Леў IV Хазар (25 студзеня 750 — 8 верасня 780) — візантыйскі імператар з Ісаўрыйскай дынастыі, які кіраваў у 775780 гг.

Леў IV Хазар
грэч. Λέων Δ' o Χάζαρος
Імператар Леў IV з сынам Канстанцінам VI
Імператар Леў IV з сынам Канстанцінам VI
Візантыйскі імператар
775 — 780
Папярэднік Канстанцін V
Пераемнік Канстанцін VI Сляпы
Нараджэнне 25 студзеня 750(0750-01-25)
Смерць 8 верасня 780(0780-09-08)[1] (30 гадоў)
Род Ісаўрыйская
Бацька Канстанцін V[d][2]
Маці Чычак[d]
Жонка Ірына[3][2]
Дзеці Канстанцін VI[d]
Веравызнанне Праваслаўе
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Леў IV быў сынам імператара Канстанціна V. Мянушку «Хазар» — указанне на этнічную прыналежнасць яго маці, імператрыцы Ірыны. За яго кароткае валадаранне ганенні на іконы амаль спыніліся. Па словах Феафана, імператар Леў на кароткі час паказаў сябе набожным і прыхільнікам Багародзіцы і манахаў. Толькі незадоўга да смерці ён зноў змяніўся і аднавіў ганенні на іконашанавальнікаў. Неўзабаве пасля гэтага карбункулы пакрылі яго галаву, ён запаў у жорсткую гарачку і памёр. Прычынай захворвання, паводле храналогіі Феафана, стала яго жаданне валодаць каронай Маўрыкія, якая была пахаваная разам з целам імператара Іраклія. Карона была вынятая з магілы і Леў, надзеўшы яе на сваю галаву, нібыта атрымаў атручванне ад трупнага яду.

Зноскі