ویبرافون
 | |
| کوبه‌ای | |
|---|---|
| طبقه‌بندی | کوبه‌ای |
| هورن‌بوستل-زاکس | ۱۱۱٫۲۲۲ (Directly struck خودصداها) |
| مخترع(ها) | هنری اشلوتر |
| توسعه | ۱۹۲۷ |
| گسترۀ صوتی | |
 | |
| سازهای مرتبط | |
| ماریمبا، زیلوفون، گلوکن‌اشپیل | |
| نوازندگان | |
| گری برتون، لایونل همپتون، استفون هریس، بابی هاچرسن، میلت جکسون، جو لاک، استیو نلسون، تیتو پوئنته، پاسکال شوماخر، دیو سمیوئلز، Cal Tjader، تامی ویگ، وارن ولف، روی آیرس | |
| سازندگان | |
| Musser, یاماها، Adams Musical Instruments, Saito | |
ویبرافون سازی از خانوادهٔ سازهای کوبه‌ای است.
شکل ویبرافون شبیه به سازهای زیلوفون و ماریمبا است، با این تفاوت که قطعه‌های آن از جنس آلومینیوم هستند. این قطعه‌ها طول‌های متفاوت دارند و به همین دلیل، نُت‌های گوناگون را اجرا می‌کنند. ویبرافون می‌تواند مانند پیانو دارای پدال باشد.
ویژگی
سازی است جدیدتر و شبیه زیلوفون که ریشه‌ای آفریقایی دارد. در زیر هر نوار آلومینیومی لوله‌ای فلزی قرار دارد که ارتعاش صدای وارد آمده بر نوار آلومینیومی را تقویت می‌کند و در ابتدای هر لوله دریچه‌ای است که در محور خود می‌چرخد و هوای داخل لوله را باز و بسته می‌کند.[۱]
پانویس
- ↑ پرویز منصوری (۱۳۵۵). سازشناسی. انتشارات فرهگ و هنر. ص. ص ۱۶۴.
منابع
- Wikipedia contributors, "Vibraphone," Wikipedia, The Free Encyclopedia, http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Vibraphone&oldid=266965423 (accessed February ۴، ۲۰۰۹).
پیوند به بیرون
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ ویبرافون موجود است.
| کتابخانه‌های ملی | |
|---|---|
| سایر | |
