Рада Народных Міністраў Беларускай Народнай Рэспублікі: Розніца паміж версіямі
| [недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
спасылка, але наогул тут вельмі няпоўна |
JerzyKundrat (размовы | уклад) др Кат |
||
| Радок 9: | Радок 9: | ||
Рада народных міністраў праяўляла актыўную дыпламатычную дзейнасць і ў эміграцыі: па пытанні анулявання Рыжскага трактата, уз'яднанні беларускіх земляў і г. д. Фармальна Рада дзейнічала да 1948 году.<ref>ЭГБ Т.6. Ч.1, С.48.</ref> |
Рада народных міністраў праяўляла актыўную дыпламатычную дзейнасць і ў эміграцыі: па пытанні анулявання Рыжскага трактата, уз'яднанні беларускіх земляў і г. д. Фармальна Рада дзейнічала да 1948 году.<ref>ЭГБ Т.6. Ч.1, С.48.</ref> |
||
{{зноскі}} |
{{зноскі}} |
||
[[Катэгорыя:Беларуская Народная Рэспубліка]] |
|||
Версія ад 23:58, 4 сакавіка 2008
Шаблон:Вызнч, выканаўчы орган Беларускай народнай рэспублікі. У Раду міністраў быў пераўтвораны Народны Сакратарыят пасля пашырэння колькаснага складу Рады БНР (9 кастрычніка 1918). На чале Рады стаяў Старшыня.
Пасля Лістападаўскай рэвалюцыі ў Германія была сфармавана левая Рада. У яе склад увайшлі ў асноўным прадстаўнікі БСДП. 3 пасады атрымалі беларускія эсэры, 1 - беларускія сацыялісты-федэралісты. На чале Рады стаў Антон Луцкевіч - лідэр БСДП.
29 лістапада 1918 года Рада народных міністраў выдала 4 - ую устаўную грамату, у якой заклікала да захавання парадку, усталяванага Радай БНР.
Уцякаючы ў Вільню, урад і Рада БНР выдалі 5-ую Устаўную грамату, дзе народ заклікаўся да супраціўлення Чырвонай Арміі, стварэння на месцах "беларускіх саветаў", якія павінны былі падпарадкоўвацца Радзе БНР. Але ўмоў для гэтага не было.
Рада народных міністраў праяўляла актыўную дыпламатычную дзейнасць і ў эміграцыі: па пытанні анулявання Рыжскага трактата, уз'яднанні беларускіх земляў і г. д. Фармальна Рада дзейнічала да 1948 году.[1]
Зноскі
- ↑ ЭГБ Т.6. Ч.1, С.48.