σπείρω

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /spěː.rɔː/ → /ˈspi.ro/ → /ˈspi.ro/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /spěː.rɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈspi.ro/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈspi.ro/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈspi.ro/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈspi.ro/

Etymology 1

From Proto-Hellenic *spéřřō, from Proto-Indo-European *spéryeti, from *sper- (“to sprinkle, scatter, strew”).

The only known secure cognate is Hittite [script needed] (išpār-ᶦ, “to spread out, strew”) (< *spor-ey). Old Armenian սփռեմ (spʻṙem, “to spread out”) (whence modern Armenian սփռել (spʻṙel)) appears to be unrelated, despite semantic and superficial phonetic similarities.

Note English spray, sprout, spread, whose proto-Germanic forms are possibly connected. Perhaps also related through extensions of this root to Latin spargō, spernō, spurcus and spurius, English spurn.

Alternative forms

• σπέρρω (spérrhō) — Aeolic

Verb

σπείρω • (speírō)

1. to sow

Conjugation

   Present: σπείρω, σπείρομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σπείρω	σπείρεις	σπείρει	σπείρετον	σπείρετον	σπείρομεν	σπείρετε	σπείρουσῐ(ν)
	subjunctive	σπείρω	σπείρῃς	σπείρῃ	σπείρητον	σπείρητον	σπείρωμεν	σπείρητε	σπείρωσῐ(ν)
	optative	σπείροιμῐ	σπείροις	σπείροι	σπείροιτον	σπειροίτην	σπείροιμεν	σπείροιτε	σπείροιεν
	imperative		σπεῖρε	σπειρέτω	σπείρετον	σπειρέτων		σπείρετε	σπειρόντων
middle/ passive	indicative	σπείρομαι	σπείρῃ, σπείρει	σπείρεται	σπείρεσθον	σπείρεσθον	σπειρόμεθᾰ	σπείρεσθε	σπείρονται
	subjunctive	σπείρωμαι	σπείρῃ	σπείρηται	σπείρησθον	σπείρησθον	σπειρώμεθᾰ	σπείρησθε	σπείρωνται
	optative	σπειροίμην	σπείροιο	σπείροιτο	σπείροισθον	σπειροίσθην	σπειροίμεθᾰ	σπείροισθε	σπείροιντο
	imperative		σπείρου	σπειρέσθω	σπείρεσθον	σπειρέσθων		σπείρεσθε	σπειρέσθων
		active				middle/passive
infinitive		σπείρειν				σπείρεσθαι
participle	m	σπείρων				σπειρόμενος
	f	σπείρουσᾰ				σπειρομένη
	n	σπεῖρον				σπειρόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἔσπειρον, ἐσπειρόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔσπειρον	ἔσπειρες	ἔσπειρε(ν)	ἐσπείρετον	ἐσπειρέτην	ἐσπείρομεν	ἐσπείρετε	ἔσπειρον
middle/ passive	indicative	ἐσπειρόμην	ἐσπείρου	ἐσπείρετο	ἐσπείρεσθον	ἐσπειρέσθην	ἐσπειρόμεθᾰ	ἐσπείρεσθε	ἐσπείροντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: σπείρεσκον, σπειρεσκόμην (Ionic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σπείρεσκον	σπείρεσκες	σπείρεσκε(ν)	σπειρέσκετον	σπειρεσκέτην	σπειρέσκομεν	σπειρέσκετε	σπείρεσκον
middle/ passive	indicative	σπειρεσκόμην	σπειρέσκου	σπειρέσκετο	σπειρέσκεσθον	σπειρεσκέσθην	σπειρεσκόμεθᾰ	σπειρέσκεσθε	σπειρέσκοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: σπερέω, σπερέομαι, σπᾰρήσομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σπερέω	σπερέεις	σπερέει	σπερέετον	σπερέετον	σπερέομεν	σπερέετε	σπερέουσῐ(ν)
	optative	σπερέοιμῐ	σπερέοις	σπερέοι	σπερέοιτον	σπερεοίτην	σπερέοιμεν	σπερέοιτε	σπερέοιεν
middle	indicative	σπερέομαι	σπερέῃ, σπερέει	σπερέεται	σπερέεσθον	σπερέεσθον	σπερεόμεθᾰ	σπερέεσθε	σπερέονται
	optative	σπερεοίμην	σπερέοιο	σπερέοιτο	σπερέοισθον	σπερεοίσθην	σπερεοίμεθᾰ	σπερέοισθε	σπερέοιντο
passive	indicative	σπᾰρήσομαι	σπᾰρήσῃ	σπᾰρήσεται	σπᾰρήσεσθον	σπᾰρήσεσθον	σπᾰρησόμεθᾰ	σπᾰρήσεσθε	σπᾰρήσονται
	optative	σπᾰρησοίμην	σπᾰρήσοιο	σπᾰρήσοιτο	σπᾰρήσοισθον	σπᾰρησοίσθην	σπᾰρησοίμεθᾰ	σπᾰρήσοισθε	σπᾰρήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		σπερέειν			σπερέεσθαι		σπᾰρήσεσθαι
participle	m	σπερέων			σπερεόμενος		σπᾰρησόμενος
	f	σπερέουσᾰ			σπερεομένη		σπᾰρησομένη
	n	σπερέον			σπερεόμενον		σπᾰρησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: σπερῶ, σπεροῦμαι, σπᾰρήσομαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σπερῶ	σπερεῖς	σπερεῖ	σπερεῖτον	σπερεῖτον	σπεροῦμεν	σπερεῖτε	σπεροῦσῐ(ν)
	optative	σπεροίην, σπεροῖμῐ	σπεροίης, σπεροῖς	σπεροίη, σπεροῖ	σπεροῖτον, σπεροίητον	σπεροίτην, σπεροιήτην	σπεροῖμεν, σπεροίημεν	σπεροῖτε, σπεροίητε	σπεροῖεν, σπεροίησᾰν
middle	indicative	σπεροῦμαι	σπερῇ	σπερεῖται	σπερεῖσθον	σπερεῖσθον	σπερούμεθᾰ	σπερεῖσθε	σπεροῦνται
	optative	σπεροίμην	σπεροῖο	σπεροῖτο	σπεροῖσθον	σπεροίσθην	σπεροίμεθᾰ	σπεροῖσθε	σπεροῖντο
passive	indicative	σπᾰρήσομαι	σπᾰρήσῃ	σπᾰρήσεται	σπᾰρήσεσθον	σπᾰρήσεσθον	σπᾰρησόμεθᾰ	σπᾰρήσεσθε	σπᾰρήσονται
	optative	σπᾰρησοίμην	σπᾰρήσοιο	σπᾰρήσοιτο	σπᾰρήσοισθον	σπᾰρησοίσθην	σπᾰρησοίμεθᾰ	σπᾰρήσοισθε	σπᾰρήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		σπερεῖν			σπερεῖσθαι		σπᾰρήσεσθαι
participle	m	σπερῶν			σπερούμενος		σπᾰρησόμενος
	f	σπεροῦσᾰ			σπερουμένη		σπᾰρησομένη
	n	σπεροῦν			σπερούμενον		σπᾰρησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: σπέρσω, σπέρσομαι (Aeolic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σπέρσω	σπέρσεις	σπέρσει	σπέρσετον	σπέρσετον	σπέρσομεν	σπέρσετε	σπέρσουσῐ(ν)
	optative	σπέρσοιμῐ	σπέρσοις	σπέρσοι	σπέρσοιτον	σπερσοίτην	σπέρσοιμεν	σπέρσοιτε	σπέρσοιεν
middle	indicative	σπέρσομαι	σπέρσεαι	σπέρσεται	σπέρσεσθον	σπέρσεσθον	σπερσόμεθᾰ	σπέρσεσθε	σπέρσονται
	optative	σπερσοίμην	σπέρσοιο	σπέρσοιτο	σπέρσοισθον	σπερσοίσθην	σπερσοίμεθᾰ	σπέρσοισθε	σπέρσοιντο
		active			middle
infinitive		σπέρσειν			σπέρσεσθαι
participle	m	σπέρσων			σπερσόμενος
	f	σπέρσουσᾰ			σπερσομένη
	n	σπέρσον			σπερσόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔσπειρᾰ, ἐσπειρᾰ́μην, ἐσπᾰ́ρην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔσπειρᾰ	ἔσπειρᾰς	ἔσπειρε(ν)	ἐσπείρᾰτον	ἐσπειρᾰ́την	ἐσπείρᾰμεν	ἐσπείρᾰτε	ἔσπειρᾰν
	subjunctive	σπείρω	σπείρῃς	σπείρῃ	σπείρητον	σπείρητον	σπείρωμεν	σπείρητε	σπείρωσῐ(ν)
	optative	σπείραιμῐ	σπείρειᾰς, σπείραις	σπείρειε(ν), σπείραι	σπείραιτον	σπειραίτην	σπείραιμεν	σπείραιτε	σπείρειᾰν, σπείραιεν
	imperative		σπεῖρον	σπειρᾰ́τω	σπείρᾰτον	σπειρᾰ́των		σπείρᾰτε	σπειρᾰ́ντων
middle	indicative	ἐσπειρᾰ́μην	ἐσπείρω	ἐσπείρᾰτο	ἐσπείρᾰσθον	ἐσπειρᾰ́σθην	ἐσπειρᾰ́μεθᾰ	ἐσπείρᾰσθε	ἐσπείρᾰντο
	subjunctive	σπείρωμαι	σπείρῃ	σπείρηται	σπείρησθον	σπείρησθον	σπειρώμεθᾰ	σπείρησθε	σπείρωνται
	optative	σπειραίμην	σπείραιο	σπείραιτο	σπείραισθον	σπειραίσθην	σπειραίμεθᾰ	σπείραισθε	σπείραιντο
	imperative		σπεῖραι	σπειρᾰ́σθω	σπείρᾰσθον	σπειρᾰ́σθων		σπείρᾰσθε	σπειρᾰ́σθων
passive	indicative	ἐσπᾰ́ρην	ἐσπᾰ́ρης	ἐσπᾰ́ρη	ἐσπᾰ́ρητον	ἐσπᾰρήτην	ἐσπᾰ́ρημεν	ἐσπᾰ́ρητε	ἐσπᾰ́ρησᾰν
	subjunctive	σπᾰρῶ	σπᾰρῇς	σπᾰρῇ	σπᾰρῆτον	σπᾰρῆτον	σπᾰρῶμεν	σπᾰρῆτε	σπᾰρῶσῐ(ν)
	optative	σπᾰρείην	σπᾰρείης	σπᾰρείη	σπᾰρεῖτον, σπᾰρείητον	σπᾰρείτην, σπᾰρειήτην	σπᾰρεῖμεν, σπᾰρείημεν	σπᾰρεῖτε, σπᾰρείητε	σπᾰρεῖεν, σπᾰρείησᾰν
	imperative		σπᾰ́ρηθῐ	σπᾰρήτω	σπᾰ́ρητον	σπᾰρήτων		σπᾰ́ρητε	σπᾰρέντων
		active			middle		passive
infinitive		σπεῖραι			σπείρᾰσθαι		σπᾰρῆναι
participle	m	σπείρᾱς			σπειρᾰ́μενος		σπᾰρείς
	f	σπείρᾱσᾰ			σπειρᾰμένη		σπᾰρεῖσᾰ
	n	σπεῖρᾰν			σπειρᾰ́μενον		σπᾰρέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἔσπᾰρκᾰ, ἔσπᾰρμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔσπᾰρκᾰ	ἔσπᾰρκᾰς	ἔσπᾰρκε(ν)	ἐσπᾰ́ρκᾰτον	ἐσπᾰ́ρκᾰτον	ἐσπᾰ́ρκᾰμεν	ἐσπᾰ́ρκᾰτε	ἐσπᾰ́ρκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐσπᾰ́ρκω	ἐσπᾰ́ρκῃς	ἐσπᾰ́ρκῃ	ἐσπᾰ́ρκητον	ἐσπᾰ́ρκητον	ἐσπᾰ́ρκωμεν	ἐσπᾰ́ρκητε	ἐσπᾰ́ρκωσῐ(ν)
	optative	ἐσπᾰ́ρκοιμῐ, ἐσπᾰρκοίην	ἐσπᾰ́ρκοις, ἐσπᾰρκοίης	ἐσπᾰ́ρκοι, ἐσπᾰρκοίη	ἐσπᾰ́ρκοιτον	ἐσπᾰρκοίτην	ἐσπᾰ́ρκοιμεν	ἐσπᾰ́ρκοιτε	ἐσπᾰ́ρκοιεν
	imperative		ἔσπᾰρκε	ἐσπᾰρκέτω	ἐσπᾰ́ρκετον	ἐσπᾰρκέτων		ἐσπᾰ́ρκετε	ἐσπᾰρκόντων
middle/ passive	indicative	ἔσπᾰρμαι	ἔσπᾰρσαι	ἔσπᾰρται	ἔσπᾰρθον	ἔσπᾰρθον	ἐσπᾰ́ρμεθᾰ	ἔσπᾰρθε	ἐσπᾰ́ρᾰται
	subjunctive	ἐσπᾰρμένος ὦ	ἐσπᾰρμένος ᾖς	ἐσπᾰρμένος ᾖ	ἐσπᾰρμένω ἦτον	ἐσπᾰρμένω ἦτον	ἐσπᾰρμένοι ὦμεν	ἐσπᾰρμένοι ἦτε	ἐσπᾰρμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐσπᾰρμένος εἴην	ἐσπᾰρμένος εἴης	ἐσπᾰρμένος εἴη	ἐσπᾰρμένω εἴητον/εἶτον	ἐσπᾰρμένω εἰήτην/εἴτην	ἐσπᾰρμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἐσπᾰρμένοι εἴητε/εἶτε	ἐσπᾰρμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἔσπᾰρσο	ἐσπᾰ́ρθω	ἔσπᾰρθον	ἐσπᾰ́ρθων		ἔσπᾰρθε	ἐσπᾰ́ρθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐσπᾰρκέναι				ἐσπᾰ́ρθαι
participle	m	ἐσπᾰρκώς				ἐσπᾰρμένος
	f	ἐσπᾰρκυῖᾰ				ἐσπᾰρμένη
	n	ἐσπᾰρκός				ἐσπᾰρμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀποσπείρω (apospeírō)
• διασπείρω (diaspeírō)
• ἐνδιασπείρω (endiaspeírō)
• ἐνισπείρω (enispeírō)
• ἐνσπείρω (enspeírō)
• ἐπανασπείρω (epanaspeírō)
• ἐπισπείρω (epispeírō)
• κατασπείρω (kataspeírō)
• παρασπείρω (paraspeírō)
• περισπείρω (perispeírō)
• πολυσπερής (polusperḗs)
• προδιασπείρω (prodiaspeírō)
• προκατασπείρω (prokataspeírō)
• προϋποσπείρω (proüpospeírō)
• σπαρτέον (spartéon)
• σπαρτός (spartós)
• σπεῖρον (speîron)
• σπειρώδης (speirṓdēs)
• σπείρωσις (speírōsis)
• σπέρμα (spérma)
• σπορά (sporá)
• σπόριμος (spórimos)
• σπόρος (spóros)
• συγκατασπείρω (sunkataspeírō)
• συσπείρω (suspeírō)
• ὑποσπείρω (hupospeírō)

 

Further reading

• σπείρω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “σπείρω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “σπείρω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• G4687 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • beget idem, page 70.
  • bestrew idem, page 76.
  • blaze idem, page 82.
  • bruit idem, page 101.
  • circulate idem, page 132.
  • diffuse idem, page 223.
  • disperse idem, page 236.
  • disseminate idem, page 239.
  • noise abroad idem, page 559.
  • plant idem, page 617.
  • procreate idem, page 644.
  • propagate idem, page 653.
  • report idem, page 697.
  • scatter idem, page 738.
  • sow idem, page 797.
  • spread idem, page 805.

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

σπείρω • (speírō)

1. nominative/accusative/vocative dual of σπεῖρον (speîron)

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈspi.ro/

Verb

σπείρω • (speíro)

1. 1st person singular dependent form of σπέρνω (spérno).