Πατριάρχης Σωφρόνιος Γ΄

Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (1863-1866) και Πατριάρχης Αλεξανδρείας, ως Σωφρόνιος Δ΄ (1870-1899)

Ο Σωφρόνιος Γ΄ (κατά κόσμον Σταύρος Μεϊδαντζόγλου) ήταν Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως από το 1863 έως το 1866, και αργότερα (1870-1899) Πατριάρχης Αλεξανδρείας (ως Σωφρόνιος Δ΄).

Πατριάρχης Σωφρόνιος Γ΄
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1798
Κωνσταντινούπολη
Θάνατος3  Σεπτεμβρίου 1899
Αλεξάνδρεια
Τόπος ταφήςΕκκλησία Αγίου Γεωργίου
Χώρα πολιτογράφησηςΟθωμανική Αυτοκρατορία (1867–1899)
ΘρησκείαΑνατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταορθόδοξος ιερέας
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΟικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως
Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Βιογραφία

Επεξεργασία

Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη μεταξύ των ετών 1798 και 1802[1]. Καταγόταν από εύπορη οικογένεια. Σπούδασε στη Μεγάλη του Γένους Σχολή. Το 1820 χειροτονήθηκε διάκονος, οπότε πήρε και το όνομα Σωφρόνιος. Το 1839 εξελέγη Μητροπολίτης Χίου, οπότε χειροτονήθηκε πρεσβύτερος και κατόπιν επίσκοπος από τον Πατριάρχη Γρηγόριο ΣΤ΄. Στις 27 Σεπτεμβρίου 1855 εξελέγη Μητροπολίτης Αμασείας[2]. Εργάστηκε για την ίδρυση ελληνικών σχολείων στην επαρχία του και κατά τα έτη 1858-1860 ήταν μέλος της μεγάλης εθνοσυνέλευσης του Οικουμενικού Πατριαρχείου, η οποία συνέταξε τους λεγόμενους Εθνικούς ή Γενικούς Κανονισμούς[1], οι οποίοι ψηφίστηκαν το 1862 και επέτρεπαν τη συμμετοχή περισσότερων λαϊκών στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων του Πατριαρχείου[3].

Στις 20 Σεπτεμβρίου 1863[4], μετά την παραίτηση του Ιωακείμ Β΄, εξελέγη Οικουμενικός Πατριάρχης. Κατά την Πατριαρχία του διαπραγματεύτηκε και το 1866 παραχώρησε με Πατριαρχική και Συνοδική Πράξη[5] στην Εκκλησία της Ελλάδος τις Μητροπόλεις των Επτανήσων, τα οποία είχαν ήδη ενωθεί με την Ελλάδα το προηγούμενο έτος. Την ίδια χρονιά προέκυψε και το λεγόμενο «μοναστηριακό ζήτημα» στην Εκκλησία της Ρουμανίας, καθώς ο ηγεμόνας Αλέξανδρος Κούζας κατέσχεσε όλα τα ακίνητα του Πατριαρχείου, της Μονής Σινά και του Αγίου Όρους στη χώρα αυτή και απέκοψε την Εκκλησία της Ρουμανίας από το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Κατόπιν αυτών, ο Πατριάρχης Σωφρόνιος παραιτήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 1866[6] και αποσύρθηκε στο σπίτι του στην Πρίγκηπο μέχρι το 1870. Τη χρονιά εκείνη απεβίωσε ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Νικάνωρ και προκλήθηκαν ταραχές για την εκλογή του διαδόχου του. Στις 30 Μαΐου 1870 εξελέγη Πατριάρχης Αλεξανδρείας ως Σωφρόνιος Δ΄[7]. Η Πατριαρχία του αμαυρώθηκε από την άδικη εκδίωξη του Πατριαρχικού Επιτρόπου Καΐρου, Μητροπολίτου Πενταπόλεως Νεκταρίου Κεφαλά, τον οποίο αργότερα η Εκκλησία ανακήρυξε Άγιο[7] και μόλις το 1998 το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας απεκατέστησε συνοδικώς την κανονική τάξη περί του προσώπου του, επί Πατριαρχίας Πέτρου Ζ'.

 
Υπογραφή του ως Πατριάρχης Αλεξανδρείας (1889)

Παρέμεινε Πατριάρχης Αλεξανδρείας μέχρι τον θάνατό του, στις 3 Σεπτεμβρίου 1899, σε ηλικία πέραν των 101 ετών. Τα οστά του βρίσκονται σήμερα σε μαρμάρινη λειψανοθήκη στο Ναό του Αγίου Γεωργίου Παλαιού Καΐρου[1].

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. 1,0 1,1 1,2 «Σωφρόνιος Γ΄». ec-patr.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Μαΐου 2019. Ανακτήθηκε στις 16 Μαΐου 2020. 
  2. Καλλίφρων 1867, σελ. 151.
  3. Αντώνας 2016, σελ. 126.
  4. Καλλίφρων 1867, σελ. 222.
  5. Αντώνας 2016, σελ. 141.
  6. Καλλίφρων 1867, σελ. 264.
  7. 7,0 7,1 «Σωφρόνιος Δ΄ (1870-1899)». patriarchateofalexandria.com. Ανακτήθηκε στις 16 Μαΐου 2020. 


τίτλοι της Ορθόδοξης Εκκλησίας
Προκάτοχος
Κοσμάς
Μητροπολίτης Χίου
1839-1855
Διάδοχος
Γρηγόριος Κωνσταντινίδης
Προκάτοχος
Κύριλλος
Μητροπολίτης Αμασείας
1855-1863
Διάδοχος
Σωφρόνιος Σωτηράκης
Προκάτοχος
Ιωακείμ Β΄
Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως
1863-1866
Διάδοχος
Γρηγόριος ΣΤ΄
Προκάτοχος
Νικάνωρ
Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής
1870-1899
Διάδοχος
Φώτιος