والرین: تفاوت میان نسخه‌ها
جز اضافه کردن پیوند برای کلمه"شاپور" برچسب‌ها: ویرایشگر دیداری ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
حذف کلمه اضافی برچسب‌ها: ویرایشگر دیداری ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| (۳ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
| full name = '''پوبلیوس لیسینیوس والریانوس''' |
| full name = '''پوبلیوس لیسینیوس والریانوس''' |
||
}} |
}} |
||
'''والِریَن''' ({{IPAc-en|v|ə|ˈ|l|ɪər|i|ən}}; {{Lang-la|Publius Licinius Valerianus Augustus}}<ref>Valerian's full title at his death was IMPERATOR CAESAR PVBLIVS LICINIVS VALERIANVS PIVS FELIX INVICTVS AVGVSTVS GERMANICVS MAXIMVS PONTIFEX MAXIMVS TRIBUNICIAE POTESTATIS VII IMPERATOR I CONSUL IV PATER PATRIAE, "Emperor Caesar Publius Licinus Valerianus, Patriotic, Favored, Unconquered Augustus, Conqueror of the Germans, Chief Priest, seven times Tribune, once Emperor, four times Consul, Father of the Fatherland".</ref>) امپراتور روم که از سال ۲۰۰ تا پس از سال ۲۶۰ زندگی کرد، از سال ۲۵۳ تا ۲۶۰ امپراتور روم بوده‌است. در سال ۲۶۰ [[شاپور یکم]] شاهنشاه [[ساسانیان|ساسانی]] در [[نبرد ادسا]]، والرین امپراتور، [[سناتور]]ها و سربازان وی را اسیر کرد. [[شاپور یکم|شاپور]] به افتخار این پیروزی دستور تراشیدن پیکره‌ای عظیم در دل کوه مهر (رحمت) در [[نقش رستم]] و [[تنگ چوگان]] داد که وی را پیروزمندانه نشسته بر اسب نشان می‌دهد این به گونه ای است که امپراتور شکست خوردهٔ روم فروتنانه در برابر پادشاه پارسی زانو زده‌است؛ همچنین به دستور وی با استفاده از اسرای رومی دستور ساخت «[[پل قدیم دزفول|پل قدیم]]» یا «دژپل» واقع در شهرستان [[دزفول]] ساخته شده‌است. |
'''والِریَن''' ({{IPAc-en|v|ə|ˈ|l|ɪər|i|ən}}; {{Lang-la|Publius Licinius Valerianus Augustus}}<ref>Valerian's full title at his death was IMPERATOR CAESAR PVBLIVS LICINIVS VALERIANVS PIVS FELIX INVICTVS AVGVSTVS GERMANICVS MAXIMVS PONTIFEX MAXIMVS TRIBUNICIAE POTESTATIS VII IMPERATOR I CONSUL IV PATER PATRIAE, "Emperor Caesar Publius Licinus Valerianus, Patriotic, Favored, Unconquered Augustus, Conqueror of the Germans, Chief Priest, seven times Tribune, once Emperor, four times Consul, Father of the Fatherland".</ref>) امپراتور روم که از سال ۲۰۰ تا پس از سال ۲۶۰ زندگی کرد، از سال ۲۵۳ تا ۲۶۰ امپراتور روم بوده‌است. در سال ۲۶۰ [[شاپور یکم]] شاهنشاه [[ساسانیان|ساسانی]] در [[نبرد ادسا]]، والرین امپراتور، [[سناتور]]ها و سربازان وی را اسیر کرد. [[شاپور یکم|شاپور]] به افتخار این پیروزی دستور تراشیدن پیکره‌ای عظیم در دل [[کوه چمگان|کوه مهر (رحمت)]] در [[نقش رستم]] و [[تنگ چوگان]] داد که وی را پیروزمندانه نشسته بر اسب نشان می‌دهد این به گونه ای است که امپراتور شکست خوردهٔ روم فروتنانه در برابر پادشاه پارسی زانو زده‌است؛ همچنین به دستور وی با استفاده از اسرای رومی دستور ساخت «[[پل قدیم دزفول|پل قدیم]]» یا «دژپل» واقع در شهرستان [[دزفول]] ساخته شده‌است. |
||
== چیرگی شاپور یکم بر والرین == |
== چیرگی [[شاپور یکم]] یکم بر والرین == |
||
[[پرونده:Cameo Shapur Valerianus Bab360 CdM Paris.jpg|بندانگشتی|چپ|275px|مُهر [[امپراتوری روم|رومی]] والرین و [[شاپور یکم]] در [[کابینه مدال‌ها|کابینه مدال‌های پاریس]] که بر [[سنگ باباغوری]] دارای رگ‌های سرخ (عقیق یمانی) کنده‌کاری شده‌است.]] |
[[پرونده:Cameo Shapur Valerianus Bab360 CdM Paris.jpg|بندانگشتی|چپ|275px|مُهر [[امپراتوری روم|رومی]] والرین و [[شاپور یکم]] در [[کابینه مدال‌ها|کابینه مدال‌های پاریس]] که بر [[سنگ باباغوری]] دارای رگ‌های سرخ (عقیق یمانی) کنده‌کاری شده‌است.]] |
||
[[پرونده:Naghsh-e rostam, Irán, 2016-09-24, DD 12.jpg|بندانگشتی|275x275پیکسل|[[سنگ‌نگاره پیروزی شاپور بر امپراتوران روم]] در [[نقش رستم]]]] |
[[پرونده:Naghsh-e rostam, Irán, 2016-09-24, DD 12.jpg|بندانگشتی|275x275پیکسل|[[سنگ‌نگاره پیروزی شاپور بر امپراتوران روم]] در [[نقش رستم]]]] |
||
پس از غلبه کردن شاپور یکم ساسانی بر [[ارمنستان]]، وی به انتاکیه یورش برده و آنجا را تصرف می‌کند. والرین، امپراتور روم، پسرش را به غرب فرستاده و خود برای مقابله با ایرانیان راهی شرق می‌شود. وی به سال ۲۵۷ موفق به باز پس‌گیری [[انتاکیه]] شده ولی دو سال بعد پیش از مواجهه با شاپور در اثر [[طاعون]] بسیاری از [[لژیون]]های خود را از دست می‌دهد و در نهایت چندی بعد (در اواخر سال ۲۵۹ یا اوایل ۲۶۰) در [[نبرد ادسا]]، محلی در ترکیه فعلی و شمال انتاکیه) در کشور خود از شاپور شکست خورده، اسیر و در نهایت کشته می‌شود. |
پس از غلبه کردن [[شاپور یکم]] یکم ساسانی بر [[ارمنستان]]، وی به انتاکیه یورش برده و آنجا را تصرف می‌کند. والرین، امپراتور روم، پسرش را به غرب فرستاده و خود برای مقابله با ایرانیان راهی شرق می‌شود. وی به سال ۲۵۷ موفق به باز پس‌گیری [[انتاکیه]] شده ولی دو سال بعد پیش از مواجهه با [[شاپور یکم|شاپور]] در اثر [[طاعون]] بسیاری از [[لژیون]]های خود را از دست می‌دهد و در نهایت چندی بعد (در اواخر سال ۲۵۹ یا اوایل ۲۶۰) در [[نبرد ادسا]]، محلی در ترکیه فعلی و شمال انتاکیه) در کشور خود از [[شاپور یکم|شاپور]] شکست خورده، اسیر و در نهایت کشته می‌شود. |
||
شاپور در [[سنگ‌نوشته شاپور یکم بر کعبه زرتشت|کتیبهٔ کعبهٔ زردشت]] دربارهٔ این جنگ می‌گوید: «سه دیگر که ما به کاره و [[رها|ادسا]] تاختیم و کاره و ادسا را محاصره کرده‌بودیم، قیصر والرین به جنگ ما لشکر کشید». به‌گفتهٔ |
[[شاپور یکم|شاپور]] در [[سنگ‌نوشته شاپور یکم بر کعبه زرتشت|کتیبهٔ کعبهٔ زردشت]] دربارهٔ این جنگ می‌گوید: «سه دیگر که ما به کاره و [[رها|ادسا]] تاختیم و کاره و ادسا را محاصره کرده‌بودیم، قیصر والرین به جنگ ما لشکر کشید». به‌گفتهٔ [[شاپور یکم|شاپور]]، امپراتور روم هفتاد هزار جنگاور از سرزمین‌های رومی با خود آورده‌بود. آنگاه [[شاپور یکم|شاپور]] می‌گوید: «در آن سوی کاره و ادسا جنگی بزرگ با قیصر والرین درگرفت و ما با دست خود قیصر والرین را دستگیر کردیم و دیگر سردارانی که بر این سپاه سالار بودند: پرتوریان پرفکت و سناتورها و صاحب‌منصبان نظامی، همه اسیر گشتد و به پارس فرستاده شدند».<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=راهنمای کتیبه‌های ایرانی میانه (پهلوی- پارتی)|نام=سعید|نام خانوادگی=عریان|پیوند نویسنده=سعید عریان|سال=۱۳۸۲|شهر=تهران|انتشارات=سازمان میراث فرهنگی کشور (پژوهشگاه)|صفحه=۸۰}}</ref> |
||
دربارهٔ چگونگی اسارت والرین نظرات متعددی ابراز شده‌است. علاوه بر روایت شاپور که ادعا می‌کند والرین در میانهٔ نبرد و به دست خود او اسیر شده‌است، دو روایت رومی نیز وجود دارد؛ یک روایت که [[زوسیموس]] آن را بیان می‌کند، این است که والرین تلاش کرد با دادن غرامت و تاوان، شاپور را به صلح راضی کند اما موفق نشد، و در میانهٔ مذاکره اسیر شد. روایت دیگر آن است که والرین با میل و رغبت خود به اسارت درآمده‌است، زیرا در طول اقامتش در ادسا، سربازان رومی به‌دلیل گرسنگی شورش کرده‌بودند. آن‌ها پس از آن شورش به دنبال از بین‌بردن امپراتور بودند؛ و او از ترس شورش سربازان، به سمت ساسانیان فرار کرد زیرا ممکن بود توسط مردم و سربازان کشته شود. در نتیجه، والرین خود و سپاهیانش را تسلیم دشمن کرد.<ref name=":0">{{یادکرد کتاب|نام خانوادگی=جلیلیان|نام=شهرام|کتاب=[[تاریخ تحولات سیاسی ساسانیان]]|سال=۱۳۹۶|ناشر=[[انتشارات سمت|سمت]]|شهر=تهران|شابک=978-600-02-0463-1|عنوان=|صفحه=۸۱}}</ref> |
دربارهٔ چگونگی اسارت والرین نظرات متعددی ابراز شده‌است. علاوه بر روایت شاپور که ادعا می‌کند والرین در میانهٔ نبرد و به دست خود او اسیر شده‌است، دو روایت رومی نیز وجود دارد؛ یک روایت که [[زوسیموس]] آن را بیان می‌کند، این است که والرین تلاش کرد با دادن غرامت و تاوان، [[شاپور یکم|شاپور]] را به صلح راضی کند اما موفق نشد، و در میانهٔ مذاکره اسیر شد. روایت دیگر آن است که والرین با میل و رغبت خود به اسارت درآمده‌است، زیرا در طول اقامتش در ادسا، سربازان رومی به‌دلیل گرسنگی شورش کرده‌بودند. آن‌ها پس از آن شورش به دنبال از بین‌بردن امپراتور بودند؛ و او از ترس شورش سربازان، به سمت ساسانیان فرار کرد زیرا ممکن بود توسط مردم و سربازان کشته شود. در نتیجه، والرین خود و سپاهیانش را تسلیم دشمن کرد.<ref name=":0">{{یادکرد کتاب|نام خانوادگی=جلیلیان|نام=شهرام|کتاب=[[تاریخ تحولات سیاسی ساسانیان]]|سال=۱۳۹۶|ناشر=[[انتشارات سمت|سمت]]|شهر=تهران|شابک=978-600-02-0463-1|عنوان=|صفحه=۸۱}}</ref> |
||
بررسی این سه روایت نشان می‌دهد که روایت شاپور به حقیقت نزدیک‌تر است زیرا علاوه بر آنکه شاپور گزارش این جنگ را بر دیوارهٔ ساختمان کعبهٔ زردشت با سه زبان [[زبان پارسی میانه|فارسی میانه]]، [[زبان پارتی|پارتی]] و [[زبان یونانی|یونانی]] نوشت، در [[نقش رستم|سنگ‌نگارهٔ نقش رستم]] نیز اسیرشدن والرین به‌دست خود را نشان داده‌است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=ایران در شرق باستان|نام=ارنست|نام خانوادگی=هرتسفلد|پیوند نویسنده=ارنست هرتسفلد|ترجمه=[[همایون صنعتی‌زاده]]|انتشارات=پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی|شهر=تهران|صفحه=۳۱۹–۳۲۵|سال=۱۳۸۱}}</ref> |
بررسی این سه روایت نشان می‌دهد که روایت [[شاپور یکم|شاپور]] به حقیقت نزدیک‌تر است زیرا علاوه بر آنکه شاپور گزارش این جنگ را بر دیوارهٔ ساختمان کعبهٔ زردشت با سه زبان [[زبان پارسی میانه|فارسی میانه]]، [[زبان پارتی|پارتی]] و [[زبان یونانی|یونانی]] نوشت، در [[نقش رستم|سنگ‌نگارهٔ نقش رستم]] نیز اسیرشدن والرین به‌دست خود را نشان داده‌است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=ایران در شرق باستان|نام=ارنست|نام خانوادگی=هرتسفلد|پیوند نویسنده=ارنست هرتسفلد|ترجمه=[[همایون صنعتی‌زاده]]|انتشارات=پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی|شهر=تهران|صفحه=۳۱۹–۳۲۵|سال=۱۳۸۱}}</ref> |
||
دربارهٔ سرنوشت والرین، منابع مسیحی اواخر دورهٔ باستان چنین نوشته‌اند که رفتار شاپور با والرین بسیار ستمگرانه و ددمنشانه بوده‌است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=تاریخ سیاسی ساسانیان|نویسنده=[[محمدجواد مشکور]]|سال=۱۳۶۷|شهر=تهران|انتشارات=دنیای کتاب|جلدها=۲|صفحه=۱۹۶}}</ref> [[لاکتانتیوس]] اشاره کرده‌بود که والرین در زمان اسارت و تا پیش از مرگ، مورد توهین و تحقیرهای قابل توجهی واقع شده‌بود، به عنوان نمونه، موظف شده‌بود تا هرگاه شاپور قصد سوارشدن بر روی اسبش را داشت، به‌عنوان پلهٔ انسانی در زیر اسب شاه به شکل چهار زانو قرار بگیرد تا شاه با رفتن بر روی او راحت‌تر سوار بر اسبش شود. براساس ادعای لاکتانتیوس، پس از تحمل بدرفتاری‌های طولانی و تحقیرهایی از این دست، والرین تحملش را از دست داد و از شاپور خواست تا با دریافت غرامت قابل توجهی، وی را رها کند. در پاسخ به جسارت والرین، بر اساس یکی از روایت‌ها، شاپور او را مجبور می‌کند تا طلای مذاب بخورد و در نهایت از عوارض خوردن طلای مذاب کشته می‌شود. دیگر روایت این است که والرین پس از وادار شدن به مصرف طلای مذاب نمی‌میرد، اما شاپور دستور می‌دهد تا پوست او کنده‌شود و پس از پرشدن با کاه، به معبدی منتقل شود.<ref name=":0"/><ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=کتاب تاریخ ایران باستان نوشته حسن پیرنیا، فصل سوم شاهان ساسانی، شاپور یکم، جنگ دوم با روم و اسارت والرین}}</ref> |
دربارهٔ سرنوشت والرین، منابع مسیحی اواخر دورهٔ باستان چنین نوشته‌اند که رفتار شاپور با والرین بسیار ستمگرانه و ددمنشانه بوده‌است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=تاریخ سیاسی ساسانیان|نویسنده=[[محمدجواد مشکور]]|سال=۱۳۶۷|شهر=تهران|انتشارات=دنیای کتاب|جلدها=۲|صفحه=۱۹۶}}</ref> [[لاکتانتیوس]] اشاره کرده‌بود که والرین در زمان اسارت و تا پیش از مرگ، مورد توهین و تحقیرهای قابل توجهی واقع شده‌بود، به عنوان نمونه، موظف شده‌بود تا هرگاه [[شاپور یکم|شاپور]] قصد سوارشدن بر روی اسبش را داشت، به‌عنوان پلهٔ انسانی در زیر اسب شاه به شکل چهار زانو قرار بگیرد تا شاه با رفتن بر روی او راحت‌تر سوار بر اسبش شود. براساس ادعای لاکتانتیوس، پس از تحمل بدرفتاری‌های طولانی و تحقیرهایی از این دست، والرین تحملش را از دست داد و از [[شاپور یکم|شاپور]] خواست تا با دریافت غرامت قابل توجهی، وی را رها کند. در پاسخ به جسارت والرین، بر اساس یکی از روایت‌ها، [[شاپور یکم|شاپور]] او را مجبور می‌کند تا طلای مذاب بخورد و در نهایت از عوارض خوردن طلای مذاب کشته می‌شود. دیگر روایت این است که والرین پس از وادار شدن به مصرف طلای مذاب نمی‌میرد، اما [[شاپور یکم|شاپور]] دستور می‌دهد تا پوست او کنده‌شود و پس از پرشدن با کاه، به معبدی منتقل شود.<ref name=":0"/><ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=کتاب تاریخ ایران باستان نوشته حسن پیرنیا، فصل سوم شاهان ساسانی، شاپور یکم، جنگ دوم با روم و اسارت والرین}}</ref> |
||
والرین مسیحی‌ستیز بود و همین امر باعث شده تا این منابع برای این‌که سرنوشت شوم دشمنان [[مسیحیت]] را نشان دهند داستان‌هایی با شاخ‌وبرگ‌های بسیار دربارهٔ رفتار سخت‌گیرانهٔ شاپور با والرین را روایت کنند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=تاریخ مردم ایران (۱)؛ ایران قبل از اسلام|نویسنده=[[عبدالحسین زرین‌کوب]]|سال=۱۳۷۳|شهر=تهران|انتشارات=مؤسسهٔ انتشاراتی امیرکبیر|صفحه=۴۳۰}}</ref> والرین تا پیش از اسارت، باورمندان مسیحی و رهبران جامعهٔ مسیحی روم را تارومار کرده‌بود و با توجه به تعلق لاکتانتیوس به باورهای مسیحیت و تلاش وی بر تأثیرگذاری بر [[کنستانتین یکم]] با تعریف عاقبت تراژیک والرین، که نشان از تحقیر بی‌سابقهٔ امپراتور ضدمسیحی روم توسط دشمنان تاریخی رومی‌ها داشت، به‌عنوان منبع اصلی و بی‌طرف حوادث، مورد شک است و این گزارش‌ها به‌دلیل آنکه منبع آن‌ها غرض‌ورزی مذهبی داشته‌اند نمی‌تواند درست باشد.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=The Roman Empire at Bay AD 180–395|نویسنده=Potter, David S.|انتشارات=Routledge|سال=2004|زبان=en}}</ref> |
والرین مسیحی‌ستیز بود و همین امر باعث شده تا این منابع برای این‌که سرنوشت شوم دشمنان [[مسیحیت]] را نشان دهند داستان‌هایی با شاخ‌وبرگ‌های بسیار دربارهٔ رفتار سخت‌گیرانهٔ [[شاپور یکم|شاپور]] با والرین را روایت کنند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=تاریخ مردم ایران (۱)؛ ایران قبل از اسلام|نویسنده=[[عبدالحسین زرین‌کوب]]|سال=۱۳۷۳|شهر=تهران|انتشارات=مؤسسهٔ انتشاراتی امیرکبیر|صفحه=۴۳۰}}</ref> والرین تا پیش از اسارت، باورمندان مسیحی و رهبران جامعهٔ مسیحی روم را تارومار کرده‌بود و با توجه به تعلق لاکتانتیوس به باورهای مسیحیت و تلاش وی بر تأثیرگذاری بر [[کنستانتین یکم]] با تعریف عاقبت تراژیک والرین، که نشان از تحقیر بی‌سابقهٔ امپراتور ضدمسیحی روم توسط دشمنان تاریخی رومی‌ها داشت، به‌عنوان منبع اصلی و بی‌طرف حوادث، مورد شک است و این گزارش‌ها به‌دلیل آنکه منبع آن‌ها غرض‌ورزی مذهبی داشته‌اند نمی‌تواند درست باشد.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=The Roman Empire at Bay AD 180–395|نویسنده=Potter, David S.|انتشارات=Routledge|سال=2004|زبان=en}}</ref> |
||
== جستارهای وابسته == |
== جستارهای وابسته == |
||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۵۲
| والرین | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 سردیس والرین | |||||
| امپراتور روم | |||||
| سلطنت | ۲۲ اکتبر ۲۵۳ – بهار ۲۶۰ | ||||
| پیشین | آئمیلیانوس | ||||
| جانشین | گالینوس (به‌تنهایی) | ||||
| شریک امپراتوری | گالینوس | ||||
| زاده | ح. ۱۹۹ | ||||
| درگذشته | پس از ۲۶۰ یا ۲۶۴ بیشاپور یا جندی‌شاپور | ||||
| همسر(ان) | مارینیانا کورنلیا گالونیا | ||||
| فرزند(ان) | گالینوس والرین کوچک | ||||
| |||||
والِریَن (/vəˈlɪəriən/; لاتین: Publius Licinius Valerianus Augustus[۱]) امپراتور روم که از سال ۲۰۰ تا پس از سال ۲۶۰ زندگی کرد، از سال ۲۵۳ تا ۲۶۰ امپراتور روم بوده‌است. در سال ۲۶۰ شاپور یکم شاهنشاه ساسانی در نبرد ادسا، والرین امپراتور، سناتورها و سربازان وی را اسیر کرد. شاپور به افتخار این پیروزی دستور تراشیدن پیکره‌ای عظیم در دل کوه مهر (رحمت) در نقش رستم و تنگ چوگان داد که وی را پیروزمندانه نشسته بر اسب نشان می‌دهد این به گونه ای است که امپراتور شکست خوردهٔ روم فروتنانه در برابر پادشاه پارسی زانو زده‌است؛ همچنین به دستور وی با استفاده از اسرای رومی دستور ساخت «پل قدیم» یا «دژپل» واقع در شهرستان دزفول ساخته شده‌است.
پس از غلبه کردن شاپور یکم یکم ساسانی بر ارمنستان، وی به انتاکیه یورش برده و آنجا را تصرف می‌کند. والرین، امپراتور روم، پسرش را به غرب فرستاده و خود برای مقابله با ایرانیان راهی شرق می‌شود. وی به سال ۲۵۷ موفق به باز پس‌گیری انتاکیه شده ولی دو سال بعد پیش از مواجهه با شاپور در اثر طاعون بسیاری از لژیونهای خود را از دست می‌دهد و در نهایت چندی بعد (در اواخر سال ۲۵۹ یا اوایل ۲۶۰) در نبرد ادسا، محلی در ترکیه فعلی و شمال انتاکیه) در کشور خود از شاپور شکست خورده، اسیر و در نهایت کشته می‌شود.
شاپور در کتیبهٔ کعبهٔ زردشت دربارهٔ این جنگ می‌گوید: «سه دیگر که ما به کاره و ادسا تاختیم و کاره و ادسا را محاصره کرده‌بودیم، قیصر والرین به جنگ ما لشکر کشید». به‌گفتهٔ شاپور، امپراتور روم هفتاد هزار جنگاور از سرزمین‌های رومی با خود آورده‌بود. آنگاه شاپور می‌گوید: «در آن سوی کاره و ادسا جنگی بزرگ با قیصر والرین درگرفت و ما با دست خود قیصر والرین را دستگیر کردیم و دیگر سردارانی که بر این سپاه سالار بودند: پرتوریان پرفکت و سناتورها و صاحب‌منصبان نظامی، همه اسیر گشتد و به پارس فرستاده شدند».[۲]
دربارهٔ چگونگی اسارت والرین نظرات متعددی ابراز شده‌است. علاوه بر روایت شاپور که ادعا می‌کند والرین در میانهٔ نبرد و به دست خود او اسیر شده‌است، دو روایت رومی نیز وجود دارد؛ یک روایت که زوسیموس آن را بیان می‌کند، این است که والرین تلاش کرد با دادن غرامت و تاوان، شاپور را به صلح راضی کند اما موفق نشد، و در میانهٔ مذاکره اسیر شد. روایت دیگر آن است که والرین با میل و رغبت خود به اسارت درآمده‌است، زیرا در طول اقامتش در ادسا، سربازان رومی به‌دلیل گرسنگی شورش کرده‌بودند. آن‌ها پس از آن شورش به دنبال از بین‌بردن امپراتور بودند؛ و او از ترس شورش سربازان، به سمت ساسانیان فرار کرد زیرا ممکن بود توسط مردم و سربازان کشته شود. در نتیجه، والرین خود و سپاهیانش را تسلیم دشمن کرد.[۳]
بررسی این سه روایت نشان می‌دهد که روایت شاپور به حقیقت نزدیک‌تر است زیرا علاوه بر آنکه شاپور گزارش این جنگ را بر دیوارهٔ ساختمان کعبهٔ زردشت با سه زبان فارسی میانه، پارتی و یونانی نوشت، در سنگ‌نگارهٔ نقش رستم نیز اسیرشدن والرین به‌دست خود را نشان داده‌است.[۴]
دربارهٔ سرنوشت والرین، منابع مسیحی اواخر دورهٔ باستان چنین نوشته‌اند که رفتار شاپور با والرین بسیار ستمگرانه و ددمنشانه بوده‌است.[۵] لاکتانتیوس اشاره کرده‌بود که والرین در زمان اسارت و تا پیش از مرگ، مورد توهین و تحقیرهای قابل توجهی واقع شده‌بود، به عنوان نمونه، موظف شده‌بود تا هرگاه شاپور قصد سوارشدن بر روی اسبش را داشت، به‌عنوان پلهٔ انسانی در زیر اسب شاه به شکل چهار زانو قرار بگیرد تا شاه با رفتن بر روی او راحت‌تر سوار بر اسبش شود. براساس ادعای لاکتانتیوس، پس از تحمل بدرفتاری‌های طولانی و تحقیرهایی از این دست، والرین تحملش را از دست داد و از شاپور خواست تا با دریافت غرامت قابل توجهی، وی را رها کند. در پاسخ به جسارت والرین، بر اساس یکی از روایت‌ها، شاپور او را مجبور می‌کند تا طلای مذاب بخورد و در نهایت از عوارض خوردن طلای مذاب کشته می‌شود. دیگر روایت این است که والرین پس از وادار شدن به مصرف طلای مذاب نمی‌میرد، اما شاپور دستور می‌دهد تا پوست او کنده‌شود و پس از پرشدن با کاه، به معبدی منتقل شود.[۳][۶]
والرین مسیحی‌ستیز بود و همین امر باعث شده تا این منابع برای این‌که سرنوشت شوم دشمنان مسیحیت را نشان دهند داستان‌هایی با شاخ‌وبرگ‌های بسیار دربارهٔ رفتار سخت‌گیرانهٔ شاپور با والرین را روایت کنند.[۷] والرین تا پیش از اسارت، باورمندان مسیحی و رهبران جامعهٔ مسیحی روم را تارومار کرده‌بود و با توجه به تعلق لاکتانتیوس به باورهای مسیحیت و تلاش وی بر تأثیرگذاری بر کنستانتین یکم با تعریف عاقبت تراژیک والرین، که نشان از تحقیر بی‌سابقهٔ امپراتور ضدمسیحی روم توسط دشمنان تاریخی رومی‌ها داشت، به‌عنوان منبع اصلی و بی‌طرف حوادث، مورد شک است و این گزارش‌ها به‌دلیل آنکه منبع آن‌ها غرض‌ورزی مذهبی داشته‌اند نمی‌تواند درست باشد.[۸]
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ Valerian's full title at his death was IMPERATOR CAESAR PVBLIVS LICINIVS VALERIANVS PIVS FELIX INVICTVS AVGVSTVS GERMANICVS MAXIMVS PONTIFEX MAXIMVS TRIBUNICIAE POTESTATIS VII IMPERATOR I CONSUL IV PATER PATRIAE, "Emperor Caesar Publius Licinus Valerianus, Patriotic, Favored, Unconquered Augustus, Conqueror of the Germans, Chief Priest, seven times Tribune, once Emperor, four times Consul, Father of the Fatherland".
- ↑ عریان، سعید (۱۳۸۲). راهنمای کتیبه‌های ایرانی میانه (پهلوی- پارتی). تهران: سازمان میراث فرهنگی کشور (پژوهشگاه). ص. ۸۰.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ جلیلیان، شهرام (۱۳۹۶). تاریخ تحولات سیاسی ساسانیان. تهران: سمت. ص. ۸۱. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۰۲-۰۴۶۳-۱.
- ↑ هرتسفلد، ارنست (۱۳۸۱). ایران در شرق باستان. ترجمهٔ همایون صنعتی‌زاده. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی. ص. ۳۱۹–۳۲۵.
- ↑ محمدجواد مشکور (۱۳۶۷). تاریخ سیاسی ساسانیان. ج. ۲ جلد. تهران: دنیای کتاب. ص. ۱۹۶.
- ↑ کتاب تاریخ ایران باستان نوشته حسن پیرنیا، فصل سوم شاهان ساسانی، شاپور یکم، جنگ دوم با روم و اسارت والرین.
- ↑ عبدالحسین زرین‌کوب (۱۳۷۳). تاریخ مردم ایران (۱)؛ ایران قبل از اسلام. تهران: مؤسسهٔ انتشاراتی امیرکبیر. ص. ۴۳۰.
- ↑ Potter, David S. (2004). The Roman Empire at Bay AD 180–395 (به انگلیسی). Routledge.
- افراد جنگهای ایران–روم
- افراد جنگهای ساسانیان و روم
- امپراتوران روم ایزدانگاشته
- امپراتوران روم مقتول
- امپراتوران روم
- امپراتوران رومی سده ۳ (میلادی)
- بحران سده ۳ (میلادی)
- پادشاهان زندانی و بازداشتشده در جنگ
- خاندان لیکینیا
- درگذشتگان دهه ۲۶۰ (میلادی)
- زادگان ۲۰۰ (میلادی)
- زندانیان و بازداشتیان شاهنشاهی ساسانی
- کنسولهای امپراتوری روم