Глебазнаўства: Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія]

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

Лінейны

Версія ад 16:32, 7 лістапада 2021

Глебазнаўства — навука пра глебу^[1], як самастойнае прыроднае цела. Уваходзіць у склад прыродазнаўства, адносіцца да навук аб Зямлі. Глебазнаўства вывучае паходжанне, развіццё, будову, склад, уласцівасці, урадлівасць і распаўсюджванне глебаў, а таксама распрацоўвае меры па іх ахове і рацыянальным выкарыстанні.

Заснавальнік навукі пра глебу — рускі вучоны В. В. Дакучаеў.

Глебазнаўства выкарыстоўвае вынікі геалагічных даследаванняў рэчыўнага складу і ўласцівасцяў горных парод, якія выходзяць на дзённую паверхню зямной кары. Паверхневыя гарызонты горных парод, якія пад уздзеяннем глебаўтваральных працэсаў ператвараюцца ў глебу, называюцца мацярынскімі, або глебаўтваральнымі, пародамі. Іх уласцівасці і склад залежаць ад горных парод, разнастайнасць якіх вельмі вялікая. Асаблівая роля ў глебаўтварэнні належыць жывым арганізмам. Ад іх уздзеяння горная парода ператвараецца ў глебу і фармуецца яе ўрадлівасць.

Разнастайнасць кліматычных умоў, расліннасці, горных парод, рэльефу, розны ўзрост асобных тэрыторый абумоўліваюць вялікую якасную разнастайнасць глебы ў прыродзе. Маючы ўласцівасць урадлівасці, у сельскай гаспадарцы глеба — гэта галоўны сродак вытворчасці.

Чалавек значна ўплывае як на глебаўтварэнне, уласцівасці, рэжымы, урадлівасць глебы, так і на прыродныя фактары, што вызначаюць глебаўтварэнне. Такім чынам, глебазнаўства вывучае глебу, яе асобнае прыроднае цела, як сродак вытворчасці, як прадмет прыкладання чалавечай працы, а таксама, у вядомай ступені, як прадукт гэтай працы^[2].

Зноскі

↑ Забавин. М.В. Почвоведение. — Саратов, 2004. — С. 04. — 54 с.
↑ Асновы аграноміі / пад рэд. Л. А. Верамейчык. — Мн., 1999

Літаратура

Марцуль І. М. Глебазнаўства // Асновы аграноміі: Падручнік / Пад рэд. Л. А. Верамейчык. — Мн.: Ураджай, 1999. — 416 с.: іл. ISBN 985-04-0122-2
Ганжара Н. Ф. Почвоведение.— М.: Агроконсалт, 2001. — 392 с. — ISBN 5-94325-003-4
Добровольский Г. В. (руск.) (бел., Никитин Е. Д. Сохранение почв как незаменимого компонента биосферы. — М.: Наука, 2000. — 185 с.
Крупеников И. А. (руск.) (бел. История почвоведения. — М.: Наука, 1981
Розанов Б. Г. Генетическая морфология почв. — М.: Изд-во Московского университета, 1975

Спасылкі

Архіў часопіса «Почвоведение», заснаванага ў 1899 г.

[1] Забавин. М.В. Почвоведение. — Саратов, 2004. — С. 04. — 54 с.

[2] Асновы аграноміі / пад рэд. Л. А. Верамейчык. — Мн., 1999

[1]

[2]

@@ Радок 1: / Радок 1: @@
 '''Глебазнаўства''' — навука пра [[Глеба|глебу]]<ref>{{Кніга|аўтар = Забавин. М.В|загаловак = Почвоведение|адказны= |выданне= |месца = Саратов|выдавецтва= |год = 2004|старонкі= 04|старонак= 54|isbn = }}</ref>, як самастойнае прыроднае цела. Уваходзіць у склад [[прыродазнаўства]], адносіцца да [[Навукі аб Зямлі|навук аб Зямлі]]. Глебазнаўства вывучае паходжанне, развіццё, будову, склад, уласцівасці, урадлівасць і распаўсюджванне глебаў, а таксама распрацоўвае меры па іх ахове і рацыянальным выкарыстанні.
-Заснавальнік навукі пра глебу — рускі вучоны [[Васіль Васільевіч Дакучаеў|В. В. Дакучаеў]].
+Заснавальнік навукі пра глебу — рускі вучоны [[Васіль Васільевіч Дакучаеў|В. В. Дакучаеў]].
 Глебазнаўства выкарыстоўвае вынікі геалагічных даследаванняў рэчыўнага складу і ўласцівасцяў горных парод, якія выходзяць на дзённую паверхню зямной кары. Паверхневыя гарызонты горных парод, якія пад уздзеяннем глебаўтваральных працэсаў ператвараюцца ў глебу, называюцца мацярынскімі, або глебаўтваральнымі, пародамі. Іх уласцівасці і склад залежаць ад горных парод, разнастайнасць якіх вельмі вялікая. Асаблівая роля ў глебаўтварэнні належыць жывым арганізмам. Ад іх уздзеяння горная парода ператвараецца ў глебу і фармуецца яе ўрадлівасць.
-Разнастайнасць кліматычных умоў, расліннасці, горных парод, рэльефу, розны ўзрост асобных тэрыторый абумоўліваюць вялікую якасную разнастайнасць глебы ў прыродзе. Маючы ўласцівасць урадлівасці, у сельскай гаспадарцы глеба — гэта галоўны сродак вытворчасці.
+Разнастайнасць кліматычных умоў, расліннасці, горных парод, рэльефу, розны ўзрост асобных тэрыторый абумоўліваюць вялікую якасную разнастайнасць глебы ў прыродзе. Маючы ўласцівасць урадлівасці, у сельскай гаспадарцы глеба — гэта галоўны сродак вытворчасці.
-Чалавек значна ўплывае як на глебаўтварэнне, уласцівасці, рэжымы, урадлівасць глебы, так і на прыродныя фактары, што вызначаюць глебаўтварэнне. Такім чынам, глебазнаўства вывучае глебу, яе асобнае прыроднае цела, як сродак вытворчасці, як прадмет прыкладання чалавечай працы, а таксама, у вядомай ступені, як прадукт гэтай працы<ref>Асновы аграноміі / пад рэд. Л. А. Верамейчык. — Мн., 1999</ref>.
+Чалавек значна ўплывае як на глебаўтварэнне, уласцівасці, рэжымы, урадлівасць глебы, так і на прыродныя фактары, што вызначаюць глебаўтварэнне. Такім чынам, глебазнаўства вывучае глебу, яе асобнае прыроднае цела, як сродак вытворчасці, як прадмет прыкладання чалавечай працы, а таксама, у вядомай ступені, як прадукт гэтай працы<ref>Асновы аграноміі / пад рэд. Л. А. Верамейчык. — Мн., 1999</ref>.
 {{зноскі}}
 == Літаратура ==
-* ''Марцуль І. М.'' Глебазнаўства // Асновы аграноміі: Падручнік / Пад рэд. Л. А. Верамейчык. — Мн.: Ураджай, 1999. - 416 с.: іл. ISBN 985-04-0122-2
+* ''Марцуль І. М.'' Глебазнаўства // Асновы аграноміі: Падручнік / Пад рэд. Л. А. Верамейчык. — Мн.: Ураджай, 1999. — 416 с.: іл. ISBN 985-04-0122-2
 * ''Ганжара Н. Ф.'' Почвоведение.— М.: Агроконсалт, 2001. — 392 с. — ISBN 5-94325-003-4
 * ''{{нп3|Глеб Усеваладавіч Дабравольскі|Добровольский Г. В.|ru|Добровольский, Глеб Всеволодович}}, Никитин Е. Д.'' Сохранение почв как незаменимого компонента биосферы. — М.: Наука, 2000. — 185 с.
@@ Радок 20: / Радок 20: @@
 == Спасылкі ==
 * [http://www.pochva.com/?content=4 Архіў часопіса] «Почвоведение», заснаванага ў 1899 г.
-{{Галіны прыродазнаўства}}
 [[Катэгорыя:Глебазнаўства| ]]