ابوا دامور: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده

درخط

نسخهٔ ‏۲۱ ژوئیهٔ ۲۰۱۱، ساعت ۱۲:۴۱

ابوا دامور (به ایتالیایی: Oboe d'amore و به معنی «ابوای عشق» ^[۱]) یک ساز بادی از گروه دو قمیشی و از خانوادهٔ ابوا است و گونهٔ صدای آن در بازهٔ آلتو و مزو سوپرانو قرار دارد. انگشت‌گذاری این ساز به مانند ابوا و صدای آن نسبت به ابوا نرم، آرام و ظریف است و کیفیت صداهای اوج آن قابل پدیرش نیست. طول لولهٔ صوتی ابوا دامور نزدیک به ۶۵ سانتی‌متر و انتهای آن به شکل وافور است. این ساز در لا به اندازهٔ یک سوم کوچک پایین‌تر از ابوا کوک می‌شود.

از جمله کسانی که ساز ابوا دامور را در آثار خود به کاربرده‌اند یوهان سباستین باخ و ریشارد اشتراوس هستند.

تاریخچه

ساز ابوا دامور برای اولین بار در سال ۱۷۱۷ توسط کریستف گراپنر استفاده شد. در دورهٔ باروک، دیگر سازهای این خانواده همچون اوبوئه داکاچا نیز مورد استفاده بودند که سپس همگی جای خود را به کر آنگله دادند. ابوا دامور توسط یوهان سباستین باخ، جورج فیلیپ تلمان و هاینریش استوزل مورد استفاده بوده‌است. آخرن موسیقی‌دانی که در قرن ۱۸ این ساز را به‌کار برد، کارل دیترز وان دیترزدورف بود و پس از آن تا نیمهٔ دوم قرن ۱۹ از این ساز استفاده نمی‌شد. در آن زمان ریشارد اشتراوس و شارل کوکلن و چند موسیقی‌دان دیگر از این ساز در آثارشان استفاده کردند.

پانویس

↑ oboe d'amore از بخش لغتنامهٔ وبگاه رفرنس

[1] 'amore از بخش لغتنامهٔ وبگاه رفرنس

[۱]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
 {{در دست ویرایش ۲|ماه=ژوئیه|روز=۲۱|سال=۲۰۱۱|چند = 2}}{{Nobots}}
+'''ابوا دامور''' (به ایتالیایی: Oboe d'amore و به معنی «ابوای عشق»
-'''ابوا دامور''' {{ایتالیایی|Oboe d'amore}} یک ساز بادی از گروه [[قمیش مضاعف|دو قمیشی]] و از خانوادهٔ [[ابوا]] است و گونهٔ صدای آن در بازهٔ [[آلتو]] و [[مزو سوپرانو]] قرار دارد. انگشت‌گذاری این ساز به مانند ابوا و صدای آن نسبت به ابوا نرم، آرام و ظریف است و کیفیت صداهای اوج آن قابل پدیرش نیست. طول لولهٔ صوتی ابوا دامور نزدیک به ۶۵ [[سانتی‌متر]] و انتهای آن به شکل [[وافور]] است. این ساز در [[لا (نت موسیقی)|لا]] به اندازهٔ یک [[سوم کوچک]] پایین‌تر از ابوا کوک می‌شود.
+<ref>[http://dictionary.reference.com/browse/oboe+d%27amore oboe d'amore] از بخش لغتنامهٔ وبگاه [http://dictionary.reference.com رفرنس]</ref>) یک ساز بادی از گروه [[قمیش مضاعف|دو قمیشی]] و از خانوادهٔ [[ابوا]] است و گونهٔ صدای آن در بازهٔ [[آلتو]] و [[مزو سوپرانو]] قرار دارد. انگشت‌گذاری این ساز به مانند ابوا و صدای آن نسبت به ابوا نرم، آرام و ظریف است و کیفیت صداهای اوج آن قابل پدیرش نیست. طول لولهٔ صوتی ابوا دامور نزدیک به ۶۵ [[سانتی‌متر]] و انتهای آن به شکل [[وافور]] است. این ساز در [[لا (نت موسیقی)|لا]] به اندازهٔ یک [[سوم کوچک]] پایین‌تر از ابوا کوک می‌شود.
 از جمله کسانی که ساز ابوا دامور را در آثار خود به کاربرده‌اند [[یوهان سباستین باخ]] و [[ریشارد اشتراوس]] هستند.
+== تاریخچه ==
+ساز ابوا دامور برای اولین بار در سال ۱۷۱۷ توسط [[کریستف گراپنر]] استفاده شد. در دورهٔ [[باروک]]، دیگر سازهای این خانواده همچون [[اوبوئه داکاچا]] نیز مورد استفاده بودند که سپس همگی جای خود را به [[کر آنگله]] دادند. ابوا دامور توسط [[یوهان سباستین باخ]]، [[جورج فیلیپ تلمان]] و [[هاینریش استوزل]] مورد استفاده بوده‌است. آخرن موسیقی‌دانی که در قرن ۱۸ این ساز را به‌کار برد، [[کارل دیترز وان دیترزدورف]] بود و پس از آن تا نیمهٔ دوم قرن ۱۹ از این ساز استفاده نمی‌شد. در آن زمان [[ریشارد اشتراوس]] و [[شارل کوکلن]] و چند موسیقی‌دان دیگر از این ساز در آثارشان استفاده کردند.
+== پانویس ==
+{{پانویس}}
 [[en:Oboe d'amore]]