ابوا دامور: تفاوت میان نسخه‌ها
MBozorgmehr (بحث | مشارکتها) جز ابزار پیوندساز: افزودن پیوند قمیش (موسیقی) به متن |
جزبدون خلاصۀ ویرایش برچسب‌ها: ویرایشگر دیداری ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| (۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:Oboen, modern+hist.jpg|بندانگشتی|نمایی از ساختار دو‌نوع ساز '''ابوا دامور'''.{{سخ}}(ساز بالایی در [[دوران مدرن]] ساخته‌شده، ساز پایینی مرتبط با [[دوره باروک|دورهٔ باروک]] است.)|346x346پیکسل]] |
|||
'''ابوا دامور''' (به ایتالیایی: Oboe d'amore و به معنی «ابوای عشق»<ref>[http://dictionary.reference.com/browse/oboe+d%27amore oboe d'amore] از بخش لغتنامهٔ وبگاه [http://dictionary.reference.com/ رفرنس]</ref>) یک ساز بادی از گروه [[قمیش مضاعف|دو قمیشی]] و از خانوادهٔ [[ابوا]] است و گونهٔ صدای آن در بازهٔ [[آلتو]] و [[مزو سوپرانو]] قرار دارد. انگشت‌گذاری این ساز به مانند ابوا و صدای آن نسبت به ابوا نرم، آرام و ظریف است ولی کیفیت صداهای اوج آن قابل پذیرش نیست. طول لولهٔ صوتی ابوا دامور نزدیک به ۶۵ [[سانتی‌متر]] و انتهای آن به شکل [[وافور]] است. این ساز، در [[لا (نت موسیقی)|لا]] و به اندازهٔ یک [[سوم کوچک]] پایین‌تر از ابوا کوک می‌شود. |
'''ابوا دامور''' (به ایتالیایی: Oboe d'amore و به معنی «ابوای عشق»<ref>[http://dictionary.reference.com/browse/oboe+d%27amore oboe d'amore] از بخش لغتنامهٔ وبگاه [http://dictionary.reference.com/ رفرنس]</ref>) یک [[سازهای بادی|ساز بادی]] از گروه [[قمیش مضاعف|دو قمیشی]] و از خانوادهٔ [[ابوا]] است و گونهٔ صدای آن در بازهٔ [[آلتو]] و [[مزو سوپرانو]] قرار دارد. انگشت‌گذاری این ساز به مانند ابوا و صدای آن نسبت به ابوا نرم، آرام و ظریف است ولی کیفیت صداهای اوج آن قابل پذیرش نیست. طول لولهٔ صوتی ابوا دامور نزدیک به ۶۵ [[سانتی‌متر]] و انتهای آن به شکل [[وافور]] است. این ساز، در [[لا (نت موسیقی)|لا]] و به اندازهٔ یک [[سوم کوچک]] پایین‌تر از ابوا کوک می‌شود. |
||
از جمله موسیقی‌دانانی که ساز ابوا دامور را در آثار خود به کاربرده‌اند [[یوهان سباستین باخ]] و [[ریشارد اشتراوس]] هستند. |
از جمله [[موسیقی‌دان|موسیقی‌دانانی]] که ساز ابوا دامور را در آثار خود به کاربرده‌اند [[یوهان سباستین باخ]] و [[ریشارد اشتراوس]] هستند. |
||
== تاریخچه == |
== تاریخچه == |
||
ابوا دامور برای اولین بار در سال ۱۷۱۷ توسط [[کریستف گراپنر]] استفاده شد. در دورهٔ [[باروک]]، دیگر سازهای این خانواده همچون [[اوبوئه داکاچا]] نیز مورد استفاده بودند که سپس همگی جای خود را به [[کر آنگله]] دادند. ابوا دامور توسط [[یوهان سباستین باخ]]، [[جورج فیلیپ تلمان]] و [[هاینریش استوزل]] مورد استفاده بوده‌است. آخرین موسیقی‌دانی که در قرن ۱۸ این ساز را به‌کار برد، [[کارل دیترز وان دیترزدورف]] بود و پس از آن تا نیمهٔ دوم قرن ۱۹ از این ساز استفاده نمی‌شد. در آن زمان [[ریشارد اشتراوس]] و [[شارل کوکلن]] و چند موسیقی‌دان دیگر از این ساز در آثارشان استفاده کردند. |
ابوا دامور برای اولین بار در سال ۱۷۱۷ توسط [[کریستف گراپنر]] استفاده شد. در دورهٔ [[باروک]]، دیگر سازهای این خانواده همچون [[اوبوئه داکاچا]] نیز مورد استفاده بودند که سپس همگی جای خود را به [[کر آنگله]] دادند. ابوا دامور توسط [[یوهان سباستین باخ]]، [[جورج فیلیپ تلمان]] و [[هاینریش استوزل]] مورد استفاده بوده‌است. آخرین موسیقی‌دانی که در قرن ۱۸ این ساز را به‌کار برد، [[کارل دیترز وان دیترزدورف]] بود و پس از آن تا نیمهٔ دوم قرن ۱۹ از این ساز استفاده نمی‌شد. در آن زمان [[ریشارد اشتراوس]] و [[شارل کوکلن]] و چند [[موسیقی‌دان]] دیگر از این ساز در آثارشان استفاده کردند. |
||
== ساختار ساز == |
== ساختار ساز == |
||
بدنهٔ ابوا دامور معمولاً از چوب‌های سخت ساخته می‌شود و کلیدها [[فلز]]ی هستند تا [[انگشت‌گذاری]] را آسان کنند. ابوا دامور کمی از ابوای معمولی بزرگ‌تر است. |
بدنهٔ ابوا دامور معمولاً از چوب‌های سخت ساخته می‌شود و کلیدها [[فلز]]ی هستند تا [[انگشت‌گذاری]] را آسان کنند. ابوا دامور کمی از ابوای معمولی بزرگ‌تر است. |
||
دهانهٔ این ساز (همانند بیشتر سازهای خانوادهٔ ابوا) دارای دو قمیش مستطیلی کوچک است که در کنار یکدیگر قرار داشته و به هم وصل شده‌اند، که هوای دمیده شده توسط نوازنده از بین [[قمیش (موسیقی)|قمیش]]ها عبور کرده |
دهانهٔ این ساز (همانند بیشتر سازهای خانوادهٔ ابوا) دارای دو قمیش مستطیلی کوچک است که در کنار یکدیگر قرار داشته و به هم وصل شده‌اند، که هوای دمیده شده توسط نوازنده از بین [[قمیش (موسیقی)|قمیش]]ها عبور کرده و آنها را به [[ارتعاش]] درمی‌آورد و در نتیجه صدای ساز تولید می‌شود. |
||
== پانویس == |
== پانویس == |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۱: | ||
| صفحه = |
| صفحه = |
||
| زبان = انگلیسی |
| زبان = انگلیسی |
||
| نشانی بایگانی = |
| نشانی بایگانی = https://web.archive.org/web/20110522164652/http://cc.oulu.fi/~tjamsa/damore.html |
||
| تاریخ بایگانی = |
| تاریخ بایگانی = ۲۲ مه ۲۰۱۱ |
||
| نقل قول = |
| نقل قول = |
||
| dead-url = yes |
|||
}} |
}} |
||
* {{یادکرد وب |
* {{یادکرد وب |
||
| خط ۷۲: | خط ۷۴: | ||
| نقل قول = |
| نقل قول = |
||
}} |
}} |
||
{{سازهای موسیقی}} |
{{سازهای موسیقی}} |
||
{{موسیقی-خرد}} |
{{موسیقی-خرد}} |
||
[[رده:سازهای انتقالی در لا]] |
|||
[[رده:سازهای بادی چوبی]] |
[[رده:سازهای بادی چوبی]] |
||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۲:۳۴
(ساز بالایی در دوران مدرن ساخته‌شده، ساز پایینی مرتبط با دورهٔ باروک است.)
ابوا دامور (به ایتالیایی: Oboe d'amore و به معنی «ابوای عشق»[۱]) یک ساز بادی از گروه دو قمیشی و از خانوادهٔ ابوا است و گونهٔ صدای آن در بازهٔ آلتو و مزو سوپرانو قرار دارد. انگشت‌گذاری این ساز به مانند ابوا و صدای آن نسبت به ابوا نرم، آرام و ظریف است ولی کیفیت صداهای اوج آن قابل پذیرش نیست. طول لولهٔ صوتی ابوا دامور نزدیک به ۶۵ سانتی‌متر و انتهای آن به شکل وافور است. این ساز، در لا و به اندازهٔ یک سوم کوچک پایین‌تر از ابوا کوک می‌شود.
از جمله موسیقی‌دانانی که ساز ابوا دامور را در آثار خود به کاربرده‌اند یوهان سباستین باخ و ریشارد اشتراوس هستند.
تاریخچه
[ویرایش]ابوا دامور برای اولین بار در سال ۱۷۱۷ توسط کریستف گراپنر استفاده شد. در دورهٔ باروک، دیگر سازهای این خانواده همچون اوبوئه داکاچا نیز مورد استفاده بودند که سپس همگی جای خود را به کر آنگله دادند. ابوا دامور توسط یوهان سباستین باخ، جورج فیلیپ تلمان و هاینریش استوزل مورد استفاده بوده‌است. آخرین موسیقی‌دانی که در قرن ۱۸ این ساز را به‌کار برد، کارل دیترز وان دیترزدورف بود و پس از آن تا نیمهٔ دوم قرن ۱۹ از این ساز استفاده نمی‌شد. در آن زمان ریشارد اشتراوس و شارل کوکلن و چند موسیقی‌دان دیگر از این ساز در آثارشان استفاده کردند.
ساختار ساز
[ویرایش]بدنهٔ ابوا دامور معمولاً از چوب‌های سخت ساخته می‌شود و کلیدها فلزی هستند تا انگشت‌گذاری را آسان کنند. ابوا دامور کمی از ابوای معمولی بزرگ‌تر است.
دهانهٔ این ساز (همانند بیشتر سازهای خانوادهٔ ابوا) دارای دو قمیش مستطیلی کوچک است که در کنار یکدیگر قرار داشته و به هم وصل شده‌اند، که هوای دمیده شده توسط نوازنده از بین قمیش‌ها عبور کرده و آنها را به ارتعاش درمی‌آورد و در نتیجه صدای ساز تولید می‌شود.
پانویس
[ویرایش]- ↑ oboe d'amore از بخش لغتنامهٔ وبگاه رفرنس
منابع
[ویرایش]- Timo Jämsä (1996). "Oboe d'amore" (به انگلیسی). دانشگاه اولو. Archived from the original on 22 May 2011. Retrieved 21 July 2011.
- Anna Pollard. "Oboe D'amore" (به انگلیسی). The Oboe Site. Retrieved 21 جولای 2011.
{{cite web}}: Check date values in:|تاریخ بازدید=(help) - Catherine Schmidt-Jones (۱۴ دسامبر ۲۰۰۵). "The Oboe and its Relatives" (به انگلیسی). Connexions (cnx.org). Retrieved 20 June 2011.
 | این یک مقالهٔ خرد موسیقی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |