aliëneren

Dutch

Etymology

Probably borrowed from French aliéner, itself borrowed from Latin aliēnāre.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌaː.li.eːˈneː.rə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: a‧li‧e‧ne‧ren

Verb

aliëneren

1. (transitive, obsolete, of rights and property) to transfer, to sell or donate

Inflection

Conjugation of aliëneren (weak)
infinitive	aliëneren
past singular	aliëneerde
past participle	gealiëneerd
infinitive	aliëneren
gerund	aliëneren n
	present tense	past tense
1st person singular	aliëneer	aliëneerde
2nd person sing. (jij)	aliëneert, aliëneer2	aliëneerde
2nd person sing. (u)	aliëneert	aliëneerde
2nd person sing. (gij)	aliëneert	aliëneerde
3rd person singular	aliëneert	aliëneerde
plural	aliëneren	aliëneerden
subjunctive sing.1	aliënere	aliëneerde
subjunctive plur.1	aliëneren	aliëneerden
imperative sing.	aliëneer
imperative plur.1	aliëneert
participles	aliënerend	gealiëneerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.