Кітай: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі |
JerzyKundrat (размовы | уклад) →Гісторыя: дапаўненне |
||
Радок 142:
Новыя ўлады ўзялі курс на пабудову камуністычнага грамадства праз калектывізацыю і фарсіраваную індустрыялізацыю, апагеем якой стаў так званы [[Вялікі скачок]] (1958 – 1962), што прынёс нацыі трагічныя наступствы праз няўмелую аграрную палітыку і стаў другой пасля Другой Сусветнай вайны катастрофай ХХ стагоддзя па колькасці ахвяраў. Сярод мерапрыемстваў Скачка была і знакаміая "Вераб’іная кампанія". Апошняе дзесяцігоддзе рэжыма Мао Цзэдуна (1966–1976) адзначылася [[Культурная рэвалюцыя ў Кітаі|Культурнай рэвалюцыяй]], якая мела на мэце канчатковае знішчэнне буржуазных рэштак у грамадстве. Адной з формаў рэвалюцыі была масавая высылка інтэлігентаў і іншадумцаў у вёскі на перавыхаванне. «Бунтары» і хунвэйбіны знішчылі значную частку культурнай спадчыны кітайскага і іншых народаў КНР. Напрыклад, былі знішчаны тысячы старажытнакітайскіх гістарычных помнікаў, кніг, карцін, храмаў і г.д. Пагоршыліся адносіны з СССР, якому Мао не дараваў развянчанне культу асобы Сталіна; у 1969 годзе адбыўся савецка-кітайскі ўзброены [[Пагранічны канфлікт на востраве Даманскі|канфлікт на востраве Даманскі]], што на Амуры.
Пасля смерці правадыра Мао Кітай перайшоў на рынкавыя эканамічныя рэйкі, не здрадзіўшы сацялістычным прынцыпам у грамадстве. У [[1978]] годзе ў Кітайскай Народнай Рэспубліцы абвешчаны пачатак эканамічных рэформ.
Іншадумства працягвае жорстка пераследвацца. Найбольш яскравым прыкладам краху пратэстнага руху сталі [[Пратэсты на плошчы Цяньаньмэнь (1989)|падзеі на плошчы Цяньаньмэнь]] у [[1989]] годзе. У 2003 годзе Кітай запусціў свайго касманаўта. У 2014 Кітай абыйшоў ЗША па агульным аб'ёме ВУП (ППЗ), стаўшы найбольшай эканомікай свету. == Дзяржаўны лад ==
| |||