Imperyong Seleucid

Ang Imperyong Seleucid (play /sɪˈlsɪd/; galing sa Griyego: Σελεύκεια, Seleύkeia) ay isang Griyego-Macedonianong Helenistikong estado na pinamunuan ng Dinastiyang Seleucid na itinatag ni Seleucus I Nicator kasunod ng paghahati ng imperyong nilikha ni Dakilang Alejandro pagkatapos ng kamatayan nito.[3][4][5][6] Natanggap ni Seleucus ang Babilonya at mula doon ay nagpalawig ng kanyang mga nasasakupan na nagsasama ng karamihan ng mga teritoryong silanganin ni Alejandro. Sa tugatog ng kapangyarihan nito, ito ay kinabibilangan ng sentral na Anatolia, Levant, Mesopotamia, Persia, Afghanistan, Turkmenistan, India at Pakistan.

Imperyong Seleucid
Ἀρχή Σελεύκεια
Arche Seleύkeia
312 BCE–63 BCE
Vergina Sun ng Seleucia
Vergina Sun
Imperyong Seleucid noong 301 BCE.
Imperyong Seleucid noong 301 BCE.
KabiseraSeleucia
(305–240 BC)

Antioch
(240–63 BC)
Karaniwang wikaGreek
Old Persian
Aramaic[1]
Relihiyon
Olympianism
PamahalaanMonarckiya
Basileus 
• 305–281 BCE
Seleucus I (first)
• 65–63 BCE
Philip II (last)
PanahonPanahong Helenistiko
312 BCE
301 BCE
192–188 BCE
188 BCEE
167–160 BCE
63 BCE
Lawak
301 BC[2]3,000,000 km2 (1,200,000 mi kuw)
240 BCE[2]2,600,000 km2 (1,000,000 mi kuw)
175 BCE[2]800,000 km2 (310,000 mi kuw)
100 BCE [2]100,000 km2 (39,000 mi kuw)
Pinalitan
Pumalit
Kaharian ng Macedonia
Probinsiya ng Syria
Imperyong Parto
Kahariang Greko-Baktriyano
Hasmonean kingdom
Magadha
Osroene
Faravahar background
Faravahar background
Kasaysayan ng Mas Dakilang Iran
Hanggang sa paglitaw ng mga modernong estadong-bansa
Pre-moderno
Prehistory
Proto-Elamite civilization 3200–2800 BC
Elamite dynasties 2800–550 BC
Bactria-Margiana Complex 2200–1700 BC
Kingdom of Mannai 10th–7th century BC
Median Empire 728 –550 BC
Scythian Kingdom 652–625 BC
Achaemenid Empire 550–330 BC
Seleucid Empire 330–150 BC
Greco-Bactrian Kingdom 250-125 BC
Parthian Empire 248–BC 224
CE
Kushan Empire 30–275
Sassanid Empire 224–651
Afrighid dynasty 305–995
Hephthalite Empire 425–557
Kabul Shahi kingdom 565–879
Dabuyid dynasty 642–760
Kingdom of Alania 8th-9th century–1238/1239
Patriarchal Caliphate 637–651
Umayyad Caliphate 661–750
Abbasid Caliphate 750–1258
Tahirid dynasty 821–873
Zaydis of Tabaristan 864–928
Saffarid dynasty 861–1003
Samanid dynasty 819–999
Ziyarid dynasty 928–1043
Buyid dynasty 934–1055
Ghaznavid Empire 975–1187
Ghurid dynasty 1149–1212
Seljuq Empire 1037–1194
Khwarazmian dynasty 1077–1231
Ilkhanate 1256–353
Kartids dynasty 1231–389
Muzaffarid dynasty 1314–1393
Chupanid dynasty 1337–1357
Jalayerid dynasty 1339–1432
Timurid Empire 1370–1506
Qara Qoyunlu Turcomans 1407–1468
Aq Qoyunlu Turcomans 1378–1508
Safavid Empire 1501–1722
Mughal Empire 1526–1857
Hotaki dynasty 1722–1729
Afsharid dynasty 1736–1750
Zand Dynasty 1750–1794
Durrani Empire 1794–1826
Qajar Dynasty 1794–1925
Imperyong Seleucid noong ca. 89 BCE

Ang Imperyong Seleucid ay isang pangunahing sentro ng kulturang Helenistiko na nagpanatili ng kahigitan ng mga kustombre ng mga sinaunang Griyego kung saan ang mga elitistang pampolitika ay nanaig lalo na sa mga lugar na urbano.[6][7][8][9] Ang populasyong Griygo ng mga siyudad na bumuo ng mga nananaig na elitista ay napalakas ng emigrasyon mula sa Sinaunang Gresya.[6][7] Ang pagpapalawig na Seleucid tungo sa Anatolia at Gresya ay biglaang huminto pagkatapos ng mga pagkatalo nito sa mga hukbong Romano. Ang kanilang mga pagtatangka na talunin ang kanilang matandang kaaway na Ehiptong Ptolemaiko ay napigilan ng mga hinihingi ng mga Romano. Ang karamihan ng bahaging silangain ng imperyo ay nasako ng imperyong Parthian noong gitnang ika-2 siglo BCE sa ilalim ni Mithridates ng Parthia ngunit ang mga haring Seleucid ay patuloy na namuno sa isang estadong rump mula sa Syria hanggang sa pananakop ng haring Armeniano na si Dakilang Tigranes at kanilang huling pagpapatalsik sa kapangyarihan sa ilalim ng Romanong heneral na si Pompey.

Kasaysayan

baguhin

Sinakop ni Dakilang Alejandro ang Imperyong Persa (Persian) sa ilalim ng huling haring Akemenida na si Dario III sa isang maikling panahon. Si Alejandro ay namatay nang bata at nag-iwan ng isang malawak na imperyo na naging Helenisadong kultura sa isang bahagi. Si Alejandro ay walang mga tagapagmana sa trono at ang imperyo ay inilagay sa kapangyarihan ng isang rehenteng si Perdiccas noong 323 BCE. Ang mga teritoryo ay hinati sa mga heneral ni Alejandro na naging mga satrap sa paghahati ng Babilonya noong 323 BCE.Partition of Babylon in 323 BC. Ang mga heneral ni Alejandro(ang Diadochi) ay nagtunggali sa mga bahagi ng imperyo. Si Ptolomeo na dating heneral at satrap ng Ehipto ang unang humamon sa unang sistema. Ito ay humantong sa pagpanaw ni Perdiccas. Ang paghihimagsik ni Ptolomeo ay humantong sa isang bagong subdibisyon ng imperyo sa paghahati ng Triparadisus noong 320 BCE. Si Seleucus na naging hepeng komander sa ilalim ni Pediccas mula 323 BCE ngunti tumulong na pumaslang sa kanya ay tumanggap ng Babilonya. Mula sa puntong ito, kanyang pinalawak nang walang habag ang kanyang nasasakupan. Itinatag mismo ni Selecus ang Babilonya noong 312 BCE na taong ginamit bilang petsa ng pagkakatatag ng Imperyong Seleucid. Hindi lamang ang Babilonya ang kanyang pinamunuan kundi pati ang buong bahaging silanganin ng imperyo ni Alejandro. Si Seleucus ay tumungo hanggang sa India kung saan pagkatapos ng 2 taong digmaan ay umabot sa isang kasunduan kay Chandragupta Maurya kung saan ay nakipagpalitan siya ng mga teritoryong silanganin para sa isang malaking pwers ang 500 elepanteng pangdigma na gumanap ng papel sa Ipsus noong 301 BCE. Pagkatapos ng pagwawagi ni Lysimachus kay Antigonus Monophthalmus sa labanan ng Ipsus, kinontrol ni Selecus ang silanganing Anatolia at hilagaang Syria. Sa huling sakop, kanyang itinatag ang isang bagong kabisera sa Antioquia sa Orontes na isang siyudad na ipinangalan sa kanyang ama. Ang kahaliling kabisera ay itinatag sa Seleucia sa Tigris na hilaga ng Babilonya. Umabot ang imperyo ni Seleucus sa pinakadakilang saklaw nito pagkatapos ng pagkatalos ng kanyang kaalyadong si Lysimachus sa Corupedion noong 281 BC. Pagkatapos ay pinalawig ni Seleucus ang kanyang imperyo sa kanluraning Anatolia. Umasa siyang karagdagang makokontrol ang mga lupain ni Lysimachus sa Europa pangunahin na sa Thrace at kahit sa mismong Macedonia ngunit pinaslang siya ni Ptolomeo Ceraunus sa kanyang pagtuntong sa Europa. Ang kanyang anak at kahaliling si Antiochus I Soter ay naiwanan ng isang malawak na nasasakupan na binubuo ng halos lahat ng mga bahaging Asyano ng Imperyo ngunit sa pagharap kina Antigonus II Gonatas sa Macedonia at Ptolomeo II Philadelphus sa Ehipto, napatunayan niyang hindi niya magawang ipagpatuloy ang pananakop ng kanyang ama sa mga bahaging Europeo ng imperyo ni Alejandro.

Mga pinunong Seleucid

baguhin
 
Si Seleucus I Nicator na tagapagtatag ng Imperyong Seleucid.
Mga pinunong Seleucid
King Paghahari (BCE) (Mga) konsorte Mga komento
Seleucus I Nicator Satrap 311–305 BCE
King 305 BCE-281 BCE
Apama
Antiochus I Soter co-ruler from 291, ruled 281–261 BCE Stratonice of Syria Co-ruler with his father for 10 years
Antiochus II Theos 261–246 BCE Laodice I
Berenice
Berenice was a daughter of Ptolemy II of Egypt. Laodice I had her and her son murdered.
Seleucus II Callinicus 246–225 BCE Laodice II
Seleucus III Ceraunus (or Soter) 225–223 BCE Seleucus III was assassinated by members of his army.
Antiochus III the Great 223–187 BCE Laodice III
Euboea of Chalcis
Antiochus III was a brother of Seleucus III
Seleucus IV Philopator 187–175 BCE Laodice IV This was a brother-sister marriage.
Antiochus IV Epiphanes 175–163 BCE Laodice IV
Antiochus V Eupator 163–161 BCE
Demetrius I Soter 161–150 BCE Apama ?
Laodice V?
Son of Seleucus IV Philopator and Laodice IV
Alexander I Balas 150–145 BCE Cleopatra Thea Son of Antiochus IV and Laodice IV
Demetrius II Nicator first reign, 145–138 BCE Cleopatra Thea Son of Demetrius I
Antiochus VI Dionysus (or Epiphanes) 145–140 BCE? Son of Alexander Balas and Cleopatra Thea
Diodotus Tryphon 140–138 BCE General who was a regent for Antiochus VI Dionysus. Took the throne after murdering his charge.
Antiochus VII Sidetes (or Euergetes) 138–129 BCE Cleopatra Thea Son of Demetrius I
Demetrius II Nicator second reign, 129–126 BCE Cleopatra Thea Demetrius was murdered at the instigation of his wife Cleopatra Thea.
Alexander II Zabinas 129-123 BCE Counter-king who claimed to be an adoptive son of Antiochus VII Sidetes
Cleopatra Thea 126-123 BCE) Daughter of Ptolemy VI of Egypt. Married to three kings: Alexander Balas, Demetrius II Nicator, and Antiochus VII Sidetes. Mother of Antiochus VI, Seleucus V, Antiochus VIII Grypus, and Antiochus IX Cyzicenus. Coregent with her son Antiochus VIII Grypus.
Seleucus V Philometor 126/125 BCE Murdered by his mother Cleopatra Thea
Antiochus VIII Grypus 125-96 BCE Tryphaena of Egypt
Cleopatra Selene I of Egypt
Antiochus IX Cyzicenus 114-96 BCE Cleopatra IV of Egypt
Cleopatra Selene I of Egypt
Seleucus VI Epiphanes Nicator 96-95 BCE
Antiochus X Eusebes Philopator 95–92 BC or 83 BCE Cleopatra Selene I
Demetrius III Eucaerus (or Philopator) 95–87 BCE
Antiochus XI Epiphanes Philadelphus 95–92 BCE
Philip I Philadelphus 95-84/83 BCE
Antiochus XII Dionysus 87–84 BCE
(Tigranes I of Armenia) 83–69 BCE
Seleucus VII Kybiosaktes or Philometor 83–69 BCE
Antiochus XIII Asiaticus 69-64 BCE
Philip II Philoromaeus 65–63 BCE

Punong pamilya

baguhin
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Antiochus
 
Laodice
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Seleucus I Nicator
Kg. 305–281
 
Apama
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Achaeus
 
 
Stratonice
 
Antiochus I Soter
Kg. 281–261
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Andromachus
 
 
 
 
Antiochus II Theos
Kg. 261–246
 
Laodice I
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Achaeus
Kg. 220–213
 
 
Laodice II
 
Seleucus II Callinicus
Kg. 246–226
 
Antiochus Hierax
Kg. 240–228
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Seleucus III Ceraunus
Kg. 226–223
 
Antiochus III the Great
Kg. 223–187
 
Laodice III
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Seleucus IV Philopator
Kg. 187–175
 
Laodice
 
Antiochus IV Epiphanes
Kg. 175–163
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Apama
 
Demetrius I Soter
Kg. 161–150
 
Antiochus V Eupator
Kg. 163–161
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Alexander I Balas
Kg. 150–146
 
Cleopatra Thea
 
Demetrius II Nicator
Kg. 145–125
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Antiochus VII Sidetes
Kg. 138–129
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Antiochus VI Dionysus
Kg. 144–142
 
Seleucus V Philometor
Kg. 126–125
 
Antiochus VIII Grypus
Kg. 125–96
 
Cleopatra
 
 
 
Antiochus IX Cyzicenus
Kg. 116–96
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Seleucus VI Epiphanes
Kg. 96–95
 
Antiochus XI Epiphanes
Kg. 95–92
 
Philip I Philadelphus
Kg. 95–83
 
Demetrius III Eucaerus
Kg. 95–88
 
Antiochus XII Dionysus
Kg. 87–84
 
Antiochus X Eusebes
Kg. 95–83
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Philip II Philoromaeus
Kg. 69–63
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Antiochus XIII Asiaticus
Kg. 69–64

Mga sanggunian

baguhin
  1. Richard N. Frye, The History of Ancient Iran, (Ballantyne Ltd, 1984), 164.
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 Taagepera, Rein (1979). "Size and Duration of Empires: Growth-Decline Curves, 600 B.C. to 600 A.D". Social Science History. 3 (3/4): 115–138. doi:10.2307/1170959. JSTOR 1170959. {{cite journal}}: Check |first= value (tulong)CS1 maint: date auto-translated (link)
  3. Jones, Kenneth Raymond (2006). Provincial reactions to Roman imperialism: the aftermath of the Jewish revolt, A.D. 66–70, Parts 66–70. University of California, Berkeley. p. 174. ISBN 0-542-82473-6, 9780542824739. ... and the Greeks, or at least the Greco-Macedonian Seleucid Empire, replace the Persians as the Easterners. {{cite book}}: Check |isbn= value: invalid character (tulong)CS1 maint: date auto-translated (link)
  4. Society for the Promotion of Hellenic Studies (London, England) (1993). The Journal of Hellenic studies, Volumes 113–114. Society for the Promotion of Hellenic Studies. p. 211. The Seleucid kingdom has traditionally been regarded as basically a Greco-Macedonian state and its rulers thought of as successors to Alexander.{{cite book}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  5. Baskin, Judith R. ; Seeskin, Kenneth (2010). The Cambridge Guide to Jewish History, Religion, and Culture. Cambridge University Press. p. 37. ISBN 0-521-68974-0, 9780521689748. The wars between the two most prominent Greek dynasties, the Ptolemies of Egypt and the Seleucids of Syria, unalterably change the history of the land of Israel…As a result the land of Israel became part of the empire of the Syrian Greek Seleucids. {{cite book}}: Check |isbn= value: invalid character (tulong)CS1 maint: date auto-translated (link) CS1 maint: multiple names: mga may-akda (link)
  6. 6.0 6.1 6.2 Glubb, Sir John Bagot (1967). Syria, Lebanon, Jordan. Thames & Hudson. p. 34. OCLC 585939. In addition to the court and the army, Syrian cities were full of Greek businessmen, many of them pure Greeks from Greece. The senior posts in the civil service were also held by Greeks. Although the Ptolemies and the Seleucids were perpetual rivals, both dynasties were Greek and ruled by means of Greek officials and Greek soldiers. Both governments made great efforts to attract immigrants from Greece, thereby adding yet another racial element to the population.{{cite book}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  7. 7.0 7.1 Steven C. Hause, William S. Maltby (2004). Western civilization: a history of European society. Thomson Wadsworth. p. 76. ISBN 0-534-62164-3, 9780534621643. The Greco-Macedonian Elite. The Seleucids respected the cultural and religious sensibilities of their subjects but preferred to rely on Greek or Macedonian soldiers and administrators for the day-to-day business of governing. The Greek population of the cities, reinforced until the second century BCE by emigration from Greece, formed a dominant, although not especially cohesive, elite. {{cite book}}: Check |isbn= value: invalid character (tulong)CS1 maint: date auto-translated (link)
  8. Victor, Royce M. (2010). Colonial education and class formation in early Judaism: a postcolonial reading. Continuum International Publishing Group. p. 55. ISBN 0-567-24719-8, 9780567247193. Like other Hellenistic kings, the Seleucids ruled with the help of their "friends" and a Greco-Macedonian elite class separate from the native populations whom they governed. {{cite book}}: Check |isbn= value: invalid character (tulong)CS1 maint: date auto-translated (link)
  9. Britannica, Seleucid kingdom, 2008, O.Ed.