [[pós-punk]]
|gravadora = [[Columbia Records]] (1991-2005)<br />[[SST Records]] (1980-1990)<br />[[New Alliance Records]] (1981-1990)<br />[[Kill Rock Stars]] (1996-present)
|gravadora = [[Columbia Records]] (1991-2005)<br />[[SST Records]] (1980-1990)<br />[[New Alliance Records]] (1981-1990)<br />[[Kill Rock Stars]] (1996-present)
|afiliações = [[Minutemen (banda)|The Minutemen]]<br>[[fIREHOSE]]<br>[[Ciccone Youth]]<br>[[Dos (banda)|Dos]]<br>[[Banyan (banda)|Banyan]]<br>[[The Reactionaries]]<br>[[Bootstrappers]]<br>[[Hellride]]<br>[[J Mascis and the Fog]]<br>[[The Stooges]]<br>[[Porno for Pyros]]<br>[[The Black Gang]]<br>[[The Secondmen]]<br>[[Unknown Instructors]]<br>Funanori<br>The Clubber Lang Gang
|afiliações = [[Minutemen (banda)|The Minutemen]]<br>[[fIREHOSE]]<br>Ciccone Youth<br>Dos<br>Banyan<br>The Reactionaries<br>Bootstrappers<br>Hellride<br>J Mascis and the Fog<br>[[The Stooges]]<br>[[Porno for Pyros]]<br>[[The Black Gang]]<br>[[The Secondmen]]<br>Unknown Instructors<br>Funanori<br>The Clubber Lang Gang
|website = http://www.mikewatt.com
|website = http://www.mikewatt.com
|integrantes = <!-- Integrantes do grupo/da banda -->
|integrantes = <!-- Integrantes do grupo/da banda -->
Linha 23: Linha 23:
'''Michael David Watt''', nascido em 20 de dezembro de 1957 em [[Portsmouth, Virginia]], é um baxista, cantor e compositor americano. Conhecido por ser co-fundador das bandas [[Minutemen (banda)|The Minutemen]], [[dos]] e [[fIREHOSE]], também tem tocado como baixista do [[The Stooges]] desde sua reunião em 2003.
'''Michael David Watt''', nascido em 20 de dezembro de 1957 em [[Portsmouth, Virginia]], é um baxista, cantor e compositor americano. Conhecido por ser co-fundador das bandas [[Minutemen (banda)|The Minutemen]], [[dos]] e [[fIREHOSE]], também tem tocado como baixista do [[The Stooges]] desde sua reunião em 2003.


Foi chamado de um baixista pós-punk seminal pela [[CMJ New Music]].<ref>{{cite news|url=http://books.google.com/books?id=GC0EAAAAMBAJ&pg=PA5|title=Rev. of Mike Watt, ''Ball-Hog or Tugboat?''|date=December 1994|work=[[CMJ New Music]]|pages=5|accessdate=26 March 2010}}</ref> Em novembro de 2008, recebeu prêmio vitalício da revista [[Bass Player Magazine]], entregue por [[Flea]] do [[Red Hot Chili Peppers]].<ref>{{cite article|last=Leigh|first=Bill|title=Welcome to Bass Player LIVE!|publisher=Bass Player Magazine|date=2008|accessdate=26 May 2010}}</ref>
Foi chamado de um baixista pós-punk seminal pela CMJ New Music. Em novembro de 2008, recebeu prêmio vitalício da revista [[Bass Player Magazine]], entregue por [[Flea]] do [[Red Hot Chili Peppers]].<ref>{{cite article|last=Leigh|first=Bill|title=Welcome to Bass Player LIVE!|publisher=Bass Player Magazine|date=2008|accessdate=26 May 2010}}</ref>




Linha 32: Linha 32:


===Minutemen===
===Minutemen===
Na metade dos anos 70, Watt e Boon formaram uma banda chamada [[The Reactioneries]] com o baterista [[George Hurley]] e o vocalista [[Martin Tamburovich]]. A banda mais tarde mudou para [[Minutemen (banda)|The Minutemen]] com outro baterista chamado [[Frank Tonche]]. Que tocou por apenas dois shows; Hurley que tocou por pouco tempo com a banda "Hey Táxi!", voltou para a banda. Depois de assinar um contrato com a [[SST Records]] em 1980, o Minutemen começou turnê constante, lançando alguns discos nesse tempo. Sua música era baseada em rapidez, concisão e punk intenso, mas incluia elementos de [[jazz]], [[folk]] e [[funk]].
Na metade dos anos 70, Watt e Boon formaram uma banda chamada "The Reactioneries" com o baterista [[George Hurley]] e o vocalista [[Martin Tamburovich]]. A banda mais tarde mudou para [[Minutemen (banda)|The Minutemen]] com outro baterista chamado [[Frank Tonche]]. Que tocou por apenas dois shows; Hurley que tocou por pouco tempo com a banda "Hey Táxi!", voltou para a banda. Depois de assinar um contrato com a [[SST Records]] em 1980, o Minutemen começou turnê constante, lançando alguns discos nesse tempo. Sua música era baseada em rapidez, concisão e punk intenso, mas incluia elementos de [[jazz]], [[folk]] e [[funk]].


Em 1984, Watt conheceu a baixista do [[Black Flag]] [[Kira Rossler]] durante uma turnê. Em breve começaram um relacionamento, e subsequentemente começaram a colaborar em músicas, incluindo material para o que seria o último album do Minutemen, "3-way Tie (For Last)". Eles também formaram um dueto de dois baixos, [[Dos]], e desde então lançaram três discos.
Em 1984, Watt conheceu a baixista do [[Black Flag]] [[Kira Rossler]] durante uma turnê. Em breve começaram um relacionamento, e subsequentemente começaram a colaborar em músicas, incluindo material para o que seria o último album do Minutemen, "3-way Tie (For Last)". Eles também formaram um dueto de dois baixos, "Dos", e desde então lançaram três discos.


O Minutemen terminou tragicamente e dezembro de 1985, quando D. Boon foi morto em um acidente de automóvel, enquanto dirigia para o [[Arizona]] com sua namorada. O quinto album da banda já tinha data para lançamento quando ocorreu o acidente. No documentário "[[We Jam Econo]]", Mike Watt mencionou que da última vez que viu D. Boon, que ele havia recebido letras para dez músicas do compositor e crítico [[Richard Meltzer]] para uma planejada colaboração com o Minutemen. A banda também estava planejando a gravação de um disco triplo ("3 dudes, 6 sides, 3 studio, 3 live") como forma de frustrar a pirataria.<ref>[http://www.earpollution.com/vol2/aug00/profiles/mikewatt/mikewatt2.html earpollution profiles - mike watt [page 2&#93; - issue 2.Ø8, august 2ØØØ<!-- Bot generated title -->]</ref>
O Minutemen terminou tragicamente e dezembro de 1985, quando D. Boon foi morto em um acidente de automóvel, enquanto dirigia para o [[Arizona]] com sua namorada. O quinto album da banda já tinha data para lançamento quando ocorreu o acidente. No documentário "We Jam Econo", Mike Watt mencionou que da última vez que viu D. Boon, que ele havia recebido letras para dez músicas do compositor e crítico [[Richard Meltzer]] para uma planejada colaboração com o Minutemen. A banda também estava planejando a gravação de um disco triplo ("3 dudes, 6 sides, 3 studio, 3 live") como forma de frustrar a pirataria.<ref>[http://www.earpollution.com/vol2/aug00/profiles/mikewatt/mikewatt2.html earpollution profiles - mike watt [page 2&#93; - issue 2.Ø8, august 2ØØØ<!-- Bot generated title -->]</ref>


===fIREHOSE===
===fIREHOSE===
Linha 70: Linha 70:


===The Unknown Instructors===
===The Unknown Instructors===
Em 2005, outro projeto com a participação de Watt foi anunciado em setembro no disco de improvisos musicais com nome "The Way Things Work", lançado por uma banda chamada "[[Unknown Instructors]]", composto por George Hurley, [[Joe Baiza]] e [[Jack Brewer]] do [[Saccharine Trust]] e o saxofonista [[Dan Mcguire]]. Um Mês depois do lançamento do disco, o grupo gravou um segundo disco, "Master's Voice", com a participação de mais dois músicos, [[David Thomas]] ([[Pere Ubu]]) e [[Raymond Pettibon]].
Em 2005, outro projeto com a participação de Watt foi anunciado em setembro no disco de improvisos musicais com nome "The Way Things Work", lançado por uma banda chamada "Unknown Instructors", composto por George Hurley, [[Joe Baiza]] e [[Jack Brewer]] do Saccharine Trust e o saxofonista [[Dan Mcguire]]. Um Mês depois do lançamento do disco, o grupo gravou um segundo disco, "Master's Voice", com a participação de mais dois músicos, [[David Thomas]] ([[Pere Ubu]]) e [[Raymond Pettibon]].


===The Weirdness===
===The Weirdness===
Em outubro de 2006, Mike Watt se juntou novamente com o Stooges e o produtor [[Steve Albini]] no estúdio [[Electrical Audio]] em [[Chicago, Illinois]] para gravar o disco "The Weirdness", o primeiro disco de estúdio do Stooges desde o disco "Raw Power" de 1973. O Disco foi lançado em março de 2007, e na maior parte do ano de 2007 Watt ficou no cargo de baixista do Stooges em turnê.<ref>[http://www.hootpage.com/hoot_stoogestourdiary2007b.html iggy + the stooges on tour in the u.s. - april 2007<!-- Bot generated title -->]</ref>
Em outubro de 2006, Mike Watt se juntou novamente com o Stooges e o produtor [[Steve Albini]] no estúdio Electrical Audio em [[Chicago, Illinois]] para gravar o disco "The Weirdness", o primeiro disco de estúdio do Stooges desde o disco "Raw Power" de 1973. O Disco foi lançado em março de 2007, e na maior parte do ano de 2007 Watt ficou no cargo de baixista do Stooges em turnê.<ref>[http://www.hootpage.com/hoot_stoogestourdiary2007b.html iggy + the stooges on tour in the u.s. - april 2007<!-- Bot generated title -->]</ref>


===Trabalho solo pós-Columbia===
===Trabalho solo pós-Columbia===
Já foram gravadas algumas músicas em 2009 para o primeiro trabalho de estúdio do "The Missingmen". O disco "Hypnated-Man" irá consistir em 30 músicas curtas inspiradas nas pinturas de [[Hieronymus Bosch]].
Já foram gravadas algumas músicas em 2009 para o primeiro trabalho de estúdio do "The Missingmen". O disco "Hypnated-Man" irá consistir em 30 músicas curtas inspiradas nas pinturas de Hieronymus Bosch.


===The Watt from Pedro Show===
===The Watt from Pedro Show===
Linha 87: Linha 87:
*1995: banda sem nome com [[Eddie Vedder]] - guitarra e vocais; [[Dave Grohl]] - guitarra, bateria e vocais; [[William Goldsmith]] - bateria, [[Pat Smear]] - guitarra (esses shows foram anunciados como somente "shows de mike watt")
*1995: banda sem nome com [[Eddie Vedder]] - guitarra e vocais; [[Dave Grohl]] - guitarra, bateria e vocais; [[William Goldsmith]] - bateria, [[Pat Smear]] - guitarra (esses shows foram anunciados como somente "shows de mike watt")
*1995: [[The Crew of the Flying Saucer]]: [[Nels Cline]] - guitarra, vocais; [[Vince Meghrouni]] - bateria, sax e vocais; [[Michael Preussner]] - bateria
*1995: [[The Crew of the Flying Saucer]]: [[Nels Cline]] - guitarra, vocais; [[Vince Meghrouni]] - bateria, sax e vocais; [[Michael Preussner]] - bateria
*1997-1999: [[The Black Gang]]: [[Nels Cline]] ou [[Joe Baiza]] - guitarra, vocais; [[Stephen Hodges]] ou [[Bob Lee]] - bateria; [[Steve Reed]] - mixagem de som e backing vocals
*1997-1999: [[The Black Gang]]: Nels Cline ou Joe Baiza - guitarra, vocais; Stephen Hodges ou [[Bob Lee]] - bateria; [[Steve Reed]] - mixagem de som e backing vocals
*1999-2000: [[The Pair of Pliers]]: [[Tom Watson]] - guitarra, bateria e vocais; Vince Meghrouni - bateria, harmonica, flauta, sax e vocais
*1999-2000: The Pair of Pliers: [[Tom Watson]] - guitarra, bateria e vocais; Vince Meghrouni - bateria, harmonica, flauta, sax e vocais
*2000-2001: [[The Jom and Terry Show]]: Tom Watson - guitarra, percussão, vocais; [[Jerry Trebotic]] - bateria
*2000-2001: [[The Jom and Terry Show]]: Tom Watson - guitarra, percussão, vocais; [[Jerry Trebotic]] - bateria
*2001–presente: [[George Hurley and Mike Watt]]: [[George Hurley]] - bateria e vocais
*2001–presente: George Hurley and Mike Watt: [[George Hurley]] - bateria e vocais
*2002–presente: [[The Real Oh My]]: Nels Cline - guitarra, [[Kevin Fitzgerald]] - bateria
*2002–presente: The Real Oh My: Nels Cline - guitarra, [[Kevin Fitzgerald]] - bateria
*2002–presente: [[The Secondmen]]: [[Pete Mazich]] - órgão Hammond B3, vocais; Jerry Trebotic - bateria (2002–2004); [[Raul Morales]] - bateria (2004–presente); [[Petra Haden]] - vocais (apenas estúdio, 2004); [[Paul Roessler]] - orgão, vocais (quando Mazich está indisponível para turnês)
*2002–presente: [[The Secondmen]]: Pete Mazich - órgão Hammond B3, vocais; Jerry Trebotic - bateria (2002–2004); Raul Morales - bateria (2004–presente); [[Petra Haden]] - vocais (apenas estúdio, 2004); Paul Roessler - orgão, vocais (quando Mazich está indisponível para turnês)
*2005–presente: [[The Missingmen]]: Tom Watson - guitarra, vocais; Raul Morales - bateria.
*2005–presente: [[The Missingmen]]: Tom Watson - guitarra, vocais; Raul Morales - bateria.
<ref>{{cite web | title= Traduzido de Wikipedia English - Mike Watt | url=http://en.wikipedia.org/wiki/Mike_Watt |accessdate=2010-09-27}}</ref>
<ref>{{cite web | title= Traduzido de Wikipedia English - Mike Watt | url=http://en.wikipedia.org/wiki/Mike_Watt |accessdate=2010-09-27}}</ref>
Linha 99: Linha 99:
* [[Minutemen(banda)|Minutemen]]
* [[Minutemen(banda)|Minutemen]]
* [[fIREHOSE]]
* [[fIREHOSE]]
* [[Dos (banda)|Dos]]
* Dos
**1986 ''[[Dos (LP)|Dos]]'' ([[New Alliance Records|New Alliance]])
**1986 ''Dos'' ([[New Alliance Records|New Alliance]])
**1989 ''[[Numero Dos]]'' (12" [[EP (format)|EP]]) ([[New Alliance Records|New Alliance]])
**1989 ''Numero Dos'' (12" [[EP (format)|EP]]) ([[New Alliance Records|New Alliance]])
**1989 ''[[Uno Con Dos]]'' (CD) ([[New Alliance Records|New Alliance]])
**1989 ''Uno Con Dos'' (CD) ([[New Alliance Records|New Alliance]])
**1996 ''[[Justamente Tres]]'' (CD) ([[Kill Rock Stars]])
**1996 ''Justamente Tres'' (CD) ([[Kill Rock Stars]])
*[[The Stooges]]
*[[The Stooges]]
**2004 ''[[Live In Detroit (DVD)|Live In Detroit]]'' (DVD) ([[Creem]]/[[MVD (record label)|MVD]])
**2004 ''Live In Detroit'' (DVD) ([[Creem]]/MVD)
**2005 "You Better Run" em ''The Songs Of Junior Kimbrough'' ([[Fat Possum Records|Fat Possum]])
**2005 "You Better Run" em ''The Songs Of Junior Kimbrough'' (Fat Possum)
**2005 ''[[Telluric Chaos]]'' ([[Skydog Records|Skydog]])
**2005 ''[[Telluric Chaos]]'' (Skydog)
**2007 ''[[The Weirdness]]'' ([[Virgin Records|Virgin]])
**2007 ''[[The Weirdness]]'' ([[Virgin Records|Virgin]])


===Discos solo===
===Discos solo===
Todos os discos solo foram lançados pela [[Columbia Records]]:
Todos os discos solo foram lançados pela [[Columbia Records]]:
*1995 ''[[Ball-Hog or Tugboat?]]''
*1995 ''Ball-Hog or Tugboat?''
*1997 ''[[Contemplating the Engine Room]]''
*1997 ''Contemplating the Engine Room''
*2004 ''[[The Secondman's Middle Stand]]''
*2004 ''The Secondman's Middle Stand''


==Videos promocionais==
==Videos promocionais==
Linha 135: Linha 135:


===com o Good Charlotte===
===com o Good Charlotte===
**2003 "[[Lifestyles of the Rich and Famous]]" - Watt interpreta um jurado
**2003 "Lifestyles of the Rich and Famous" - Watt interpreta um jurado


===com o Cobra Verde===
===com o Cobra Verde===

Revisão das 17h23min de 21 de fevereiro de 2011

Predefinição:Info artista musical Michael David Watt, nascido em 20 de dezembro de 1957 em Portsmouth, Virginia, é um baxista, cantor e compositor americano. Conhecido por ser co-fundador das bandas The Minutemen, dos e fIREHOSE, também tem tocado como baixista do The Stooges desde sua reunião em 2003.

Foi chamado de um baixista pós-punk seminal pela CMJ New Music. Em novembro de 2008, recebeu prêmio vitalício da revista Bass Player Magazine, entregue por Flea do Red Hot Chili Peppers.[1]


Biografia

Começo de carreira

Quando era jovem, a família de Mike se mudou para San Pedro, Los Angeles, onde ele conheceu e ficou amigo de D. Boon. Mike e D. Boon começaram a tocar baixo e guitarra, respectivamente. Mike era fã de T. Rex e Blue öyster Cult, enquanto o gosto de Boon por Rock era limitado à Creedence Clearwater Revival, outro favorito de Mike.

Minutemen

Na metade dos anos 70, Watt e Boon formaram uma banda chamada "The Reactioneries" com o baterista George Hurley e o vocalista Martin Tamburovich. A banda mais tarde mudou para The Minutemen com outro baterista chamado Frank Tonche. Que tocou por apenas dois shows; Hurley que tocou por pouco tempo com a banda "Hey Táxi!", voltou para a banda. Depois de assinar um contrato com a SST Records em 1980, o Minutemen começou turnê constante, lançando alguns discos nesse tempo. Sua música era baseada em rapidez, concisão e punk intenso, mas incluia elementos de jazz, folk e funk.

Em 1984, Watt conheceu a baixista do Black Flag Kira Rossler durante uma turnê. Em breve começaram um relacionamento, e subsequentemente começaram a colaborar em músicas, incluindo material para o que seria o último album do Minutemen, "3-way Tie (For Last)". Eles também formaram um dueto de dois baixos, "Dos", e desde então lançaram três discos.

O Minutemen terminou tragicamente e dezembro de 1985, quando D. Boon foi morto em um acidente de automóvel, enquanto dirigia para o Arizona com sua namorada. O quinto album da banda já tinha data para lançamento quando ocorreu o acidente. No documentário "We Jam Econo", Mike Watt mencionou que da última vez que viu D. Boon, que ele havia recebido letras para dez músicas do compositor e crítico Richard Meltzer para uma planejada colaboração com o Minutemen. A banda também estava planejando a gravação de um disco triplo ("3 dudes, 6 sides, 3 studio, 3 live") como forma de frustrar a pirataria.[2]

fIREHOSE

Depois da morte de D. Boon, Watt entrou em depressão profunda, ele e Hurley inicialmente haviam pensado em largar a música juntos. Sonic Youth convidou Mike para passar um tempo com eles em Nova York em 1986; Eles gravaram um cover da música "Burnin' Up" da Madonna com Greg Ginn na guitarra. Mike tocou baixo em duas músicas para o disco "Evo" do Sonic Youth. Mike cita este período como crítico na inspiração para sua carreira pós-Minutemen dizendo: "The first thing I did was Thurston asked me to play bass on Evol. That was a big highlight, man. Like, 'What, you want me to play without D. Boon?'" (traduzido livremente: "A primeira coisa que pensei quando Thurston me pediu para tocar baixo em "Evol", eu estava num grande momento de crise, 'O que? você quer que eu toque sem D. Boon!?').[3]

Subsequentemente, Ed Crawford, um fã do Minutemen que dirigiu para San Pedro, Los Angeles para Ohio, persuadiu Watt e Hurley à continuar tocando. fIREHOSE foi formada logo em seguida. Depois de três lançamentos pela SST Records, o fIREHOSE assinou um contrato pela Columbia Records. Logo após o lançamento de 1993, "Mr. Machinery Operator", a banda decidiu se separar.

Watt se casou com Kira em 1987, mas o casamento terminou depois do término do fIREHOSE, mas a amizade e a banda "dos" permaneceram intactos, eles inclusive lançaram um terceiro disco, "Justamente Tres", logo após o divórcio.

Carreira solo

Depois de tocar com o fIREHOSE, Watt começou carreira solo, seu primeiro disco, "Ball-Hog or Tugboat?", contou com participação de dezenas de músicos, incluindo Henry Rollins, Eddie Vedder, J Mascis, Carla Bozulich, Evan Dando, integrantes do Sonic Youth, Red Hot Chili Peppers, Frank Black, Nirvana, soul Asylum, Jane's Addiction, Beastie Boys e Screaming Trees. O Album e a turnê de suporte foram a primeira vez que Watt experimentou a fama mainstream, quando Eddie Vedder e Dave Grohl fizeram parte de sua banda na turnê. Depois que Eddie Vedder retornou ao Pearl Jam e Dave Grohl começou a trabalhar com sua nova banda, o Foo Fighters, Watt formou sua banda de quatro integrantes para fazer turnê, o "The Crew of the Flying Saucer", contando com o guitarrista Nels Cline e dois bateristas.

Em 1996, Watt tocou na música "Good God's Urge" do Porno for Pyros, e acabou se tornando baixista da banda na turnê que seguiu o lançamento do disco.

Em 1997, Mike lançou "Contemplating the Engine Room", um ciclo de músicas punk usando a vida naval como uma metáfora entre a história da família de Watt (a capa mostra uma foto de seu pai em um uniforme de marinheiro) e o Minutemen. O disco foi criticamente bem recebido, apresenta um trio de músicos incluindo Nels Cline na guitarra, e Watt como único vocalista.

Mike veio a tocar com bandas como Banyan (com Stephen Perkins e Nels Cline) e Hellride, uma banda de shows que tocava versões cover de músicas do The Stooges. Ele também tocou no Wylde Ratttz com Thurston Moore do Sonic Youth e Ron Asheton do The Stooges. Gravando um música para o filme "Velvet Goldmine", e um cover de "TV Eye" que aparece na trilha sonora de "Escola do Rock". Também gravou as linhas de baixo para a música "For the Broken People" da banda "The Clubber Lang Gang".

Doença, recuperação e The Stooges

Em janeiro de 2000, Mike ficou doente por uma infecção no seu períneo, forçando uma cirurgia de emergência que o deixou de cama durante 9 semanas em seu apartamento em San Pedro. Inicialmente incapaz de tocar baixo, retomou suas forças com ensaios intensos praticando intensamente e também tocando em alguns shows com o "Hellride" na Califórnia e em Nova York com J Mascis e o baterista do Dinosaur Jr., Murph, sob o nome de "Hellride East".

Em 2000, Mascis convidou Mike para participar de uma turnê mundial com o primeiro lançamento de sua banda pós-Dinosaur Jr., J Mascis and the Fog. Em alguns shows, Ron Asheton se juntou à banda, nessas ocasiões tocavam blocos inteiros de músicas dos Stooges. Watt e Mascis mais tarde, se juntaram à Ron Asheton e seu irmão, Scott Asheton, para fazer um único show na Bélgica sob o nome "Asheton, Asheton, Mascis & Watt".

Em 2001, Watt participou das gravações do disco "The Deep End" do Gov't Mule.

Em 2002, juntamente Pete Yorn e integrantes do The Hives, tocaram com Iggy Pop em uma breve apresentação na cerimônia "Shortlist Music Prize", depois disso Watt foi convidado a tocar baixo na formação de reunião do The Stooges em 2003. A reunião tocou seu primeiro show em quase 20 anos no festival "Coachella Valley Music and Arts" em maio de 2003.

Em 2003, lançou seu primeiro livro, "Spiels Of A Minuteman". O livro foi impresso em inglês e francês, contém todas as letras de música escritas por Mike da era Minutemen, e ainda o diário que escreveu durante a turnê "Minutemen's only" feita com o Black Flag.

The Secondman's Middle Stand

Seu terceiro disco solo, "The Secondman's Middle Stand", foi inspirado pela doença que teve em 2000 e por um de seus livros preferidos, "A Divina Comédia" (Dante Aligheri). Lançado em 2004, conta com uma banda composta por Petra Hadren nos vocais, Pete Mazich na órgão e Jerry Trebotic tocando bateria.


The Unknown Instructors

Em 2005, outro projeto com a participação de Watt foi anunciado em setembro no disco de improvisos musicais com nome "The Way Things Work", lançado por uma banda chamada "Unknown Instructors", composto por George Hurley, Joe Baiza e Jack Brewer do Saccharine Trust e o saxofonista Dan Mcguire. Um Mês depois do lançamento do disco, o grupo gravou um segundo disco, "Master's Voice", com a participação de mais dois músicos, David Thomas (Pere Ubu) e Raymond Pettibon.

The Weirdness

Em outubro de 2006, Mike Watt se juntou novamente com o Stooges e o produtor Steve Albini no estúdio Electrical Audio em Chicago, Illinois para gravar o disco "The Weirdness", o primeiro disco de estúdio do Stooges desde o disco "Raw Power" de 1973. O Disco foi lançado em março de 2007, e na maior parte do ano de 2007 Watt ficou no cargo de baixista do Stooges em turnê.[4]

Trabalho solo pós-Columbia

Já foram gravadas algumas músicas em 2009 para o primeiro trabalho de estúdio do "The Missingmen". O disco "Hypnated-Man" irá consistir em 30 músicas curtas inspiradas nas pinturas de Hieronymus Bosch.

The Watt from Pedro Show

Quando não está em turnê, Mike é o anfitrião de um programa em uma radio na internet, o "The Watt from Pedro Show", que é uma continuação de um programa que Watt apresentava na estação "Low-Power FM" nos anos 90.


Bandas pós-fIREHOSE

Em todoas essas bandas, Watt é o líder, faz vocais e toca baixo

[5]

Discografia

Discos solo

Todos os discos solo foram lançados pela Columbia Records:

  • 1995 Ball-Hog or Tugboat?
  • 1997 Contemplating the Engine Room
  • 2004 The Secondman's Middle Stand

Videos promocionais

como artista solo

    • 1995 "Big Train" - dirigido por Spike Jonze
    • 1995 "Piss-Bottle Man" - dirigido por Roman Coppola
    • 1997 "Liberty Calls" - dirigido por Spike Jonze
    • 2004 "Tied A Reed 'Round My Waist" - dirigido por Lance Bangs
    • 2004 "Drove up from Pedro" - dirigido por [Mike Muscarella]
    • 2004 "Beltsandedman" - dirigido por Mike Muscarella
    • 2004 "Burstedman" - dirigido por Mike Muscarella
    • 2004 "Pelicanman" - directed by Mike Muscarella

com o Sonic Youth

    • 1990 "My Friend Goo"
    • 1991 "100%"

com o Sublime

    • 1996 "Wrong Way" - Watt faz o papel de caixa de loja de conveniências

com o Good Charlotte

    • 2003 "Lifestyles of the Rich and Famous" - Watt interpreta um jurado

com o Cobra Verde

    • 2003 "Riot Industry"

Fontes

  1. Leigh, Bill (2008). «Welcome to Bass Player LIVE!». Bass Player Magazine  Verifique data em: |acessodata= (ajuda);
  2. earpollution profiles - mike watt [page 2] - issue 2.Ø8, august 2ØØØ
  3. Mike Watt Interview Clark, Alistair. "Mike Watt Interview", Crasier Frane. Retrieved December 16, 2009
  4. iggy + the stooges on tour in the u.s. - april 2007
  5. «Traduzido de Wikipedia English - Mike Watt». Consultado em 27 de setembro de 2010 

Ligações Externas

Wikiquote
Wikiquote
O Wikiquote possui citações de ou sobre: Mike Watt
  • Este artigo foi inicialmente traduzido, total ou parcialmente, do artigo da Wikipédia em (erro: código de língua 'mike watt' não reconhecido!) cujo título é «[[:Mike Watt:{{{2}}}|{{{2}}}]]».