Saltu al enhavo

Granda Hundo

El Vikipedio, la libera enciklopedio
(Alidirektita el Granda Hundo (konstelacio))
Granda Hundo
konstelacio 
Latina nomo Canis Major
(genitiva Canis Majoris)
Mallongigo CMa
Imagata bildo
Najbaraj Konstelacioj
UnukornuloLeporoKolomboPobo 
Observaj datumoj
(Epoko 1875.0)
Rektascensio 6h 7m 0s ... 7h 22m 0s
Deklinacio -33° 0' 0" ... -11° 0' 0"
Areo 380 kvadrataj gradoj
Rango laŭ la areo 43
Enhavo
Kvanto de steloj de videbla magnitudo < 3 5
Videbla magnitudo de la plej hela stelo −1,46
Videbleco
Latitudoj de almenaŭ parta videbleco -90° ... 79°
Latitudoj de plena videbleco -90° ... 57°
Tempo de jaro de la plej bona videbleco Februaro
Historio
Unua priskribo fare de Ptolemeo
Jaro de unua priskribo
Verko, en kiu ĝi estis priskribita
Postaj ŝanĝoj Augustin Royer (1679)
vdr

Granda Hundo estas konstelacio de la tera ĉielo.

Kiel trovi Siriuson.
  • α Canis Majoris estas la plej brila stelo sur la ĉielo - videbla magnitudo: -1,46. Ĝi nomiĝas ankaŭ Siriuso kaj estas distanca je 8,7 lumjaroj. Siriuso estas unu inter la plej proksimaj steloj; la plej proksima estas α centauri: 4,7 lumjaroj).
Granda Hundo

Mitologio

[redakti | redakti fonton]

Laŭ la helena mitologio Oriono estis fama ĉasisto. En nia nokta ĉielo li brilas maldekstre de la Taŭro. Ĉu ĝin li minacas per sia klabo aŭ ĉu la Plejadojn? Liaj du hundoj sekvas lin. Ili nomiĝas la Granda Hundo kaj la Malgranda Hundo. Ŝajnas ankaŭ, ke la Granda Hundo postkuras la Leporon. Inter la Granda Hundo kaj la Malgranda Hundo galopas la Unukornulo.