brúka

See also: bruka

Faroese

brúka (third person singular past indicative brúkti, third person plural past indicative brúkt, supine brúkt)

Conjugation of brúka (group v-29)
infinitive	brúka
supine	brúkað
participle (a5 (a39))¹	brúkandi	brúktur
	present	past
first singular	brúki	brúkti
second singular	brúkar	brúkti
third singular	brúkar	brúkti
plural	brúka	brúktu
	imperative
singular	brúka!
plural	brúkið!
¹Only the past participle being declined.

brúka (weak verb, third-person singular past indicative brúkaði, supine brúkað)

brúka — active voice (germynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að brúka
supine (sagnbót)		brúkað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		brúkandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég brúka	við brúkum	present (nútíð)	ég brúki	við brúkum
	þú brúkar	þið brúkið		þú brúkir	þið brúkið
	hann, hún, það brúkar	þeir, þær, þau brúka		hann, hún, það brúki	þeir, þær, þau brúki

past (þátíð)	ég brúkaði	við brúkuðum	past (þátíð)	ég brúkaði	við brúkuðum
	þú brúkaðir	þið brúkuðuð		þú brúkaðir	þið brúkuðuð
	hann, hún, það brúkaði	þeir, þær, þau brúkuðu		hann, hún, það brúkaði	þeir, þær, þau brúkuðu

imperative (boðháttur)	brúka (þú)	brúkið (þið)
	brúkaðu	brúkiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

brúkast — mediopassive voice (miðmynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að brúkast
supine (sagnbót)		brúkast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		brúkandist the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég brúkast	við brúkumst	present (nútíð)	ég brúkist	við brúkumst
	þú brúkast	þið brúkist		þú brúkist	þið brúkist
	hann, hún, það brúkast	þeir, þær, þau brúkast		hann, hún, það brúkist	þeir, þær, þau brúkist

past (þátíð)	ég brúkaðist	við brúkuðumst	past (þátíð)	ég brúkaðist	við brúkuðumst
	þú brúkaðist	þið brúkuðust		þú brúkaðist	þið brúkuðust
	hann, hún, það brúkaðist	þeir, þær, þau brúkuðust		hann, hún, það brúkaðist	þeir, þær, þau brúkuðust

imperative (boðháttur)	brúkast (þú)	brúkist (þið)
	brúkastu	brúkisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

brúkaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
strong declension (sterk beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	brúkaður	brúkuð	brúkað	brúkaðir	brúkaðar	brúkuð
accusative (þolfall)	brúkaðan	brúkaða	brúkað	brúkaða	brúkaðar	brúkuð
dative (þágufall)	brúkuðum	brúkaðri	brúkuðu	brúkuðum	brúkuðum	brúkuðum
genitive (eignarfall)	brúkaðs	brúkaðrar	brúkaðs	brúkaðra	brúkaðra	brúkaðra

weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
weak declension (veik beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	brúkaði	brúkaða	brúkaða	brúkuðu	brúkuðu	brúkuðu
accusative (þolfall)	brúkaða	brúkuðu	brúkaða	brúkuðu	brúkuðu	brúkuðu
dative (þágufall)	brúkaða	brúkuðu	brúkaða	brúkuðu	brúkuðu	brúkuðu
genitive (eignarfall)	brúkaða	brúkuðu	brúkaða	brúkuðu	brúkuðu	brúkuðu

Ásgeir Blöndal Magnússon — Íslensk orðsifjabók, (1989). Reykjavík, Orðabók Háskólans. (Available on Málið.is under the “Eldra mál” tab.)