পৃষ্ঠা:বৈদেহী-বিচ্ছেদ.djvu/১৮

১২

বৈদেহী-বিচ্ছেদ।

কাণ্ডাৰী বিহীন!
দৃশ্য অতি মনোহৰ।
ভাহিছে সুবৰ্ণ তৰী
নদীৰ মাজেদি।
দুফালৰ দুধাৰা শুৱনী পানী,
কামিনীৰ কেশপাশ সম,
বতাহত ঢৌ খেলি খেলি,
যেন পৰিছে মুকলি হৈ,
আউলী বাউলী হৈ।
সুৱৰ্ণ তৰী ফুৰিছে শেওঁতা ফালি,
ঠিক যেন ননী-হাতে সমৰ হে ফণি।
অযোধ্যাবাসী!
দৃশ্য দেখি তৃপ্ত হোৱা।
ৰাম নহয় বিৰত আজি,
উৎসৰ্গিব নিজ দেহ
এই ঘোৰ বিপদ সণ্মিলে।
প্ৰিয়ে! ক্ষণেক কাৰণে,
দিবা নে বিদায় ৰামে?
অবিলম্বে পশিম পুনৰ এই
পৱন দুলিত ফুলবনে;
ফুল্ল প্ৰাণে পুনু
চুমিম তোমাৰ
প্ৰফুল্ল কমলে।