ข้ามไปเนื้อหา

จังหวัดของประเทศอินโดนีเซีย

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
(เปลี่ยนทางจาก Provinces of Indonesia)
จังหวัดของประเทศอินโดนีเซีย
หมวดหมู่จังหวัด
ที่ตั้งอินโดนีเซีย
ก่อตั้ง19 สิงหาคม ค.ศ. 1945
จำนวน38 จังหวัด
ประชากรน้อยที่สุด: 517,623 คน (จังหวัดปาปัวใต้)
มากที่สุด: 43,053,732 คน (จังหวัดชวาตะวันตก)
พื้นที่เล็กที่สุด: 664 ตารางกิโลเมตร (256 ตารางไมล์) (จาการ์ตา)
ใหญ่ที่สุด: 153,564 ตารางกิโลเมตร (59,291 ตารางไมล์) (จังหวัดกาลีมันตันกลาง)
การปกครองผู้ว่าราชการ
หน่วยการปกครองอำเภอและนคร

จังหวัด (อินโดนีเซีย: provinsi) ของประเทศอินโดนีเซีย คือเขตการปกครองที่ใหญ่ที่สุด 38 เขตของประเทศและชั้นสูงสุดของรัฐบาลระดับท้องถิ่น เดิมเรียกว่า "ภูมิภาคระดับ 1" (Daerah Tingkat I) จังหวัดแบ่งออกเป็นอำเภอ (kabupaten) และนคร (kota) ซึ่งเดิมเรียกรวมกันว่า "ภูมิภาคระดับ 2" (Daerah Tingkat II) อำเภอและนครแบ่งออกเป็นตำบล (kecamatan)

จังหวัดในปัจจุบัน

[แก้]

อินโดนีเซียมี 38 จังหวัด โดย 9 จังหวัดในจำนวนนี้มีสถานะพิเศษ ได้แก่

จังหวัดได้รับการจัดกลุ่มอย่างเป็นทางการออกเป็นเจ็ดหน่วยทางภูมิศาสตร์

จังหวัด เมืองหลัก
ตราอาร์ม ชื่อภาษาไทย ชื่อภาษาอังกฤษ ชื่อภาษาอินโดนีเซีย ชื่อภาษาไทย ชื่อภาษาอังกฤษ ชื่อภาษาอินโดนีเซีย
  กาลีมันตันกลาง   Central Kalimantan   Kalimantan Tengah   ปาลังการายา   Palangkaraya   Palangkaraya
  กาลีมันตันตะวันตก   West Kalimantan   Kalimantan Barat   ปนตียานัก   Pontianak   Pontianak
  กาลีมันตันตะวันออก   East Kalimantan   Kalimantan Timur   ซามารินดา   Samarinda   Samarinda
  กาลีมันตันใต้   South Kalimantan   Kalimantan Selatan   บันจาร์บารู   Banjarbaru   Banjarbaru
  กาลีมันตันเหนือ   North Kalimantan   Kalimantan Utara   ตันจุงเซอโลร์   Tanjung Selor   Tanjung Selor
  เกอปูเลาวันบังกาเบอลีตุง   Bangka Belitung Islands   Kepulauan Bangka Belitung   ปังกัลปีนัง   Pangkal Pinang   Pangkal Pinang
  เกอปูเลาวันรีเยา   Riau Islands   Kepulauan Riau   ตันจุงปีนัง   Tanjung Pinang   Tanjung Pinang
  โก-รนตาโล   Gorontalo   Gorontalo   โก-รนตาโล   Gorontalo   Gorontalo
  จัมบี   Jambi   Jambi   จัมบี   Jambi   Jambi
  จาการ์ตา   Jakarta   Jakarta   จาการ์ตา   Jakarta   Jakarta
  ชวากลาง   Central Java   Jawa Tengah   เซอมารัง   Semarang   Semarang
  ชวาตะวันตก   West Java   Jawa Barat   บันดุง   Bandung   Bandung
  ชวาตะวันออก   East Java   Jawa Timur   ซูราบายา   Surabaya   Surabaya
  ซูลาเวซีกลาง   Central Sulawesi   Sulawesi Tengah   ปาลู   Palu   Palu
  ซูลาเวซีตะวันตก   West Sulawesi   Sulawesi Barat   มามูจู   Mamuju   Mamuju
  ซูลาเวซีตะวันออกเฉียงใต้   Southeast Sulawesi   Sulawesi Tenggara   เกินดารี   Kendari   Kendari
  ซูลาเวซีใต้   South Sulawesi   Sulawesi Selatan   มากัซซาร์   Makassar   Makassar
  ซูลาเวซีเหนือ   North Sulawesi   Sulawesi Utara   มานาโด   Manado   Manado
  นูซาเติงการาตะวันตก   West Nusa Tenggara   Nusa Tenggara Barat   มาตารัม   Mataram   Mataram
  นูซาเติงการาตะวันออก   East Nusa Tenggara   Nusa Tenggara Timur   กูปัง   Kupang   Kupang
  บันเติน   Banten   Banten   เซรัง   Serang   Serang
  บาหลี   Bali   Bali   เด็นปาซาร์   Denpasar   Denpasar
  เบิงกูลู   Bengkulu   Bengkulu   เบิงกูลู   Bengkulu   Bengkulu
  ปาปัว   Papua   Papua   จายาปูรา   Jayapura   Jayapura
 ปาปัวกลาง   Central Papua   Papua Tengah   นาบีเร   Nabire   Nabire
  ปาปัวตะวันตก   West Papua   Papua Barat   มาโน-กวารี   Manokwari   Manokwari
 ปาปัวตะวันตกเฉียงใต้   Southwest Papua   Papua Barat Daya   โซรง   Sorong   Sorong
 ปาปัวใต้   South Papua   Papua Selatan   เมอเราเก   Merauke   Merauke
 ปาปัวที่สูง   Highland Papua   Papua Pegunungan   วาเมนา   Wamena   Wamena
  มาลูกู   Maluku   Maluku   อัมบน   Ambon   Ambon
  มาลูกูเหนือ   North Maluku   Maluku Utara   โซฟีฟี   Sofifi   Sofifi
  ยกยาการ์ตา   Yogyakarta   Yogyakarta   ยกยาการ์ตา   Yogyakarta   Yogyakarta
  รีเยา   Riau   Riau   เปอกันบารู   Pekanbaru   Pekanbaru
  ลัมปุง   Lampung   Lampung   บันดาร์ลัมปุง   Bandar Lampung   Bandar Lampung
  สุมาตราตะวันตก   West Sumatra   Sumatera Barat   ปาดัง   Padang   Padang
  สุมาตราใต้   South Sumatra   Sumatera Selatan   ปาเล็มบัง   Palembang   Palembang
  สุมาตราเหนือ   North Sumatra   Sumatera Utara   เมดัน   Medan   Medan
  อาเจะฮ์   Aceh   Aceh   บันดาอาเจะฮ์   Banda Aceh   Banda Aceh

อดีตจังหวัด

[แก้]
เกาะสุมาตราที่มีสามจังหวัด (ค.ศ. 1948–1956) (ซ้าย) และเกาะซูลาเวซีที่มีสองจังหวัด (ค.ศ. 1960–1964) พร้อมทั้งเส้นเขตเทศบาลปัจจุบัน
ตราแผ่นดินจังหวัดติมอร์ตะวันออก

ในประเทศอินโดนีเซียขณะประกาศเอกราชมี 8 จังหวัด โดยจังหวัดชวาตะวันตก, ชวากลาง, ชวาตะวันออก และมาลูกูยังคงปรากฏอยู่ในปัจจุบัน ในขณะที่จังหวัดสุมาตรา, กาลีมันตัน, ซูลาเวซี และนูซาเติงการา (เดิมมีชื่อว่าซุนดาน้อย) ถูกยุบเลิกและแบ่งพื้นที่ไปตั้งเป็นจังหวัดใหม่ จังหวัดสุมาตรากลางปรากฏอยู่ระหว่าง ค.ศ. 1948–1957 ส่วนติมอร์ตะวันออกถูกผนวกเข้ามาเป็นจังหวัดใน ค.ศ. 1976 จนกระทั่งมีการถ่ายโอนอำนาจให้แก่องค์การบริหารช่วงเปลี่ยนผ่านแห่งสหประชาชาติในติมอร์ตะวันออกใน ค.ศ. 1999 ก่อนจะเป็นเอกราชใน ค.ศ. 2002

ในอดีตมีแผนที่จะจัดตั้งจังหวัดปาปัวกลางจากดินแดนปาปัว โดยให้ตีมีกาเป็นเมืองหลัก แต่แผนถูกยกเลิกใน ค.ศ. 2001[1]

จังหวัด เมืองหลัก ระยะเวลา จังหวัดสืบทอด
สุมาตรา[2] บูกิตติงกี / เมดัน 1945–1948 สุมาตรากลาง
สุมาตราเหนือ
สุมาตราใต้
กาลีมันตัน[3] บันจาร์มาซิน 1945–1956 กาลีมันตันตะวันออก
กาลีมันตันใต้
กาลีมันตะวันตก
มาลูกู อัมบน 1945–1949/1956 มาลูกู
อีรียันตะวันตก
นูซาเติงการา[4] ซีงาราจา 1945–1958 บาหลี
นูซาเติงการาตะวันออก
นูซาเติงการาตะวันตก
ซูลาเวซี[5] มากัซซาร์ / มานาโด 1945–1960 ซูลาเวซีกลางตอนเหนือ
ซูลาเวซีตะวันออกเฉียงใต้ตอนใต้
สุมาตรากลาง[2][6] บูกิตติงกี 1948–1957 จัมบี
รีเยา
สุมาตราตะวันตก
อีรียันตะวันตก (Irian Barat) โซซิโอ 1956–1962 อีรียันตะวันตก
มาลูกู
ซูลาเวซีกลางตอนเหนือ[7] มานาโด 1960–1964 ซูลาเวซีเหนือ
ซูลาเวซีกลาง
ซูลาเวซีตะวันออกเฉียงใต้ตอนใต้
(Sulawesi Selatan-Tenggara)[7]
มากัซซาร์ 1960–1964 ซูลาเวซีใต้
ซูลาเวซีตะวันออกเฉียงใต้
อีรียันตะวันตก (Irian Barat) (1962–1973), อีรียันจายา (1973–2000) โกตาบารู (1962–1963)
ซูการ์โนปูรา (1963–1968)
จายาปูรา (1968–ปัจจุบัน)
1962–1999 อีรียันจายา (1999–2000)
ปาปัว (2000–ปัจจุบัน)
อีรียันจายาตะวันตก (1999–2007)
ปาปัวตะวันตก (2007–ปัจจุบัน)
ติมอร์ตะวันออก[8] ดิลี 1976–1999 ประเทศติมอร์-เลสเต

อ้างอิง

[แก้]
  1. Adi Briantika (1 March 2021). "Mendalami Alasan Para Penolak Pemekaran Provinsi Papua Tengah". Tirto.id. สืบค้นเมื่อ 16 December 2021.
  2. 2.0 2.1 "Peraturan Pemerintah Nomor 21 Tahun 1950" [Government Regulation Number 21 of 1950] (PDF). hukum.unsrat.ac.id (ภาษาอินโดนีเซีย). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2011-12-11. สืบค้นเมื่อ 1 May 2020.
  3. "Undang-Undang Nomor 25 Tahun 1956" [Act Number 25 of 1956]. hukumonline.com (ภาษาอินโดนีเซีย). สืบค้นเมื่อ 14 November 2018.
  4. "Undang-Undang Nomor 64 Tahun 1958" [Act Number 64 of 1958]. hukumonline.com (ภาษาอินโดนีเซีย). Republic of Indonesia. สืบค้นเมื่อ 14 November 2018.
  5. "Peraturan Pemerintah Pengganti Undang-Undang Nomor 47 Tahun 1960" [Government Regulation in Lieu of Law Number 47 of 1960]. hukumonline.com (ภาษาอินโดนีเซีย). สืบค้นเมื่อ 14 November 2018.
  6. "Undang-Undang Darurat Nomor 19 Tahun 1957" [Emergency Act Number 19 Year 1957]. hukumonline.com (ภาษาอินโดนีเซีย). สืบค้นเมื่อ 14 November 2018.
  7. 7.0 7.1 "Undang-Undang Nomor 13 Tahun 1964" [Act Number 13 of 1964]. hukumonline.com (ภาษาอินโดนีเซีย). สืบค้นเมื่อ 29 January 2020.
  8. "Undang-Undang Republik Indonesia Nomor 7 Tahun 1976" [Act of the Republic of Indonesia Number 7 of 1976] (PDF) (ภาษาอินโดนีเซีย). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2018-11-14. สืบค้นเมื่อ 2018-11-14.