کارِ اجباری اصطلاحی عمومی برای گونه‌های بیگاری است که زندانیان در برخی کشورها در هنگامِ سپری ساختنِ مدتِ حبس، مجبور به انجامِ آن هستند. درجهٔ سختیِ کاری اجباری، بسته به نوعِ کار متفاوت است. معمولاً از زندانیانِ سیاسی، زندانی مذهبی، اسیرانِ جنگی یا مواردِ دیگر در اردوگاه کار اجباری، مزرعه زندان و مستعمره‌ها سوءاستفاده می‌شود.

محکومانِ زن برای کار در یک جاده، از گردن به هم زنجیر شده‌اند. دارالسلام، تانگانیکا ۱۸۹۰–۱۹۲۷.

برپایهٔ گزارشِ سازمان‌های حقوق بشری، هم‌اکنون زندانیان در تمام زندان‌های کره شمالی مجبور به کارِ سخت و اجباری هستند.[۱][۲]

همچنین کاری که بنا بر علایق فردی نباشد و فرد تحت اجبار خارجی (نیاز به پول، وجهه اجتماعی و…) آن را انتخاب کند هم در ردیف کاراجباری در تعریف جامعه‌شناسی کار قرار می‌گیرد. در این نوع کار؛ مشارکین هدفی مشترک ندارند یا هدف مورد نظر آنان آرمان ایشان نیست؛ اما به ظاهر و جهت ترس از تنبیه بران تن در می‌دهند. (فرهادی از این کار به عنوان نوعی از همکاری نام برده‌است)[۳]

جستارهای وابسته

ویرایش

منابع

ویرایش
  1. "Political Prison Camps in North Korea Today" (PDF), Database Center for North Korean Human Rights, pp. 406–428, 15 July 2011, archived from the original (PDF) on 28 February 2013, retrieved 7 February 2014 Chapter 4 Current Status of Compulsory Labor
  2. "North Korea: Political Prison Camps" (PDF). Amnesty International. 4 May 2011. Archived from the original (PDF) on 14 September 2012. Retrieved 24 November 2011.
  3. {{یادکرد کتاب انسان شناسی یاری گری | نام خانوادگی فرهادی | نام مرتضی |

پیوند به بیرون

ویرایش