ศาสนาบาไฮ

สำนักงานสภายุติธรรมสากล องค์กรซึ่งปกครองดูแลบาไฮทั้งปวง ตั้งอยู่ที่ไฮฟา, ประเทศอิสราเอล

ศาสนาบาไฮ หรือ ลัทธิบาไฮ (อังกฤษ: Baháʼí Faith; /bəˈhɑːiː, bəˈhaɪ/; เปอร์เซีย: بهائی Bahāʼi) เป็นศาสนาที่สอนคุณค่าอันเป็นสาระสำคัญของศาสนาทั้งปวง และเอกภาพของผู้คนทั้งปวง พระบะฮาอุลลอฮ์ก่อตั้งขึ้นในปี 1863 โดยเริ่มต้นเติบโตในแถบเปอร์เซียและบางส่วนของตะวันออกกลาง ที่ซึ่งมีการลงโทษศาสนิกชนอยู่ตลอดนับตั้งแต่การตั้งศาสนา มีการประมาณการณ์ว่ามีผู้นับถือศาสนาบาไฮอยู่ราว 5 ถึง 8 ล้านคน เรียกว่าศาสนิกชนบาไฮ (Baháʼís) กระจายอยู่ตามประเทศและเขตการปกครองส่วนใหญ่ของโลก

ศาสนาบาไฮมีบุคคลสำคัญอยู่สามบุคคล คือ พระบาบ (1819–1850) ที่เชื่อว่าเป็นผู้นำข่าวดีมาประกาศ (herald) สอนว่าพระเป็นเจ้าจะทรงส่งผู้เผยพระวจนะเช่นเดียวกับพระเยซูหรือมูฮัมหมัดมา ในท้ายที่สุด พระบาบได้ถูกเจ้าหน้าที่ของอิหร่านลงโทษในปี 1850; พระบะฮาอุลลอฮ์ (1817–1892) ผู้ซึ่งอ้างว่าเป็นศาสดาพยากรณ์ในปี 1863 และสุดท้ายถูกขับไล่และจำคุกเป็นเวลาส่วนใหญ่ของช่วงชีวิตเขา; และบุตรชายของบาฮาอุลเลาะห์ พระอับดุลบะฮาอ์ (1844–1921) ผู้ถูกปล่อยเป็นอิสระจากการจองจำในปี 1908 และเดินทางไปสอนความเชื่อตามในยุโรปและอเมริกา ภายหลังการเสียชีวิตของท่านในปี 1921 หลานชายของท่าน Shoghi Effendi (1897–1957) ได้ขึ้นดำรงตำแหน่งผู้นำของบาไฮ ทุก ๆ ปี ชาวบาไฮทั่วโลกจะมีการเลือกตั้งสภาจิตวิญญาณระดับท้องถิ่น ภูมิภาค และประจำชาติ และทุก ๆ ห้าปี สมาชิกทุกคนของสภาจิตวิญญาณประจำชาติจะเลือกตั้งผู้แทนสภายุติธรรมสากล ประกอบด้วยสมาชิกเก้าคน ผู้เป็นผู้ดูแลสูงสุดของชุมชนบาไฮทั่วโลก ตั้งอยู่ที่เมืองไฮฟา ประเทศอิสราเอล ใกล้กับสักการสถานพระบาบ

คำสอนของบาไฮมีหลายส่วนที่คล้ายคึงกับคำสอนของศาสนาเอกเทวนิยมอื่น: พระเป็นเจ้า มีอยู่พระองค์เดียว และทรงมีพลังอำนาจสูงสุด อย่างไรก็ตาม บาฮาอุลเลาะห์ได้สอนว่าศาสนานั้นจะถูกเปิดเผยออกตามลำดับและอย่างก้าวหน้าโดยพระผู้สำแดงองค์ของพระเป็นเจ้า คือศาสดาศาสนาหลักของโลก โดยมีพระกฤษณะ, พระโคตมพุทธเจ้า, พระเยซู และมุฮัมมัด เป็นองค์ล่าสุด ตามด้วยพระบาบและพระบะฮาอุลลอฮ์ ศาสนาบาไฮเชื่อว่าศาสนาหลักของโลกล้วนมีความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันในเชิงเป้าหมายในระดับพื้นฐาน แต่มีความต่างกันที่การปฏิบัติและการตีความ ศาสนาบาไฮยังให้ความสำคัญสูงมากกับเอกภาพของมนุษยชาติ, การแสดงออกอย่างเปิดเผยซึ่งการไม่ยอมรับการเหยียดสีผิว และ ชาตินิยม ทุกกรณี ใจกลางของคำสอนบาไฮคือเป้าหมายของการเกิดนิวเวิลด์ออร์เดอร์ที่สามารถยืนยันซึ่งความเจริญรุ่งเรืองของทุกชาติ สีผิว ความเชื่อ และชนชั้น

จดหมายต่าง ๆ ที่เขียนโดยบาฮาอุลเลาะห์สนทนากับผู้คนต่าง ๆ รวมถึงประมุขของรัฐบางรัฐ ได้ถูกรวบรวมและเผยแพร่เป็นงานหลักกลางของวรรณกรรมบาไฮ ซึ่งรวมถึงงานเขียนโดยบุตรของบาฮาอุลเลาะห์ พระอับดุลบะฮาอ์ และ พระบาบ ผู้มาก่อนบาฮาอุลเลาะห์ วรรณกรรมชิ้นสำคัญของบาไฮได้แก่ คีตาบีอัคดัส, คีตาบีอีคาน, คำถามบางประการที่ทราบคำตอบแล้ว และ ปวงผู้ทลายอรุณทอแสง

ความเชื่อ

คำสอนของพระบาฮาอุลลาห์เป็นพื้นฐานของความเชื่อบาไฮ หลักสามประการที่เป็นศูนย์กลางของคำสอนคือ ความเป็นหนึ่งเดียวกันของพระผู้เป็นเจ้า ความเป็นหนึ่งของศาสนา และความเป็นหนึ่งของมนุยชาติ ชาวบาไฮเชื่อว่าพระผู้เป็นเจ้าเปิดเผยพระประสงค์เป็นช่วง ๆ ผ่านทางผู้นำสารสวรรค์ ด้วยจุดมุ่งหมายที่จะเปลี่ยนคุณลักษณะของมนุษยชาติและพัฒนาคุณธรรมและคุณสมบัติของจิตวิญญาณของผู้ที่ตอบรับ ศาสนาได้ถูกมองว่าเป็นตามลำดับ เป็นเอกภาพและพัฒนาจากยุคหนึ่งสู่อีกยุคหนึ่ง

บรรณานุกรม

• Beyer, Catherine (8 March 2017). "Baha'i Faith Symbol Gallery". ThoughtCo. สืบค้นเมื่อ 4 Feb 2018.
• Abrahamian, Ervand (1982). Iran Between Two Revolutions. Princeton Book Company Publishers. ISBN 0-691-10134-5.
• Adherents (18 October 2001). "Baha'i Houses of Worship". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2006-06-17. สืบค้นเมื่อ 4 Feb 2018.
• Affolter, Friedrich W. (January 2005). "The Specter of Ideological Genocide: The Baháʼís of Iran" (PDF). War Crimes, Genocide, & Crimes Against Humanity. 1 (1): 75–114. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 22 July 2012. สืบค้นเมื่อ 31 May 2006.
• Afshari, Reza (2001). Human rights in Iran: the abuse of cultural relativism. University of Pennsylvania Press. pp. 119–120. ISBN 0-8122-3605-X.
• Akhavi, Shahrough (1980). Religion and Politics in Contemporary Iran: Clergy-State Relations in the Pahlavi Period. Albany, NY: State University of New York Press. pp. 76–78. ISBN 0-87395-408-4.
• Association of Religion Data Archives (2010). "Most Baha'i Nations (2010)". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-12-25. สืบค้นเมื่อ 20 August 2013.
• Baháʼí International Community (2005). "History of Baháʼí Educational Efforts in Iran". Closed Doors: Iran's Campaign to Deny Higher Education to Baháʼís. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2009-12-05. สืบค้นเมื่อ 2020-09-05.{{cite book}}: CS1 maint: ref duplicates default (ลิงก์)
• "Nine-Pointed Star, The:History and Symbolism by Universal House of Justice 1999-01-24". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 4 January 2012. สืบค้นเมื่อ 23 February 2012.
• Baha'is of Warwick (12 October 2003). "Baha'i Marriage". เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 28 May 2006. สืบค้นเมื่อ 14 June 2006.
• Baháʼí World News Service (8 กันยายน 2000). "Baháʼí United Nations Representative Addresses World Leaders at the Millennium Summit". Baháʼí International Community. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 22 เมษายน 2006. สืบค้นเมื่อ 1 มิถุนายน 2006.
• Baháʼí World News Service (14 April 2005). "Dismay at lack of human rights resolution on Iran as persecution worsens". Newswire. Baháʼí International Community. สืบค้นเมื่อ 25 September 2013.
• Balyuzi, Hasan (2001). ʻAbdu'l-Bahá: The Centre of the Covenant of Baháʼu'lláh (Paperback ed.). Oxford, UK: George Ronald. ISBN 0-85398-043-8.
• Bausani, A. (2012). "Bahāʾīs". ใน Bearman, P.; Bianquis, Th.; Bosworth, C.E.; van Donzel, E.; Heinrichs, W.P. (บ.ก.). Encyclopaedia of Islam Online (Second (online) ed.). Brill. สืบค้นเมื่อ 3 May 2007.{{cite encyclopedia}}: CS1 maint: ref duplicates default (ลิงก์)
• Barrett, David A. (2001). "Global statistics for all religions: 2001 AD". World Christian Encyclopedia. p. 4.
• Bigelow, Kit (16 November 2005). Kit Bigelow, Director of External Affairs, the National Spiritual Assembly of the Baháʼís of the United States (Speech). Congressional Human Rights Caucus, House of Representatives. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 27 December 2006. สืบค้นเมื่อ 29 December 2006.
• Boyle, Kevin; Sheen, Juliet (1997). Freedom of religion and belief: a world report. Routledge. p. 29. ISBN 0-415-15978-4.
• Buck, Christopher (2004). "The eschatology of Globalization: The multiple-messiahship of Bahā'u'llāh revisited". ใน Sharon, Moshe (บ.ก.). Studies in Modern Religions, Religious Movements and the Bābī-Bahā'ī Faiths. Boston: Brill. pp. 143–178. ISBN 90-04-13904-4.
• Centre for Faith and the Media. A Journalist's Guide to the Baha'i Faith (PDF). Calgary, Alberta. p. 3. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 25 April 2012.{{cite book}}: CS1 maint: ref duplicates default (ลิงก์)
• Cole, Juan (1982). The Concept of Manifestation in the Baháʼí Writings. Baháʼí Studies. Vol. monograph 9. pp. 1–38.
• Cole, Juan (1989). "Bahai Faith". Encyclopædia Iranica. Vol. III. New York. ISSN 2330-4804.
• Cooper, Roger (1993). Death Plus 10 years. HarperCollins. p. 20. ISBN 0-00-255045-8.
• Daume, Daphne; Watson, Louise, บ.ก. (1992). "The Baháʼí Faith". Britannica Book of the Year. Chicago: Encyclopædia Britannica. ISBN 0-85229-486-7.
• Danesh, Helen; Danesh, John; Danesh, Amelia (1991). "The Life of Shoghi Effendi". ใน Bergsmo, M. (บ.ก.). Studying the Writings of Shoghi Effendi. George Ronald. ISBN 0-85398-336-4.
• Effendi, Shoghi (1944). God Passes By. Wilmette, IL: Baháʼí Publishing Trust (ตีพิมพ์ 1979). ISBN 0-87743-020-9.
• Effendi, Shoghi (1973). "Directives from the Guardian". 141: NINE (Number). Baháʼí Reference Library. Reference.bahai.org. pp. 51–52. สืบค้นเมื่อ 23 February 2012.
• "Worldwide Adherents of All Religions by Six Continental Areas, Mid-2010". Encyclopædia Britannica. 2010. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 20 November 2016. สืบค้นเมื่อ 4 June 2017.
• Faizi, Abu'l-Qasim (1968). Explanation of the Symbol of the Greatest Name. New Delhi, India: Baháʼí Publishing Trust.
• Foreign Policy Magazine (1 May 2007). "The List: The World's Fastest-Growing Religions". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 1 May 2008. สืบค้นเมื่อ 5 May 2008. {{cite web}}: |author= มีชื่อเรียกทั่วไป (help)
• Gervais, Marie (2008). "Baha'i Faith and Peace Education" (PDF). Encyclopedia of Peace Education. New York: Teachers College, Columbia University. สืบค้นเมื่อ 3 May 2018.
• Hassal, Graham (1996). "Baha'i History in the Formative Age" (PDF). Journal of Bahá'í Studies. 6 (4): 1–21. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 22 March 2012.
• Hatcher, John S. (2005). Unveiling the Hurí of Love. Journal of Bahá'í Studies. Vol. 15. pp. 1–38.
• Hatcher, W.S.; Martin, J.D. (1998). The Baháʼí Faith: The Emerging Global Religion. New York: Harper & Row. ISBN 0-06-065441-4.
• "bahai". Dictionary.com Unabridged (4th ed.). Random House, Inc. 2017.
• Hutter, Manfred (2005). "Bahā'īs". ใน Jones, Lindsay (บ.ก.). Encyclopedia of Religion. Vol. 2 (2nd ed.). Detroit, MI: Macmillan Reference US. pp. 737–740. ISBN 0-02-865733-0.
• Hsu, Becky; Reynolds, Amy; Hackett, Conrad; Gibbon, James (2008). "Estimating the Religious Composition of All Nations: An Empirical Assessment of the World Christian Database" (PDF). Journal for the Scientific Study of Religion. 47 (4): 691–692. doi:10.1111/j.1468-5906.2008.00435.x. สืบค้นเมื่อ 27 January 2012.
• International Federation of Human Rights (August 2003). "Discrimination against religious minorities in Iran" (PDF). Paris: FIDH. เก็บ (PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ 31 October 2006. สืบค้นเมื่อ 20 October 2006.
• Bureau of Democracy, Human Rights and Labor (2013). "International Religious Freedom Report for 2013". United States Department of State. สืบค้นเมื่อ 24 April 2015.
• Iran Human Rights Documentation Center (2007). "A Faith Denied: The Persecution of the Baha'is of Iran" (PDF). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2 September 2010. สืบค้นเมื่อ 1 May 2007.{{cite web}}: CS1 maint: ref duplicates default (ลิงก์)
• Iran Human Rights Documentation Center (September 2007). Community Under Siege: The Ordeal of the Baháʼís of Shiraz (PDF). New Haven, CN. p. 9. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2 September 2010.
• Iran Human Rights Documentation Center (2008). Crimes Against Humanity: The Islamic Republic's Attacks on the Baháʼís (PDF). New Haven, CN. p. 5. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2 September 2010.
• Johnson, Todd M.; Grim, Brian J. (26 March 2013). "Global Religious Populations, 1910–2010". The World's Religions in Figures: An Introduction to International Religious Demography. John Wiley & Sons. pp. 59–62. doi:10.1002/9781118555767.ch1. ISBN 9781118555767.
• Kingdon, Geeta Gandhi (1997). "Education of women and socio-economic development". Baha'i Studies Review. 7 (1).
• Kravetz, Marc (1982). Irano nox (ภาษาฝรั่งเศส). Paris: Grasset. p. 237. ISBN 2-246-24851-5.
• Lewis, James R (2008). Scientology. Oxford University Press. p. 118.
• Lundberg, Zaid (2005). "The Concept of Progressive Revelation". Baha'i Apocalypticism: The Concept of Progressive Revelation (Master of Arts thesis). Department of History of Religion at the Faculty of Theology, Lund University, Sweden. สืบค้นเมื่อ 1 May 2007.
• MacEoin, Denis (1989). "Bahaism: Bahai and Babi Schisms". Encyclopædia Iranica. Vol. III. New York. p. 448. ISSN 2330-4804.
• McMullen, Michael D. (2000). The Baha'i: The Religious Construction of a Global Identity. Atlanta, GA: Rutgers University Press. ISBN 0-8135-2836-4.
• Masumian, Farnaz (1995). Life After Death: A study of the afterlife in world religions. Oxford: Oneworld Publications. ISBN 1-85168-074-8.
• Meyjes (also: Posthumus Meyjes), Gregory Paul, บ.ก. (2015). The Greatest Instrument for Promoting Harmony and Civilization: Excerpts from the Baháʼí Writings and Related Sources on the Question of an International Auxiliary Language. Oxford: George Ronald. ISBN 978-085398-591-4.
• Momen, Moojan (1994). "Iran: History of the Baháʼí Faith". draft "A Short Encyclopedia of the Baha'i Faith". Baháʼí Library Online. สืบค้นเมื่อ 16 October 2009.
• Momen, Moojan (1995). "The Covenant and Covenant-breaker". สืบค้นเมื่อ 14 June 2006.
• Momen, Moojan (2004). "Conspiracies and Forgeries: the attack upon the Baha'i community in Iran". Persian Heritage. 9 (35): 27–29.
• Momen, Moojan (2007). "The Baháʼí Faith". ใน Partridge, Christopher H. (บ.ก.). New Lion Handbook: The World's Religions (3rd ed.). Oxford, UK: Lion Hudson Plc. ISBN 978-0-7459-5266-6.
• Nash, Geoffrey (1982). Iran's secret pogrom: The conspiracy to wipe out the Bahaʼis. Sudbury, Suffolk: Neville Spearman Limited. ISBN 0-85435-005-5.
• Netherlands Institute of Human Rights (8 March 2006). "Iran, Islamic Republic of". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2 May 2006. สืบค้นเมื่อ 31 May 2006.
• Baháʼí Office of Social and Economic Development (2018). "For the Betterment of the World: The Worldwide Baháʼí Community's Approach to Social and Economic Development" (PDF). สืบค้นเมื่อ 3 May 2018.{{cite web}}: CS1 maint: ref duplicates default (ลิงก์)
• Park, Ken, บ.ก. (2004). World Almanac and Book of Facts. New York: World Almanac Books. ISBN 0-88687-910-8.
• "Principles of the Baháʼí Faith". The Baháʼí Faith. 26 March 2006. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 15 June 2006. สืบค้นเมื่อ 14 June 2006.
• "Country Profile: Chad". Religious Intelligence. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 13 October 2007. สืบค้นเมื่อ 17 November 2008.
• Sanasarian, Eliz (2000). Religious Minorities in Iran. Cambridge, UK: Cambridge University Press. pp. 52–53. ISBN 0-521-77073-4.
• Simpson, John; Shubart, Tira (1995). Lifting the Veil. London: Hodder & Stoughton General Division. p. 223. ISBN 0-340-62814-6.
• Smith, Peter; Momen, Moojan (1989). "The Baha'i Faith 1957–1988: A Survey of Contemporary Developments". Religion. 19 (1): 63–91. doi:10.1016/0048-721X(89)90077-8.
• Smith, Peter (2000). A Concise Encyclopedia of the Baháʼí Faith. Oxford, UK: Oneworld Publications. ISBN 1-85168-184-1.
• Smith, Peter (2008). An Introduction to the Baha'i Faith. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-86251-6.
• Stockman, Robert (1992). "Jesus Christ in the Baha'i Writings". Baha'i Studies Review. London: Association for Baha'i Studies English-Speaking Europe. 2 (1).
• Stockman, Robert (1995). "Baháʼí Faith: A portrait". ใน Beversluis, Joel (บ.ก.). A Source Book for Earth's Community of Religions. Grand Rapids, MI: CoNexus Press. ISBN 978-1-57731-121-8.
• Stockman, Robert (1997). "The Baha'i Faith and Syncretism". A Resource Guide for the Scholarly Study of the Baháʼí Faith.
• Stockman, Robert (2006). "Baha'i Faith". ใน Riggs, Thomas (บ.ก.). Worldmark Encyclopedia of Religious Practices. OCLC 61748247.
• Taherzadeh, Adib (1972). The Covenant of Baháʼu'lláh. Oxford, UK: George Ronald. ISBN 0-85398-344-5.
• Taherzadeh, Adib (1987). The Revelation of Baháʼu'lláh, Volume 4: Mazra'ih & Bahji 1877–92. Oxford, UK: George Ronald. p. 125. ISBN 0-85398-270-8.
• Taherzadeh, Adib (2000). The Child of the Covenant. Oxford, UK: George Ronald. pp. 347–363. ISBN 0-85398-439-5.
• Tavakoli-Targhi, Mohamad (2008). "Anti-Baha'ism and Islamism in Iran". ใน Brookshaw, Dominic P.; Fazel, Seena B. (บ.ก.). The Baha'is of Iran: Socio-historical studies. New York: Routledge. ISBN 978-0-203-00280-3.
• Jahangir, Asma (20 March 2006). "Special Rapporteur on Freedom of religion or belief concerned about treatment of followers of Baháʼí Faith in Iran". United Nations. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 26 April 2006. สืบค้นเมื่อ 1 June 2006.
• Universal House of Justice (September 2002). "Numbers and Classifications of Sacred Writings & Texts". Lights of Irfan. Wilmette, IL: Irfan Colloquia. 10: 349–350. สืบค้นเมื่อ 20 March 2007.
• Universal House of Justice (17 January 2003). "Letter dated 17 January 2003". bahai-library.org. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 17 May 2006. สืบค้นเมื่อ 15 June 2006.
• Universal House Of Justice (2006). Five Year Plan 2006–2011. West Palm Beach, FL: Palabra Publications. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 4 September 2011.
• Universal House of Justice (21 April 2010). "Ridván message 2010". สืบค้นเมื่อ 31 March 2014.
• Vahedi, Farida (2 March 2011). "A Discussion with Farida Vahedi, Executive Director of the Department of External Affairs, National Spiritual Assembly of the Baháʼís of India" (Interview). สัมภาษณ์โดย Michael Bodakowski. Berkley Center for Religion, Peace & World Affairs at Georgetown University. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 12 November 2011. สืบค้นเมื่อ 9 August 2011.
• Van der Vyer, J.D. (1996). Religious human rights in global perspective: religious perspectives. Martinus Nijhoff Publishers. p. 449. ISBN 90-411-0176-4.
• Walbridge, John (1996). "Prayer and Worship". Sacred Acts, Sacred Space, Sacred Time. Oxford, UK: George Ronald. สืบค้นเมื่อ 11 July 2006.
• Winter, Jonah (17 September 1997). "Dying for God: Martyrdom in the Shii and Babi Religions". Master of Arts Thesis, University of Toronto.

รายงานข่าว

• A.V. (20 April 2017). "The Economist explains: The Bahai faith". The Economist. สืบค้นเมื่อ 23 April 2017.
• AFP (16 February 2011). "Families fear for Bahais jailed in Iran".
• AFP (31 March 2011). "US 'troubled' by Bahai reports from Iran".
• Baháʼí International Community (6 June 2000). "History of Active Cooperation with the United Nations" (Press release). สืบค้นเมื่อ 25 September 2013.
• Baháʼí World News Service (14 August 2009). "First identification cards issued to Egyptian Baháʼís using a "dash" instead of religion". สืบค้นเมื่อ 16 August 2009.
• Baháʼí World News Service (17 April 2009). "Egypt officially changes rules for ID cards". Baháʼí International Community. สืบค้นเมื่อ 16 June 2009.
• Baháʼí World News Service (2010). "Statistics". Baháʼí International Community. สืบค้นเมื่อ 5 March 2010.
• Baháʼí World News Service (22 April 2012). "Plans to build new Houses of Worship announced". Baháʼí International Community. สืบค้นเมื่อ 22 April 2012.
• CNN (16 May 2008). "Iran's arrest of Baha'is condemned". สืบค้นเมื่อ 4 Feb 2018.
• CNN (12 January 2010). "Trial underway for Baha'i leaders in Iran". สืบค้นเมื่อ 4 Feb 2018.
• CNN (16 September 2010). "Sentences for Iran's Baha'i leaders reportedly reduced". สืบค้นเมื่อ 25 September 2013.
• Djavadi, Abbas (8 April 2010). "A Trial In Tehran: Their Only 'Crime' – Their Faith". Radio Free Europe/Radio Liberty.
• Freedman, Samuel G. (26 June 2009). "For Bahais, a Crackdown Is Old News". The New York Times.
• Iran Human Rights Documentation Center (15 May 2008). "IHRDC Condemns the Arrest of Leading Baháʼís" (Press release). สืบค้นเมื่อ 17 May 2008.
• Rabbani, Ahang; Department of Statistics at the Baháʼí World Centre in Haifa, Israel (July 1987). "Achievements of the Seven Year Plan" (PDF). Baháʼí News. Baháʼí World Center, Haifa: Baháʼí International Community. pp. 2–7. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2007-03-28. สืบค้นเมื่อ 4 October 2009.
• Ryan, Nancy (12 June 1987). "Bahais celebrate anniversary; Faith's House of Worship in Wilmette 75 years old". Chicago Tribune.
• Siegal, Daniel (11 August 2010). "Court sentences leaders of Bahai faith to 20 years in prison". Los Angeles Times.
• "Iran detains 5 more Baha'i". The Jerusalem Post. 14 February 2010. สืบค้นเมื่อ 25 September 2013.
• "Iran Baha'i Leaders Scheduled In Court On Election Anniversary". Radio Free Europe/Radio Liberty. 3 June 2010.
• Sullivan, Amy (8 December 2009). "Banning the Baha'i". Time. สืบค้นเมื่อ 23 February 2012.
• Washington TV (20 January 2010). "Date set for second court session for seven Baha'is in Iran". สืบค้นเมื่อ 21 January 2010.

แหล่งข้อมูลอื่น

• เว็บไซต์องค์กรบาไฮ
• เว็บไซต์องค์กรบาไฮประเทศไทย