abblandior
Latin
editEtymology
editPronunciation
edit- (Classical Latin) IPA(key): /abˈblan.di.or/, [äbˈbɫ̪än̪d̪iɔr]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /abˈblan.di.or/, [äbˈblän̪d̪ior]
Verb
editabblandior (present infinitive abblandīrī, perfect active abblanditus sum); fourth conjugation, deponent
- to flatter
- ca. 1620, Peter Mease, Adrastus Parentans sive Vindicta :
- Atheniensis, ut ferunt nostri patres factum, laborans mentis inopia atque opum, abblandiebatur sibi ut ditissimo, quod arbitratus navigia sit omnia ingressa portum sua: sed ubi sanus iterum factus, receperit animum prius vagum; ingratus aegre remedium morbi tulit.
Conjugation
editRelated terms
edit- ēblandior (“I obtain by flattery”)
References
editabblandior in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.